Ayýn ketum memesinden içiyorum geceyi,
Yeþilýrmak salýnarak yürürken,
Bölüveriyor þiir yoksulu kenti,kalbinden.
Ýnsanlar,arabalar diz dize yürümekte köprüsünden

Eskimiþliðinde geçmiþ kokan ,hasýr
þapkalý evin önündeyim.
Kendi yaþýtý hamamýn kýskanç bakýþlarý
altýnda,nehirle dans etmekte ,kerpiçlerini döke döke…

Gök katlý ,güneþ enerjili apartmanlarýn
küçümseyiciliðine aldýrmadan,
Ýnsanlarýn çýkar kokan bakýþlarýna inat!
Sarýlýveriyor ,nehir aþkýna….

Salsa,çaça,tango da neymiþ!!
Özün ,özüne deðmeli dans dediðin!!
Nehir ile ev bile bunun farkýnda!
Fýsýltýlar dalga, dalga kulaðýmda;

“Tuðlamýn eklemleri aðarmakta!!
direklerim ,deniz kokusu taþýr ya,sýzlamakta.
Çatým delindi,ahþap yaným ýslanmakta,
içimde taþýdýðým yaþamlarý,
o güzel ,o acý insanlý günleri
balkonum unutmakta..
Ey! Uzun soluklu ömrüm!!
Senden nasýl çýkarým belirsizliðe,
nasýl býrakýrým, ýrmaðýmla dansý.
Yeni aþýklara zulam kollarýný açmalý,
onlarýn anýsýna temellerim dayanmalý ….”

“Dayan “ diye kabaran bir ses eklendi,
hýrçýnlaþan nehirdi;
“deðer bilmezler ordusu bu insanlýk, aldýrma.
Aþký yalan,kendi yalan.
Köprü kurarlar üstüme ,her þeyleri geçer ,
bir tek sevgileri kalýr karþý kýyýmda...”