Her an savunmada kalan bir adamýn anlamsýz kalan bakýþlarýna acýyordum. Savunduðu yalçýn daðlarýn soðukluðu kentin bulanýk havasý içinde kendini yitireli çok zaman olmuþtu.
***
Geceyi yaþayan insanlarýn arasýnda kendine yer bulabilmek için ter döktüðü geceleri avuçlarýma býrakmýþ, onlarý hayretle sýkýyordum. Romanlarýn anlatmadýðý, þairlerin yaþamadýðý þeylerdi bunlar. Terleyen avuçlarýmýn arasýnda kalbimi sýkýþtýran bir anlamý vardý. Ancak, annesini arayan bir çocuðun gözlerinden yansýyan o tuhaf bakýþlar anlatabilirdi bunu.
***
Günler hep böyle gelip geçti. Savunmada kalan bir adam hep sustu, gözündeki hüzün kalýplarý masaya yatýrýlýp sayfalara taþýndý. Hüznün bilinmeyen yönlerini bu kalýplardan çýkardýlar. Denek ve kontrol gruplarý oluþturdular. Ýstatistiki bilgiler sundular ve not düþtüler: " Bir annenin evladýna taþýdýðý hüzün fotoðraflarý bireyin kendini gerçekleþtirmesine engel oluþturmaktadýr. Bunun bireye yansýmasý suskunluktur. Susmak kendini ifade edememektir.” Savunmada kalan bir adamýn söz söylememesinin altý çizildi. Bu suskunluða davranýþ bozukluðu kalýplarý arandý. Özel günler, seminerler düzenlendi. Hüzün kelimesinde odaklanýp hüzün terminolojisi geliþtirdiler.
***
Dýþarýda uzun süren yaðmurun getirmiþ olduðu toprak kokusu vardý. Bu koku bizi ferahlatmýþtý. Savunmada kalan adam uzun süren konuþmasýný devam ettirdi: Gözleme dayalý süreçlerden geçtim. O zamanlar derin deðildi bakýþlarým. Hayatýn bilinmeyen bir anlamý vardý… Aðladýðýmda gözyaþlarýmýn bir anlamý vardý... Yutkundu, derin derin baktý gözlerime: " Hüzün seanslarýndan geçtim adýna hüzün terapileri deniyormuþ… Veriler toplayýp saðaltým modelleri uyguladýlar... Nokta koymam gerekiyormuþ ... kentin sonuna, aþkýn sonuna... kalbimin sonuna... her terapiden sonra avuçlarýma bir miktar nokta býrakýyorlardý ürpererek alýyordum onlarý. Sonra geceleri yatmadan önce noktalardan üç tanesini alarak özenle yerleþtiriyordum gözlerime... Soðuk yüzler beliriyor... kalbimin yarýklarýný geriyor geriyor… çýldýracak hale geliyordum. Sonra noktalarý gözlerimden çýkartýyor... yavaþ yavaþ gevþiyordum.
Bu bir müddet iyi geliyordu bana fakat yazamýyordum. Yazmam gerekiyordu      yazamýyordum. "
***
Söylenen sözlerin yankýsý daha duyulmadan tekrar edilmeleri derin bir suskunluðun habercisiydi. Suskunluða yenik düþmemek için konuþmuþtu. O konuþtuðu zaman gecede duracaktý biliyordum.
Geceyi yaþatan ve yazan insanlar hep susmuþlar ve savunmada kalmýþlardý. Anlamsýz bakýþlarýn arasýnda konuþmak benim payýma düþmüþtü.