Anlatma bana,
     Ben biliyorum her þeyi,
     Sen aylardan EKÝMSÝN.
     Yaprak dökümünde hala yüreðin,
     Hala sarý ve solgun bedenin,
     EKÝM gibi soðumaya yeltenir duygularýn.
     Sus, anlatma,
     Daha bitmedi, seni anlatacaðým.
     Sen mevsimlerden ÝLKBAHARSIN,
     Hep sýcacýk gülüþlerin,
     Bir türlü sevgiden yana
     Aþktan yana açamadý çiçeklerin.
     Hala kýrýk bir dalýn.
     Ve sen güzel kýz,
     Sen günlerden PAZARTESÝSÝN.
     Hala her þeyin baþlangýcýnda düþlerin,
     Hayallerin ve ümitlerin.
     Hep sonra ki zamanýn ümidindesin.
     Hala da bitmiþ deðil,
     Vakitlerden de GECESÝN sen.
     Öyle sessiz, öyle buruk.
     Küçük çýtýrtýlar, minik sesler içindesin,
     Yalnýzlýkla dopdolu bedenin,
     Karanlýklarda kaybolmuþ sevgilerin.
     En önemlisi tatlý kýz,
     Çiçeklerden gülsün, GONCA GÜL.
     Ne kadar istesem de koklayamadýðým,
     Dokunmaya kýyamadýðým.
     Evet, evet gonca gülsün.
     Her mevsimde, her günde,
     Her ayda ve her vakitte
     Taptaze ve güzelsin!