Herþeyi ile sessizliði anlatýyordu þehir sana,
Dört yanýndan saçlarýna vuran ayýþýðý altýnda,
Bir bilsen,
Açýlmayan kapýlarýn ardýnda kalan sevincim,
Hüzüne nasýl da acýmasýz saldýrýyordu,
Sen,
Bu þehrin sevdasýna zincirdin artýk hiç hesapsýzca,
Yýllarca hiç ölmeyecekmiþ gibi gelen,
Bir bakýþýn ayaküstü hatýralarýna,
Bense özlerdim seni,büyüsü çözülen bir yürek gibi,
Sorgulanmalarý ustalýkla örtülen gecelerde,
Renkleri solan gözlerimin bekleyiþleri gibi,
Ýmagolojik baþkaldýrýlarýna maðlup,
Binlerce nefes gibi,
Özlerdim seni ey sevgili,
Ve kimileri gülerken,
Kimileride giderken bu þehirden,
Yüreðim sevdana iklimleri dize getirirken,
Gecelerce elime kalem almadan,
Metropol kuþatmalarýnda,
Trajik bir hasrete kuþanarak,
Beyaz sayfalardan kaçarcasýna,
Saydam bir nehirde yüzercesine,
Özlem duyardým sana,
Sana biriktiremediðim sevinçlerimi anlatýr,
Boyut deðiþtiren karýþýmlarda hüzünlerimi kýrpardým,
En þanslýmýz kim diye geçtiðim binlerce bakýþtan,
Ultramodern zamanlarýn,
Aldatan sevdalarýna yakalanýrdým,
Yani yüreði sevdalým,
Bilmezsin sen,
Yarýnlarýna yüklendiðin umutlarýnla,
Mektuplarý okunmadan yýrtýlan ben,
Hep özledikçe seni,
Bu þehirde,
Deniz kokan saçlarýndan tanýnýrdým...