sessizliðime kondu düþkýrýklýðýmýn dalga dalga hýrçýnlýðý
savrulan her lanet ardýna aldý bitmemiþ hikayelerimi
sonunu yazmadan bitti baþlayamayan bestesi duruluðumun
yamanmýþ bir gelinlik býraktý geceye hayat
kir pas içinde
kara bir büyü gibi çöktü çekip gitmelerin sýzýsýnda aþk
aðlamadým
aðlamayacaðým
utançlarýna uçurtmalar uçuracaðým ayrýlýklarýn
kuyruðunda sana yazdýðým þiirler
suya çizilmedi mutluluðun resmi

gözlerine býrakmýþtým yaþlarýmý
bende hiç yaþ kalmadý
"sana gitme demeyeceðim" demiþti þair
Lavinia gitti
paylaþýlmayan öyle çok þey var ki
ne çok þarký biriktirdim sana söyleyeceðim
biletler aldým iki kiþilik en son filmlere
gitmedim
hiçbirine
tüm öfkeleri tek baþýma haykýrdým yalnýzlýða
olanca dinginliðimde kustum sessiz kalýþlarýmýn çýðlýklarýný
dize dize
her sözcük sen oldun
bil(me)din!
dudaðýma vurduðum kilidi açmaya çalýþmadý gündüzün kanlý ýþýklarý
tümünü yaktým sýrlarýn bir ocaðýn baþýnda
sen vardýn
ben vardým
dualara kanat taktým ve býraktým gökyüzüne
kahkahalar gönderdi üzerime Olympos'un tepesinden Zeus
þimþek þimþek çaktý oyunlarýnýn kahreden sakinliði
korkmadým
yýlmadan attým her adýmýmý her gün
her an
sana söz verdim içimde
delirsem de
zývanadan çýksam da
kurtulsa da hayat zincirlerinden bensiz
bitmeyecek boþluklarla savaþým
dolana kadar aþk tepeleme
ve çalana kadar kapýmý sonsuzluk
söz verdim
býrakmayacaðým...