Ýçimdeki tarifi imkansýzlýðý tarif edebilmemin mümkünatý yok…
Ne sen beni anlayabilirsin…nede ben seni…Anlayabildiðim tek þey bu!!!!!!
Biliyorum ki küskünsün bana ve benimle birlikte yaþama..hayata…ve biliyorum ki bu günlerde gözlerine gece yarýlarýna kadar merhaba demiyorsa uyku, ve sabahlara ruhunun dinginliðinde günaydýn diyemiyorsan, ve içini tutuyorsa bu buruklukla birlikte koþar adým gelen umutsuzluk, sebebi benim….Olmak istemediðim ben…
     En son ne zaman görmüþtüm seni? En son ne zaman, ne zaman üzmüþtüm seni? Ve en hangi o zamanda beni görmenin sana acý verdiðini anlamýþ ve bizli zamanlarý sessizliðe gömmeye karar vermiþtim. Bir ay mý? Bir yýl mý? Asýrlar mý oldu bilmiyorum…Bildiðim tek þey, anladýðým tek þey oldu. Ýçimdeki tarifi imkansýzlýðý tarif edemiyorum.
     Elim kaçýncý kez telefona gitti bu son birkaç gün içinde belki de sayýsýný unuttum. Seni aramayý ve sesini duymayý ve bundan da ve her þeyden de öte ne yaptýðýný, nasýl olduðunu bilip içimdeki bu senin için kaygýlanma duygusunu bertaraf etmeyi nasýl istiyorum bilemezsin. Bu sabah nasýl uyandýðýný bilmeyi, Bu gün nerelere çalýþtýðýný, kimlere günaydýn dediðini, üzgün müsün? Mutlu musun? ne hissediyorsun yaþamdan yana bu günlerde bilmeyi….bel ki de hepsi beklide her þey…
     Benim senin beni dinlemene, senin beni anlamana, senin hiçbir þey söylemeden sussan dahi beni anladýðýný hissettirmene…Benim senin yanýndayken hiçbir þey düþünmüyor olmama..kafamýn karýþýklýðýný unutuyor olmama…senin yanýndayken bulduðum huzura ihtiyacým var..hem de çok…hem de bilmediðin hem de anlayamayacaðýn kadar çok….
Sonrasý…peki ya sonrasý…Sen benim gözlerimin içine baktýðýnda, ne kadar farkýnda olmadýðýmý sansan da, söylemesen de, sen benim gözlerimin içine baktýðýnda ve sorduðunu anladýðýmda – ‘ sonra. Peki ya sonra’…- bense cevabýný veremediðimde, bense hiçbir þey söyleyemediðimde….
     Sen gideceksin ve dönmeyeceksin…Bense sebep olduklarým adýna bir gün deðil, bir ay deðil, bir yýl deðil ömrümce üzüleceðim…