Bu gün her günden fazla, her günden daha bir çok, daha bir yoðun aklýmdasýn. Sadece düþünmek yetmedi bu gün seni. Daha fazlasýný yapmalýyým dedim kendi kendime. Daha fazlasýný senin için. Sen yokken daha fazlasý ne olabilir, bunun cevabýný ben bulamadým bir tanem. Sen söyle daha fazlasý ne yapabilirim bu içime yerleþen özlemi, bedenime artýk sýðmayan özlemini birazda olsa dindirebilmek adýna. Benim bulduðum tek cevap bu oldu bu gün. Onu da þu anda yapýyorum. Sana yazýyorum.
     Garip bir hüzün var sanki bu gün havada. Nasýl kapalý, nasýl puslu bilemezsin. Kaç Gündür yaðmur yaðýyor. Böyle zamanlarda da insanýn caný hiçbir þey yapmak istemiyor. Ýþe gelmek, kalkmak, gündelik iþleri yapmak…hiçbir þey ama hiçbir þey. Böyle zamanlarda istediðim tek þey tembel tembel evimde oturmak ve SANA YAZMAK. Yine gelecek olan senli zamanlarý düþünmek, yani kýsacasý SEN SEN SEN…
     Neyi anladým aþk tanem biliyor musun sen gittikten sonra. Eðer insan birini gerçekten seviyorsa, eðer insan birini gerçekten özlüyorsa ve onu görmek, sesini duymak istiyorsa…ne bileyim. Þimdi bunu nasýl tarif edeceðimi bulamadým. Yada þöyle anlatayým. Bazen dýþarý çýktýðýmda, yada iþ için bir yere gittiðimde yani bazen çok kiþilik kalabalýk ortamlara girdiðimde, garip bir þekilde o kalabalýðýn içinde sesini duyuyorum. Ve sanki burada olmadýðýný bilmezmiþim gibi dönüp arkama, bakýp etrafýma seni arýyorum. Bazen de yolda yürürken, dolmuþa bindiðimde burnuma senin kokun doluyor. Sanki yaný baþýmda oturuyormuþsun gibi geliyor. Bu beni kýzdýrýyor. Hiçbir ses seninki gibi olmamalý, hiçbir koku seninkine benzememeli…Çocukça bir davranýþla o sesin ve kokunun sahibini bulup “ ver onu” demek istiyorum.
     Hani hep söylenir ya bir tanem mesafeler insaný uzaklaþtýrýrmýþ diye. Ben bu gün þunu anladým ki bunu her kim söylediyse sevdiðini uzaða göndermiþliði, ondan ayrý kalmýþlýðý, sesine, yüzüne, gözüne, þefkatine, sevgisine hasret kalmýþlýðý hiç ama hiç yaþamamýþ biri olmalý. Ben bu gün ve her gün binlerce defa anlýyorum ki mesafeler seni içimde, yüreðimde bin kat daha fazla büyüttü, çoðalttý, öyle büyüdün ki yüreðimde, bu beden sanki artýk bana ait deðil gibi. Kocaman, kocamansýn içimde bunu sana yýllarca anlatmaya çalýþsam da asla tarifini yapamayacaðým kadar kocamanlýk, o kadar kapladýn ruhumu yüreðimi.
     Bu þehir, bu sokaklar, bu caddeler, hatta ve hatta bu soluduðum þehrin havasý hiç bu kadar anlamsýz, bu kadar boþ gelmemiþti bana. Burayý güzelleþtiren, burayý ve her yeri anlamlý kýlan bu sokaklarda birlikte yürüyüp gülmemiz, bu caddelerde konuþarak paylaþým yapmamýz ve bu þehrin havasýný, týpký tek bir simidi paylaþmak gibi bölüþerek solumamýzmýþ. Þimdi sen yoksun ya, yürümenin,gezmenin, hatta bu þehirde solumanýn bile bir anlamý yok sanki.
     Buralarda senin olmayýþýn ve yaþadýðým bu duygu tufaný haricinde her þey ayný ve sýradan. Sabah kalk, iþe gel, günlük rutin iþleri hallet. Biliyorsun iþte tüm gün koþturma. Bazen yakýnýyorum ama bazen de iyi ki böyle yoðun bir iþim var diyorum. Eðer bu yoðunluk olmazsa, eðer ben kendimle baþ baþa kalacak daha fazla zaman bulursam..sanýrým bu yürek daha fazla dayanamaz.
     Hayata dair tek ve en güzel umutla uyanýyorum artýk her sabah. Yanýmda oluþuna, gözüme, gönlüme, ruhuma doluþuna dair…Bu sabahta seni bir önceki sabahtan daha çok sevdiðimi düþünerek uyandým. Seni bekliyorum..Gel artýk!

11