Hür su... caným çok acýyor
Geceyi durdur
Biz aðlayalým...

Gülümseyen gözlerinde
Uçurumlar saklayan sazende
Kederinden titreyen
Eski bir þarkýda susmuþ.
Kimi kimsesi yoktu
Biz uðurlayalým...

Kimsesiz ýstýraplarý sahiplenmek
Bize mi düþtü ey!

Beklesin daðlar, beklesin...
Ýçin için ah etmekte
Çardaksýz asmalar
Ve yeþertmek için hayatý
Çok geç kaldý bahar...

Ne yapsak deðiþmeyen
Bir þey var þu yazýmýzda
Düþtük yürüdük / Kalktýk yürüdük
Yol bitti
Biz yine ayak sürüdük ey!

Tutamayacaðýmýz sözler vermedik...ama
Sahibi korkak yalanlarýn baþýný bekledik
Kimi görsek hayata aç
Kendimizle besledik / Doyuramadýk
Sanki beþyüz memeli anneydik...

Yaralarýmýzý sarýp sarýp umuda sarýldýk
Tam baþlayacakken yeni oyuna
Öteki mahallenin çocuklarý
Gelip de yine topumuzu çaldý / Öylece bakakaldýk...

Gücümüz yok deðildi
Deðildi de... / Hüzündü...

Sonunda
Oturup da nefeslendiðimiz koltukta
Acý akarken hatýralardan oluk oluk
Anladýk ki
Anne kokusuyla büyümez her çocuk...

Esra Güzelipek