Nerde benim yürekliliðim
Nerde kaldý heyecaným
Umutlarým kaybolmuþ
Ben hiç olmamýþým sende
Hiç mi nehir olup coþmadým teninde
Hiç mi erimedik öpüþlerin verdiði ateþte

Gerçek anlam da sevmek
Nasýl biþi bu ?
Rengi, kokusu, boyutlarý var mý ?
Dokunabiliyormusun ona ?
Avuçlarýna sýðdýrabiliyormusun kanatýrcasýna ?

Birlikte olmaktan zevk aldýðýmýz
O uzun sohbetleri özlüyorum
Bu ruhsuz sessizlikte

Bu sessizlik ürkütüyor beni
Gitmeyi özlüyorum
Ama burada kalmalýyým
Iþýðý sen yakmýþtýn
Ben söndürüyorum

Sesini duyuyorum
Kendime geliyorum hemen
Titrek, cýlýz, erimiþ bir sesle
Seni Seviyorum diyorum
Duymuyorsun
Ya da duymamazlýða geliyorsun
Ýçimde bir kýpýrtý, huzursuzluk
Bahardan kalmayým biliyorsun ..
Baþým önde
Suskun

Ellerini özlüyorum
Bana dokunan
Ellerini
Gözlerini özlüyorum
Koyu bal rengi ile bana teslim olan gözlerini
Yine de çoðu kez öfkeli bir baþ kaldýrýþla
Kendi kendilerine bile direnen gözlerini
Sende birþey var
Baþkalarýn da olmayan
Seni yaþamýmdan çýkarmakla,
Ya da tamamen katmamý engelleyen birþey
Ýkimizin olduðu fotoðrafý arýyorum
Özlemin verdiði aðýr hüzünle
Ne çok derinlere saklamýþým resmimizi
Benden baþka birinin bulmasý kaygýsýyla
Niye savunamadýk sevgiyi sonuna kadar ?
Saat vuslata geliyor
Belki de hiç gelmeyeceksin artýk
Hiç gelmeyecek ...................