Bugün doðudaki köylerin, mezralarýn bahçe çitlerinde bekleþen horozlar uyuya kaldý. Güneþ bugün Haliç' in ardýndan yüzünü gösterdi. Sakat bir gün doðdu çarpýk bir ensestin dölü gibi. Þaþkýndý Karadenizdeki balýkçýlar, dümenlerini þaþýrdýlar. Bense iþe çoktan geç kalmýþtým. Güneþin her zamanki gibi açýk perdelerimin arasýndan çýkýp ayak parmaklarýmýn ucundan yavaþ yavaþ yukarý çýkacaðýný çýplak uyumaya alýþmýþ tenimi yavaþ yavaþ yakmaya baþlayacaðýný sanýyordum. Olmadý. Güneþ bugün yatak odamýn penceresine doðmadý. Þaþýramadý bile insancýklar. Farkedemediler. Kadýköy' den iþine giderken uyuduklarý zaman güneþten terlememek için otobüsün sol tarafýna geçenler terlediler bugün. Tam boðaz köprüsünün üzerindeyken fark ettiler depremleri. Tüm camilerin tüm minareleri secdeye varýyordu sanki. Bütün suyu çekilmiþ boðaz öylece bekliyordu beþik gibi sallanan köprünün üzerindeki otomobillerin üzerine düþmesine. Deniz kuþlarý çýldýrmýþlardý hani bir parça simit için yapmadýklarý orospuluðu býrakmayan martýlar bile kalakalmýþlardý Karaköy iskesinde halatlarý az önce kopan yan yatmýþ Paþabahçe gemisinin kaptan köþkünün üzerinde bekliyorlardý. Kimileri uyuyordu hala. Kimileri ise çoktan camilerin, kiliselerin, havralarýn önünde toplaþýyorlardý. Ne sevda türküleri ne geçim derdi ne orasýný burasýný açan ciðeri beþ para etmeyen ruhu fahiþeler, ne hortumlanan bankalar ne ssk kuyruklarý hiç bir þey önemli deðildi artýk. Önce Aya Sofyanýn büyük kubbesi yerle bir oldu zaten testere diþi gibi olan tonozlu beþikleri çöktü. Sonra minareleri vardýklarý secde de can verdiler onu Süleymaniye ve diðer camiler izledi. Boðaz köprüleri ve çevreyollarý çoktan yok olmuþtu zaten. Doðrular yerini almýþtý yalanlarýn hemen yanýnda. Bir tek gerçek vardý ve parýldýyordu. Mutlak bir ýþýk vardý ve o da son bulacaktý birazdan bildiðimiz her þey gibi. Ben yataðýmda can verdim. ruhum çýkarken bedenimden dönüp baktým ardýma. Bir kol atýmý yanýmdaki kadýnýn ruhunu bekledim madem geceyi birlikte geçirdik birlikte noktayý koyduk bu saçmalýða birlikte gitmeliydik. Tuttum ruhumu olabildiðince 10 dakika dayanabildim beni almaya gelen kanatlýlara; bekleyin, onu da alacaðým! diyordum. Uzatmak istedim kolumu bacaðýmý yoklardý. Gözlerimi havada asýlý olan kendime yönelttim ben yoktum kolum,bacaðým hiç yoktu. Uzanamýyordum. Döndüm kanatlý beyazlara; Ya o dedim, o gelmiyormu. Mahsun baktýlar; O þeytan dý dediler. Son gecemi þeytanla geçirmiþtim. Baktým son orgazm ertesi yatakta unuttuðum sigaramýn tablasýna yataðýn ortasýnda kocaman bir delik açmýþtý. Eyvah annem! dedim, diyemedim. Babam! dedim, diyemedim. Aðabeyim! dedim, diyemedim. Sustular, aldýlar beni yükseldik aðýr aðýr. Balkonuma baktým, göðe ulaþan depremin þangýrtýsýyla koro halinde þarkýlar söylüyordu raký ve þarap þiþelerini arasýnda görünmeye çalýþan kahverengi bira þiþelerim. Yalanmýþ herþey dedim kendi kendime. Evet dedi kanatlýlar. Her yýkýlan komþu apartmanýn molozlarýndan komþularým çýkýyordu her gün görüp selam vermediðim karþý komþum baktý bana. Adýný bile bilmiyordum. Yükseldik kararmaya baþlayan kýzýllara.

Yalanmýþ doðrularýmýz. Yalanmýþ kavgamýz. Yalanmýþ varolma çabasý. Bu coðrafya, çizdiðimiz hudutlar bile.