Onun kollarýnýn arasýnda olmak, kendimi güvende hissetmek, ondan bir þeylerin kopup bana karýþtýðýný hissetmek, gözlerimi kapamak, yalnýzca ve yalnýzca sýcaklýðýný duymak. Ne yaðmur, ne kalabalýk, ne ses.. Çýt yoktu, olmadý o saniyelerde, yapayalnýzdýk, sadece biz vardýk, sevgimiz vardý, sevgim vardý, aþkým vardý. Karanlýk bir boþluða kayýverdi yüreðim aniden, bir ýþýk vardý sanki avuçlarýmýn içinde, önce yüreðime tuttum, sonra yüreðine tuttum. Duydun mu? Hissettin mi? Anladýn mý bilmiyorum ama sendin o ýþýk. Kayýp gelerek karýþtýn, yerleþtin avuçlarýmýn içine.
     Seninle dans etmek, soluðumu boynundan çekerken soluðunu duymak, burnumdan içime, ciðerime kadar. Soluk almak, o soluðumla içimde, yüreðimde çýrpýnan o minicik kuþa. Ellerinden tutmak, gözlerine bakmak, yanýnda olmak, yanýnda ve seninle…
     Sonra bir yol bitiþlinde uyanmak bu rüyadan, ayýlmak bu masaldan, farkýna varmak yine sensizliðin, olmayýþýnýn, sýcaklýðýnýn, teninin, kokunun, sesinin, gözlerinin olmayýþýný anlamak! Belki de her farkýna varýþlarda olduðu gibi dakikalarca aðlamak, yüreðin sýzýsýný hissetmek, olmayýþýna isyan etmek.
     Yaþamýmda ki mutluya ekmekken, suyken, beni böyle bir yol ayrýmýnda býrakman, anlatamam sana, farkýna varamaman bu denli çok muhtaç olduðuma sevgine, sana!
     Anladým, hissettim desen de, anlamadýn, hissetmedin, aldandýn, yütrek aldandý, aldanýyor. Sýnýrlarýný bilemezsin sevgimin, muhtaçlýðýmýn, KORKULARIMIN!
     Býrakmam, varým, seviyorum demen. Sana inanmam, güvenmem sonsuzken, zaman korkutuyor beni.
     Her gün saatlerce uzaksýn bana, evinde, sokaðýnda, yollarda ve her yol ayrýmlarýnýn ardýnda..
     VE GÜN OLA..
     O GÜN..
     GÜN BÝTE..!