Keþke her þey çok ama çok kolay olabilseydi. Her þey sadece ifadelerde saklý kalabilseydi. Bir bakýþýmla, bir tebessüm ediþimle yada ne bileyim daha basit þeylerle anlatabilmek daha kolay olabilseydi bazý þeyleri. Daha rahat olabilseydim daha mý güzel olurdu her þey? Yada daha mý kötü olurdu bilmiyorum.
     Farklý bir burcun insaný olsaydým, farklý bir günde, ne bileyim, Perþembe deðil de Çarþamba, yada ayýn 22 sinde deðil de 23 ünde doðsaydým daha mý farklý olurdu hayatým? Bu bir rakamlýk farklar daha mý deðiþtirirdi yaþamýmý?
     Hayatýmýn en önemli aþamalarýnda keþke saðdan deðil de soldan gitseydim, evet deðil de hayýr deseydim, anladýklarýmý anlamamazlýktan gelip, anlamadýklarýmý anlýyormuþ gibi yapsaydým, türküleri deðil de pop þarkýlarý daha fazla dinleseydim, bu kadar yumuþak bir yüreðe sahip olmasaydým, acýklý her olayda aðlamasaydým, cemile ile deðil de Þaduman ile arkadaþlýk yapsaydým, farklý bir okulda okusaydým her þey daha mý farklý olurdu?......yý bu kadar çok sevmeseydim de diðerlerinden birini mi tercih etseydim? O zaman aþk benim için daha mý yaþanasý olurdu? Daha mý sade olurdu? Yoksa yine ayný hatalarý mý yapardým? Kendim için yaþamayý öðrenebilseydim, yaþama olan güvenimi o bir aralar kaybetmeseydim…Hayallerimle yaþamaktan, hatta bazen onlara inanmaktan vazgeçebilseydim. O ilk günlüðümü yýrtýp atmasaydým.
Yol ayrýmlarýný bize hayat çizer. Onun rolü sadece bunu çizene kadardýr. Devam eden biziz. Onun için hayattan yana yakýnmak nafile. Bu gün saðdan gittiysem ve bu yol yanlýþsa üzülmek boþuna. Yapýlacak tek þey geri dönmek, ama yaþadýðýn hiçbir þeyi unutmadan ve sola sapmak. Zorda olsa budur bize düþen deðil mi?
     Oysaki hiç düþünmemiþtim belki de hayatta alt-üst sýnýrlar olmasa ortada nasýlda kaybolup gidebileceðimi. Eðer kaybetmeler olmasaydý nasýl o büyük zevki duyacaktýk kazanmalarda, Eðer yanlýþlar olmasaydý nasýl bulacaktýk doðrularý, eðer göz yaþlarýmýz derinden burkmasaydý yüreðimizi nasýl hissedecektik gülümsemenin ruhumuza aþýladýðý dinginliði, eðer aþkta kaybetmek olmasaydý nasýl kazanmak için sevgimizi son damlasýna deðin vermeyi öðrenecektik….
     Hayat ne getirirse getirsin bizlere, ben bu gün biliyorum ki, yaþam gerçekten çok güzel. Ve hep derim ki, bu gün nerede isek aslýnda orada olmamýzýn en büyük sorumlusu hayat deðil, BÝZÝZ!
     Her sabah uyandýðýnýzda aynanýn karþýsýna geçip, kendi kendinize kocaman bir gülücük hediye edip “ hayat seni bu günde çok seviyorum” demeyi denediniz mi hiç? O kendinize ait gülücükten ruhunuza, ruhunuzdan yüreðinize binlerce umut, mutluluk, yaþama dair sevinç ýþýðýnýn doluþuna izin verdiniz mi? Þahit oldunuz mu? Neden yarýn kendinize bir gülücük hediye etmiyorsunuz?...