Arasýra etrafýmdaki insanlarýn gözünden görmeye çalýþýyorum kendimi. Her defasýnda farklý bir yüzle karþýlaþýyorum. Halbuki hep ayný yere bakýyorum. Acaba her insan farklý gözlerle baktýðý için mi, iç güdüsel olarak, her insana farklý maskeler taktýðýmýz için mi böyle oluyor?...
    Kocaman bir sahenede olduðumu farkettiðim zaman üzülüyorum. Tiyatro çalýþtýrýcým "insanlar bu sahneye çýktýklarýnda ne yapacaklarýný þaþýrýrlar; ellerini kollarýný nereye koyacaklarýný bilemezler." demiþ, þaþkýn bir insanýn sahnede nasýl saçmaladýðýný göstermiþti. Gülmekten karnýmýz aðrýmýþtý. Aslýnda haklýydý. Ýþte durduðum yerin bir sahne olduðunu farkettiðimden beri insanlarýn yüzlerinde emanet duran maskelerin onlarýn neden gülünç duruma düþürdüðünü, neden paniklediklerini, korktuklarýný,gizlenmeye çalýþtýklarýný anladým. Çünkü burasý bir tiyatro sahnesiydi ve onlar daha önce hiç okumadýklarý bir rolü oynamalarý için bu sahneye atýlmýþlardý. Bu sahneyi farkettiðimden beri "doðaçlama" yapýyorum. Ýçimden ne geçiyorsa... Olduðu gibi... Süssüz... Zaten ben doðal olunca oynadýðýmýz komedi kopmuyor, çünkü samimi bir yüzle karþýlaþmak rol arkadaþlarýmý daha bir panikletiyor. Yani rolümün dýþýna çýkmýþ olmam bu sonsuz oyunu engellemiyor. Ýþte böyle olduðu için bir daha rolümü yapmamaya karar verdim. Bu oyunu sahneden inip izleyebilecek kadar erdemli insanlar varsa, ki ben var olduklarýný biliyorum, kaliteli bir komedi izliyor olmalýlar. Bense þimdilik sadece farkýnda olmanýn keyfini yaþýyorum. Eminim bir gün aþaðýya inmeme izin verilecektir. O zamana kadar doðaçlamaya devam.
    Tiyatro oyunumuzu oynayana kadar en büyük merakým sahneden izleyicileri görüp göremeyeceðimdi. Tepkilerini merak edeceðimi bildiðim için görmek istiyordum ama bir yandan da görmek istemiyordum. Çünkü bir zamanlar þu bir dizide "Kopil" i oynayan oyuncuyu çok seviyordum. Oturduðum civarda bir kere karþýlaþmýþtýk da aðzýmý açýp "merhaba" diyememiþtim. Neyse, tesadüfen gittiðimiz bir tiyatroda karþýma oyuncu olarak çýktý. Dev bir kadroydu. Yanlýþ hatýrlamýyorsam "Sarýpýnar 1914" . Tüm oyun boyunca yalnýzca onu izlemiþtim. Ama iþin kötüsü rolü figüranlýktý. Durduðu yerden tüm oyun boyunca seyircilere bakmýþtý. Ýþte oyun boyunca onu izlediðim için ve kendimi gözgöze geldiðimizde "nasýl olsa görmüyordur." diye avuttuðum için spot lambalarýnýn izleyicileri görmeme izin vermemelerini istiyordum. Daha ilk sahneyi oynarken farkettim seyircilerin hepsini görebildiðimi... Neyse, alnýmýzýn akýyla da çýkmýþtýk hani...*
    Odamdaki spot lambam (gece lambasý) gözüme gözüme gönderiyor inatla tüm ýþýnlarýný... Onunla daha fazla mücadele etmemeye karar verdim. Zaten uykum da geldi... Günün neresini yaþýyorsanýz, bundan sonraki saatler hepimiz için güzel geçsin...

* "Kopil" e gelince... Hala seviyorum ama artýk biliyorum ki, beni hatýrlamaz bile.:)