Aðrýlarýn gelir geçer içimden,
Ellerimde Ýstanbul'un.
Uçmak için havalanýyor kanatlarýnda,
Bütün kuþlarý Ýstanbul'un...

Hani bir denizin vardý, Haliç'ten baktýðým,
O güzel Üsküdar'ýnda, içime aktýðýn ýlýk bir akþam havasý,
Kalemim senin elinde, üzerinde beyaz bir sayfasý.
Düþünüyorum seni, ellerimde kuþlarýn,
Ciðerlerimde nefesi.
Güzelliklerin gelir geçer içimden,
Yedi tepeden bakýyorum denizine,
Aklýmda kalmýþ iþte, Sinan'ýn enfesi...

Yaðmurlarýn vardý, yollarýma düþen damlalarýnda,
Her sokaðýnda, ayrý bir lezzet tadýnda adýmlarým,
Ayrý bir gülümseyiþ görünmeyen sabi yüzlerinde.
Bir elimde adýn, bir sözümde kalemin,
Limanýna dizilmiþ yine gemilerin.
Mavi sularýnda bir derya, önünde gözlerin.
Dalgalarýn gelir geçer içimden,
Her vuruluþumda geri çekiliyor sularýn,
Bir ben kalýyorum kýyýda,
Issýz bir kýyýnda,
Mahpus bir Ada'nda...

Bulutlarýn vardý, özünün nefesini taþýyan,
Yýldýzlarýn arasýnda ay misali parýldayan.
Fýrtýnalarýnda bile gülümsemek için çabalayan.
Gencecik ve bembeyaz.
Yine gezeceðim her gün bulutsuz sahillerini,
Tebessümün gelir, martýlarýmýn gözlerinde,
Bütün kentini güneþ gibi aydýnlatan engin maviliklerinde.
Sahillerin gelir geçer içimden,
Beklenen Ada'larýnda...

Ormanlarýn vardý, nefesine ses veren,
Bülbülün sesine nefes veren,
Yaralý bir kuþun konmak istediði bir yuvan.
Bir havasýna bin ömür harcadýðýn,
Bir zeytin dalý, bir incir çekirdeði,
Bir kabuk gibi, dolduramýyorum cevizini.
Hayallerin gelir geçer içimden,
Yanmýþ, budanmýþ,
Yarým kalmýþ bir dað gibi...

Masmavi sularýn vardý, ab-ý hayatýnda.
Bir balýk olmak, gezmek yüreðinde,
Derinliklerine dalmak Marmara'nýn.
Damarlarýndan kopan bir damla sudan,
Kana kana içmek, içtikçe doyamamak.
Çocuklar gibi þen olmak, pusatsýz dünyanda.
Sokaklarýn gelir geçer içimden,
Gönül koymak, oynamak oyunlarýný,
Arnavut kaldýrýmlarýnda...

Seni bekleyenler vardý, her satýrlarýnda,
Bir dað baþýnda, bir deniz kýyýsýnda,
Mum ýþýðýyla aydýnlanmýþ izbe odalarda,
Rengarenk ýþýklarýn yanýp söndüðü,
Ölçüsüz çýðlýklarla dolu þarkýlý türkülü salonlarda.
Her sabah güneþinin doðumunu sevinçle bekleyen,
Ve her akþam onu hüznüyle birlikte tekrar uðurlayan.
Hüzünlerin gelir geçer içimden,
Elinde bir gül, bekleyenler aldýkça dudaklarýnda tebessüm,
Ve her gece seni kirletmek için çabalayan kara bir safderun.

Bir Kulen vardý, adýna Kýz ismini verdiðin.
Kafesten kurtulmaya çalýþan minik kuþlarýný,
Alýyorum yüreðime, teker teker uçururken avuçlarýmdan,
Süt beyaz martýlarýma veriyorum saçlarýný.
Yedi tepene birden daðýtýyorum balýk ekmek kokularýný.
Tepelerin gelir geçer içimden,
Hafiften esen bir rüzgarýn söylediði türkülerinden,
Ýster buradan, ister eski bir Ýstanbul'dan,
Çýkarýyorum ateþten gömleklerini...

Þairlerin vardý, adýna þiirler yazan,
Bir cevher gibi kaleminden süzülen mürekkebi,
Akýtýyor boðazýndan geçen bir geminin üzerinde.
Sarýyer'den uzanýyorum ellerine,
Galata'da vuruldum gözlerinin ferine.
Köprülerin gelir geçer içimden,
Kaç vapurun geçti bugün Boðaziçi'nden,
Sizlerin olsun bütün köprüleri bu þehrin,
Ben köprüleri ikimizin arasýna kurmuþum zaten...

Sevdalýlarýn vardý, yakasýna gül takan,
Sevgililerin vardý, gül'ü yakasýna taktýran.
Ýstanbul, gelir geçer içimden,
Ve þimdi, hepsi birden,
Unutmuþlar,
Unutulmuþlar,
Unutturmuþlar...