Ah ne tatlý günlerdir o kýsa süren
Ah ne acý günlerdir o bitmeyen
Ýnsanlarý bazen periþan eden
Bazen de anlamadan padiþah eden
Bazen bir badeden zehir içer gibi
Bazen de tepsiden baklava yer gibi
Her gün biraz daha biraz daha derken
Hayat yudum yudum geçip giderken
Bakmýþýn ömür biter mutluluðu beklerken

Ah þu kocaman hayatýn içinde
Neler olmaz ki o zavallý insanlara ah neler
Beklenmedik bir anda ne acýmasýz sürprizler
Tam kendine gelir mutluluðu yakaladým derken
Bakmýþýn kendini bulur feleðin aðýnda birden
Dur durak demeden evrile çevrile dönerde döner
Bir gün korktuðu baþýna geliverir birden
Hasta olur yataklarda inim inim inler
Zaten acýmasýz hayatý o zar zor yaþarken
Kahpe felek vurur onu hiç düþünmeden
Cebinde kuruþu yoktur aklý þaþar korkudan
Hastanede sýra beklerken bayýlýr açlýktan
O hayatý yudumlar hiç zevkini duymadan
Farký yoktur narkoz yemiþ hastadan

Sýradan vatandaþ mýsýn korkarsýn hayattan
Hiç birþeye hakkýn yoktur yaþamdan
Senin ne doðumun ne de ölümün
Neden duyulsun ki herkes tarafýndan
Konu komþu hep yardýmýna koþar
Onunda sýnýrý vardýr bir yere kadar
Adýn þanýn yok yükseklerde deðilsin
Paran yok çünkü zengin deðilsin
Daha ne bekliyorsun ki sen bu hayattan
Nasýl olsa sen anadan doðma fakirsin
Böylece istemesende bu hayata mahkumsün
Hep itelenirsin son güne kadar
Oraya buraya derken yardým beklerken
Ta derinlere bataðýn dibine kadar
Onlar hayatýn kaymaðýný yudumlar altýn tabaktan
Sen ise tortusuyla yaþarsýn sonsuza kadar

Ah þu dünya yok mudur ah þu dünya     
Hiç acýmaz içinde yaþayanlara o
Neler yoktur ki evrende zorla nefes alanlar
Elden ayaktan düþmüþ yardýma muhtaç olanlar
Ne baðrý yanýk ne üzgün ana babalar
Hayallerini umutlarýný kaybeden o insanlar
Neler çekmez ki hayatta onlar ah neler
Ne dolu dolu çileler ne beklenmedik acýlar
Kör olasý hayatta þu para yok mudur
Bazýlarýný bir anda hiç yoktan vezir eder
Onun doðuþtan þansý yaver gider
Yaþar herkesin hayal ettiklerini
Bazýlarýný ise hiç yoktan rezil eder
Hayatýný cehenneme çevirir zýndan eder
O yerde yürüyemezken açlýktan
Öteki havalarda uçar gururundan
Haberi bile olmaz dünyada yaþayanlardan
Onlar hayatý hep yudumlar doya doya
Sen hayatý yaþarsýn düþe kalka

Biter mi hiç bu acýmasýz hayatýn cilvesi
Ne kadarda büyüktür çemberinin çevresi
Ýnsanlar içinde kapana sýkýþmýþ fare gibi
Ne kadar çabalasalar delemezler çemberi
Saymakla bitmez zavallý insanlarýn dertleri
Ah neler çeker onlar ah neler
Ne zor günler ne acý ve üzgün çileler
Onlar her gün yaþarken bin defa ölürler
Bakan býkar hayatýndan yatan býkar yaþamaktan
Anlayamaz onlarýn halinden baþýnda olmayanlar Bazýlarý hayatý yudumlar güle oynaya
Sen ise nalet okursun bu iðrenç dünyaya

Daha neler yok ki þu vahþi dünyada ah neler
Ne görgüsüz ne kültürsüz taþ kalpli insanlar
Düþkünü hor gören ne vicdansýz yaratýklar
Gelecekte ayni kalacaðýna senet yapmýþ gibi
Onlara alaylý gözlerle bakýp pis pis gülenler Onlarýn dertlerine biraz çare aramak yerine
Acýmasýzca zincire vuran cani tipli babalar
Bu insanlýk dýþý olaya sehirci kalan
Ýðrenç tipli gadder yürekli sahte analar
Onlarýn ölmesini dörtgözle bekleyen vijdansýzlar
Saymakla bitmez bu gibi canavarlar
Baþkalarý hayatý zevkle yudumlar
Onlar her gün ölüm ölüm diye aðlar
O zavallýlar sadece nefes alýp verirler
Yaþýyor onlar buna yaþamak deniyorsa eðer

Ýþte insanlýk aleminin yaþam senaryosu
Daha doðuþtan baþlar onlarýn hayat hikayesi
Budur yudum yudum hayat dedikleri
Ýnsanoðlunun durmadan cayýr cayýr çektikleri
Bu acýmasýz dünyaya neden geliyoruz ki ?
Ýþte kocaman yaþamdan insanlýk manzarasý
Bir gürültü , bir telaþe , bir kargaþa
En sonunda bir gün yorgun düþürür onlarý
Çaresiz kabul ederler bütün sorunlarý
Ayni yosun tutmuþ kart aðaçlar gibi
Demek ki insanoðlu hiç yaþamýyor
Yazýk ; eðer buysa yaþam dedikleri !