“Büyük aþklardan geri kalanlar” diye bir þey olmaz!

Çünkü büyük aþklar o kadar büyüktürler ki, geride kalmazlar. Daima sizinle gelirler, daima içinizde bir yerlerde yaþamaya devam ederler. Öyle geride falan kalmazlar. Kalýyorlarsa zaten siz yanýlmýþsýnýzdýr, o büyük aþk falan deðildir.

Çünkü büyük aþklar, insanýn bünyesinde kocaman deðiþikliklere yol açarlar ve bu deðiþimler yaþamlarýnýz boyunca sizinle gelirler...Bazen iyidirler, bazen de kötü ama hep varolurlar.

Çünkü; öyle bitti denilince bitmez büyük aþklar...Bir þarkýda, bir bakýþta, bir dokunuþta aklýnýza gelirler. Milad gibi olurlar hayatýnýzda. Ondan sonra atacaðýnýz her adýmda sizinle gelip, yaþamdaki seçimlerinizi yönlendirirler: Baktýðýnýz insanlarý, hoþlandýklarýnýzý, yemek yiyiþinizdeki deðiþiklikleri, giyim tarzýnýzý hatta konuþmalarýnýzý.

Bir süre sonra eðer kötü bir acý yaþadýysanýz ona benzeyenleri acýtýr, sonra ona benzemeyen birilerini aramaya baþlarsýnýz. Ama nedense hep onun gibilere takýlýrsýnýz yeniden.

Güzel bir þeyler yaþandý ve elde olmayan nedenlerle bittiyse birebir aynýsýný ararsýnýz ve ben söyleyeyim; babayý alýrsýnýz :) . Çünkü büyük aþklar bir tanedir ve aynýsýný bulmak imkansýzdýr. Sonrasýndaki daha dolu dolu, daha tutkulu hatta daha özel bile olabilir ama onun gibi deðildir asla. ( Hatta kiþilikler ve ortamlar birebir tutsa bile...)

Bir dönem kalkan olur yüreðiniz hayata...Ellenmez, dokunulmaz yüreðinize...En karizmatik döneminizdir laf aramýzda. Sonra acýmaya baþlar, yüzleþmeler, sorgulamalar...Sonra yumuþar giderek...

Bir çift göze takýlýrsýnýz sabahýn bir köründe...Daha kargalar kahve içmeden, içinizde bahar çiçekleri açar. Salakça sýrýtmaya ve elinizi ayaðýnýzý kontrol edememeye baþlarsýnýz. Karizma kalmaz, veya fazla kasýlýp eðreti durursunuz. Gülümsemeye çalýþýrsýnýz ama sadece dudaðýnýzýn kenarýnda salak bir kývrým oluþur. Sorulan sorulara vurgularý þaþýrarak cevap verirsiniz. Dalar gidersiniz...Teniniz ürperir. Elleriniz terler ( Bu da hormonal / lenf bezleri ile ilgili bir sorundur, doktora gözükün), kim olduðunu öðrenmek için delirirsiniz. Hatta ona dokunmak için, kimliðini bile bilmeden. Patronun, hayatýn, çevrenizdekilerin sesleniþleri, söylenmeleri umurunuzda bile olmaz. Hatta iþleri savsaklamaya baþlarsýnýz. Hayal kurmaktan daha önemli ne olabilir ki böyle anlarda?!

Bundan sonra ki aþama hedefe kitlenmektir:
1.     Kim olduðunu öðrenmek,
2.     Tavlamak, etkilemek,
3.     Dokunmak,
4.     Devamlýlýðýný saðlamak ( Her zaman olmaz bu son madde)

Ýlk üç maddeyi baþardýysanýz, tebrik ederim artýk bir iliþkiniz var. Durumlar, olaylar, ortamlar, bariyerler önemli deðil, bir iliþkiniz var. Þimdi baþa dönelim; mide kramplarý, özlem, acý, tutku, vücut ýsýsýndaki yükselme, her gece seviþme arzusu...Yanýnýzda olmadýðý anlardaki hýrçýnlýk, aramadýðýndaki hüzün, konsantrasyon eksikliði.

Eh, kýsýr döngüdür aþk, baþlasa da bitse de...Sonucunda uzun süre birlikte bile olsanýz, bir yenisine rastlayana kadar hayat böyle geçer. Ýniþ ve çýkýþlarla... Sonra rutine biner hayat ve unutursunuz tam nerenizin acýdýðýný.

Peki ne olacak; böyle mi geçecek hayat? Aþksýz da olmuyor, aþkla da...

Ben size ne diyorum; tek eþlilik bizim doðamýza aykýrý...Ölüm gibi aþksýz bir hayat, ölüm gibi onunla yaþamak...Arada bir doz almak lazým, fazla sorgulamamak, fazla içe sokmamak lazým. Yakýnlarda tutmalý ama girdaba da kapýlmamalý.

Yoksa her gece uykusuz geçer, sabah berbat gelirsiniz iþe. Gözünüz telefonda beklersiniz, iþler yetiþmez bir de iþ aramaya baþlarsýnýz, sonra arkadaþlarýnýz sizden sýkýlýrlar sürekli anlattýðýnýz için ayný þeyleri. Nezaketen dinlerler ve mümkün olduðu ilk anda konuyu deðiþtirirler. Hoþ, siz devlet meselerinden bile bahsedilse mutlaka lafý ayný yere getirirsiniz ya neyse. Gözlerinin etkileyiciliðinden, teninin kokusuna kadar, kör ölür badem gözlü olur mantýðý içerisinde anlatýrsýnýz. Anlattýkça aslýnda içinizde büyütürsünüz sevdayý, kimsenin birþey demesine gerek yoktur. Bir süre sonra bir heykel çýkar ortaya, gerçeðiyle ilgisiz.

Aþkýn en tehlikeli halindesinizdir artýk. “Tabulaþtýrma”. Bundan sonra size köpek olsa yaranamaz arkadaþ, çünkü bambaþka birini sevmeye baþladýnýz aslýnda siz. Karþýnýzdakini deðil...

Bitcek bitcek, merak etmeyin; geçicek. Bir yenisine kadar...Ölene kadar döneceksiniz etrafýnda bu sürecin. Öyle bir tanesine kapýlýp evleneceðim, yok çocuk yapacaðým, yok güzellerim, yok...en büyük aþkýnýzla da evlenseniz, 1-2 yýla kadar baþka bir göze kapýlýrsýnýz hiç merak etmeyin, insanýz biz çünkü. Elimizde deðil ki...Dayanamayýz adrenaline, kokusunu alýrýz heyecanýn ve tutkunun. Tenimiz aç, ruhumuz aç...Hep böyle geçecek ömür...Ýster maddeleri uygulayýn, ister harekete geçin, ister geçmeyin. Kafanýzda bir yerlerde dönecek bu düþünceler.

Benimkisi kocaman acý bu aralar, kocaman hüzün hatta. Yeþil yeþil, pürüzsüz hüzünler...Tenimde, geceliðimde, kokusuyla, çalmayan telefonumda, dalan / arayan gözlerimde, huysuzluðumda, baþladýðým konuyu saçma sapan yerlere götürmemde...

Eh, yazý bitirdik, kýsmetse güze yenisi çýkar...

Sonra baþa döneriz:

“Aþk dünyanýn en güzel duygusu”

Bir kaç ay sonra:

“Aþk mý, Allah korusun!”


Býçak da yara da biziz ne diyeyim ki :) . Ýyi seyirler...