Engel olamadým saatin geçmesine.Halen on dakika için kendimi kör kuyulara atabilecek kadar gözü karayým sanki.O an hiç yaþanmamýþ olmalýydý.
Telefonun can sýkýcý sesiyle baþlamýþtý o günüm.Israrla çalýþý, tedirginliðimi daha günün ilk saatlerinde üstüme çekmeye yetmiþti.Açmakla açmamak arasýnda kaldýðýmý hatýrlamýyorum bile.Sadece belli belirsiz, komidinin üzerindeki telefonu el yordamýyla bulmaya çalýþtým.Arayan numarayý tanýmýyordum.Ancak karþý taraftan gelen ses hiç de yabancý deðildi.Oysa yabancý sesleri telefonda duymayalý uzun zaman olmuþtu.
Cevap vermem gerekiyordu ancak bir türlü boðamýzý temizleyip konuþamadým.Baþ ucumda duran bardaktan bir yudum su içmek için uzandýðýmda,bardaðýn günler öncesi boþ olarak buraya koyulduðunu fark ettim.Öksürüyordum ve karþýmda ki ses bu halimden endiþeleniyor gibi,durmadan ‘Beyefendi,iyisiniz ya!’ diyip duruyordu.
Telefonu yataðýn üzerine býrakýp doðruca mutfaða koþtum.Nefesimin kesildiðini hisseder gibiydim.Hani evde de sular akmasa büyük bir ihtimalle boðulmuþ olacaktým.Musluðu açýp,yýkanmayý bekleyen bardaklar arasýndan rasgele bir tanesini aðzýna kadar doldurdum.Musluðu kapamaya bile gerek duymadan bir bardak suyu boðazýmdan aþaðý boca ettim.Bir yudum,bir yudum daha derken iki üç bardak su, boþ mideme inmiþ oldu.
Suyu kapatýp mutfaktan çýkarken nefesimi denemeye devam ediyordum.Uzun zamandan beri bu denli týkandýðým olmamýþtý.Oysa sigarayý da azalmýþtým.Neredeyse geceleri içmiyorum diyebilirdim.Ancak o sabah, yýllarýn tiryakiliði beni mahvetmiþ gibiydi.
Yatak odasýna döndüðümde rahatlamýþ gibiydim.Telefon fýrlatýp attýðým yerde ayný sabitliðin korumaktaydý.Arayan numarayý görmek için telefonu elime almýþtým ki tekrardan ayný numaradan aranmaya baþlandým.
“-Alo.”
“-Alo,Müfit Bey.Geçmiþ olsun.Az önce çok kötü geliyordu sesiniz.Umarým rahatsýzlýðýnýz geçmiþtir.”
“-Sað olun.Þimdi biraz daha iyiyim.Kiminle görüþüyorum?”
“-Ben Ceyda Turcan.Kapýkule Emlak Müþavirliðinden arýyorum.Bize kiralýk ev için haber býrakmýþsýnýz.Aradýðýnýz özelliklerde birkaç ev var.Eðer müsait olursanýz bugün bakalým.”
“-Evet haklýsýnýz.Geçen hafta söylemiþtim.Saat iki gibi gelsem sizin için uygun olur mu?”
“-Tabi efendim.Ancak gelmeden önce tekrar randevuyu teyit ederseniz daha iyi olur.Buraya geldiðinizde Hakan Bey sizinle ilgilenecek.Ýyi günler.”
“-Teþekkür ederim.Saat bir gibi tekrar ararým ben sizi.Ýyi çalýþmalar.”
Telefonda bir insan sesinin böylesine mükemmel duyulabileceðine daha önce hiç tanýk olmamýþtým.Konuþtuðum ses öylesine berrak ve pürüzsüzdü ki biraz daha telefonda tutabilmek için çaba sarf etmediðime üzülmüþtüm.Oysa olmayacak sorular sormak için müsait bir durumdu.
Saat 9’u geçmiþtir diye düþünüyordum.Oysa çoktan öyle yemeði vaktim gelmiþti bile.Akþamcý olmanýn kötü yaný da burasý iþte.Öðünler karýþýyor.Kahvaltýyý bile saatinde icra edemiyoruz.Neysi ki öðün niyetine olmasa da, evde yemeye dair bulabileceðim bir þeyler vardý.Ve bir an önce hazýrlanmak zorundaydým.
Buzdolabýnýn kopmuþ kolunu yerde bulduðumda çok þaþýrmýþtým.Acaba ben uyurken hýrsýz mý girmiþti eve?Gerçi hýrsýz nasýl olurda baþka hiçbir þeye dokunmadan buzdolabýyla ilgilenebilmiþti?Büyük bir olasýlýkla ben kýrmýþtým ve gece ki sarhoþluðum bu durumu hatýrlamama büyük engel teþkil ediyordu.
Çok özenli olmasa da farklý bir kahvaltý hazýrlamak gelmiþti içimden.Dolaptan taze olduðuna güvendiðim iki yumurtayý çýkarýp öylece bankonun üzerine býraktým.Sanki omlet yapmak için baþka hiçbir þey gerekmiyormuþ gibi izlemeye baþladým bankonun üzerinde ki doðamamýþ civcivleri.Sonradan ne hikmetse vazgeçtim omlet keyfinden.Dolapta, yarýsýný birkaç gün önce bitirdiðim bisküvinin diðer yarýsýný yemek daha zahmetsiz görünmüþtü gözüme.Ve öyle yaptým.
Kapýyý kilitleyip çýktýðýmda saat 12.40’tý.Asansörün aynasýnda kirli sakallarýmýn kaplamaya baþladý yüzüme dikkatlice bakmýþtým.Yýllar benden bir þey götüreceði yerde yeni güzellikler getirmiþ gibiydi.Biraz daha genç hissetmiþtim kendimi.Oysa 35 yaþýndaydým ve her geçen gün ruhum biraz daha içine gömülüyor gibiydi.Yaþlanmýyordum ancak eski gücümde yok gibiydi.
Apartmandan çýkarken posta kutusuna alýþkanlýk olarak sýradan bir bakýþ atmýþtým.Ýçeride ki beyaz zarf,ben buradayým dercesine durmaktaydý.Yanýlýyor muyum diye dikkatlice tekrar baktým.Ancak sarhoþluðum geçmiþti ve zarf ,benim onu açmamý bekliyordu.
Cebimden, minyatür gibi duran anahtarý çýkarýp adressiz zarfý açtým.Ýçinde yazýlanlar ona aitti.El yazýsý halen eski sadeliðini koruyordu.Ve okumaya baþladým mektubu.
“Merhaba Müfit,
Beni ne kadar özledin bilmiyorum ancak kýzýnýn burnunda tüttüðüne eminim.Kýsa bir süre için Türkiye’ye geleceðim.Eðer fýrsatýn olurda bizi görmek istersen Marþandiz Otel’de konaklayacaðýz.Ayýn 27si veya 28inde bizlere ulaþmaya çalýþ.En azýndan kýzýn babasýný görmek istiyor.
Hoþça kal…”
Bunu sen yazmýþ olamazdýn yada olmamalýydýn.Çünkü ben baba deðildim.Veya da benim baba olmuþluðumdan haberim yoktu.Oysa sen kýsacýk mektubunda bana kaldýramayacaðým bir yük yükledin.Bensiz olduðunu söylediðin küçük bir kýza babalýk görevi üstlendirdin.Dedim ya ben baba falan deðildim.Sadece çocuklarý severdim,o kadar.
Seninle geçirdiðim yýllar gözümde büyüdü sanki.Kaç sene olmuþtu acaba senden ayrýlalý?Belki dört belki de beþ hiç önemi yok.Çünkü ben senden ayrýldýðýmdan beri hiç özlemedim seni.Hiçbir zaman senin hasretinle iki kadeh içmedim.Sadece hayatýmýn bir döneminde yanýmdaydýn ve zamaný dolduðunda,geldiðin gibi sessizce gittin.Ama bunlarýn yanýnda senden bana böylesine bir sorumluluðun kalacaðýný hiçbir zaman düþünmemiþtim.
Birkaç cümlelik mektubunu tekrar okudum.Sanki yazdýklarýnýn benimle ilgisi yok gibiydi.Acaba baþka birisine mi yollanmýþtý bu mektup?Yanlýþlýkla benim posta kutuma girmiþ olma olasýlýðý da vardý.Ancak bunun senin yazýn olduðuna hiçbir þüphem olamazdý.Sen hep güzel yazardýn.Seninle ilgili belki de en ciddi hatýrladýðým þey buydu.
Endiþe ile þaþkýnlýk arasý bir duygu deryasýnda gibiydim.Aklým kapasite sýnýrlarýný aþmýþ,durmadan geçmiþe dair yaþanmýþ olaylarý hatýrlamaya çalýþýyordu.
Aslýnda senden bir kýzým olma ihtimali hiç de þaþýlacak bir olay deðildi.Geçirdiðimiz uzun geceler böyle bir olayýn gerçekleþmesi için yeterince imkan saðlamýþtý.Bunlar bir yana seninle birlikte olduðum zamanlarda çocuk isteðimin kabardýðý da olmuþtu.Ancak yine de senden bir çocuðumun olmuþ olma ihtimali ürkütmüþtü beni.
1998 senesinin baþlarýydý yanlýþ hatýrlamýyorsam.Çalýþtýðým iþyerinin alým departmanýndan sorumluydum.Ve uzun bir dönem de ayný þirkette çalýþtým.Ve öyle ki ayný sektör içinde olan bir çok þirket bana dair az da olsa bir þeyler bilmekteydi.Seninle tanýþmamýzda bu iþyerinin bana saðladýðý iþ seyahatleri sayesinde olmuþtu.
Katýlmak üzere geldiðim fuarýn açýlýþ günüydü.Bu ticari fuarda binlerce firma,açtýklarý standlarla büyüleyici bir ortam meydana getirmiþlerdi.Her yerden daðýlan yüzlerce spot ortalýðý ýþýl ýþýl parlatýyordu.Önünden geçtiðim her standta birbirinden güzel kýzlar,anlaþtýklarý ajanslar sayesinde bulduklarý bu part time iþleri en iyi þekilde yapma gayretiyle müþteriyi çekmeye çalýþýyorlardý.
Fuar alanýnýn uzun koridorlarýndan geçerken,seni herhangi birinden çok da farklý olmayan bir firma standýnýn içerisinde,masa baþýnda bir þeyler yazarken görmüþtüm.Sað elin kalemle öylesine bütünleþmiþti ki,sanki yazdýðýn þeylere hiç bakmýyordun.Sadece yaptýðýn kopyasýný çýkarttýðýn metnin cümlelerini okumaktý.Bir an duraklamýþtým.Kafamý kaldýrýp firmanýn ismine baktým.Önünden gelip geçmeme raðmen çalýþtýðýn firmanýn ne gibi bir iþ yaptýðýný ancak sektör tabelasýna bakýnca anladým.Belki de ilk gözüme çarpan sen olduðun için sadece seni algýlayabilmiþtim.
Kravatýný business tarzda baðlamýþ uzun boylu bir adam bana doðru yaklaþtý.Elindeki firmayý tanýtýcý birkaç broþür ile birkaç kartviziti görebiliyordum.Ýçimden bulunduðum ortamdan uzaklaþmak gelmiþti ama nafile,yapamamýþtým.
“-Merhaba,yardýmcý olmamý ister misiniz?”
“-Merhaba.Ýçeride bulunan devir daim makinesi hakkýnda bilgi almam mümkün mü?”
“-Tabi efendim.Buyurun içeri gelin.Hem makineyi de yakýndan görmüþ olursunuz.”
Yaklaþýk üç dört dakika dýþarýdan seni izleme imkaným olmuþtu.Bu kýsa zamanda seni daha yakýndan görebilmek için onlarca mazeret aramýþtým.Oysa ne olduðunu, üzerindeki tanýtýcý karttan okuduðum acayip bir makine sayesinde neredeyse birkaç adým yanýna kadar gelebilmiþtim.
Zavallý adam yaklaþýk yirmi dakika devir daim makinesi hakkýnda uzun bir konferans vermiþti.Hani neredeyse iyi kötü bir bilgi edinebileceðim derecede bilimsel açýklamalar yapmýþtý.Ancak benim sana olan kaçamak bakýþlarýmý fark edince bir anda duraksadý.
“-Ýsterseniz size Canan Haným yardýmcý olsun.Özellikle bu makinenin kullanýmý konusunda uzun bir çalýþmasý vardýr kendisinin.”
Ben, duraksamanýn karþý bir tepki olduðunu düþünürken bir anda böylesine bir istekle karþýlaþmýþ olmam beni hem þaþýrtmýþ hem de utandýrmýþtý.Oysa adamýn yaptýðý gayet normaldi.Ben –sözde- bir müþteriydim ve çalýþmak istediðim bir firma böylesine güzel bir bayaný bünyesinde barýndýrýyordu.Esas olan ticarette kolaylýktýr.
Biraz canýn sýkýlarak masandan doðrulmuþtun.Belki beni henüz tam anlamýyla görmemiþ olduðun için öylesine bir hareketin olmuþtu.Çünkü göz göze gelmemiz durdun olan havanýn birden alev sýcaðýna dönüþmesine sebep olmuþtu.
Bana,adýný henüz yarým saat önce öðrendiðim ilginç bir alet hakkýnda uzun bir konferansta sen verecek olmuþtun ki kulaðýna eðilip sana,sen ile ilgili hayatýmýn en basit ama en anlamlý lafýný söylemem bir olmuþtu.
“-Çok manaya eþdeðer bir duruþunuz var..!”
Bir tek cümle kurmuþtum ve karþýlýðýnda bugün bir kýzým olduðunu öðreniyorum.Hatanýn kimde olduðu belli deðil.Belki hata diye bir þeyde yok.Seni görmeyeli böylesine uzun bir zaman geçmiþken ve sen, kýzýmýz dediðin çocuðu, kendi baþýna isyan etmeden yetiþtirmiþsen burada hata yok.
Apartmanýn kapýsý önünde yarým saatim geçmiþti.Elimdeki mektup buruþmaya yüz tutmuþ gibi ince çizgilerle kývrýlmaya baþladý.Cebimden bir sigara çýkarýp,yaktým.Ciðerimden çýkan ilk duman,yüreðimde ki yangýnýn dumaný gibiydi.Aldýðým nikotin biraz olsun beynimin yavaþlamasýna yardýmcý olacaða benziyordu.Ve nitekim aklým son derece sakinleþti.Düþ olarak gördüðüm bir hayat þimdi kucaðýma yuvarlanýyordu.
Marþandiz Otelde seni beklemem gerektiðini hissediyorum.
Gelmene üç gün vardý ve benimde baba olmaya alýþmama.


Baha Oktav