Küçük bir çocukken annem bana para vermiþti . Bisiklet almam için … Kentteki bisiklet satan tüm maðazalarý gezdim . En iyisini almalýydým ; ama bir an önce bisikletim olmasýný da istiyordum . Acele etmekle etmemek arasýnda kalmýþtým . Biliyordum sadece bir bisiklet alma þansým vardý ve bu þansý en iyi biçimde deðerlendirmeliydim . Sonunda en beðendiðim modelde karar kýlýp aldým . Keþke biraz daha sabredip düþünseydim . Ýki ay sonra bir maðazanýn önünde ayný fiyata satýlan çok daha havalý bir bisiklet gördüm . Ýnsaný piþmanlýða sürükleyen bir çok neden var ama en kötüsü bu sanýrým .

   Hayatým böyle tecrübeleri yaþamakla geçti . Bu hatayý hep yaptým . Hatalar yapmak insaný biçimlendiriyor . Her hatada biraz daha olgunlaþýyorsun ve akýllanýyorsun ; ama bu öyle bir hata ki bunda akýllanmak , olgunlaþmak veya ders çýkarmak diye bir þey yok . Çünkü zaman denen tuzaðýn içinde geleceðin bilinmezleriyle , günün görülenleri arasýnda tercih yapmaya zorlanýyoruz . Kimi zaman paraya kýyýp yenisini almamýz ve o hiç giymediðimiz kazaðý dolabýn en görülmez köþesine kaldýrmamýz gerekiyor . Ama bazen de vazgeçmek veya maymun iþtahlýlýk yapmak gibi seçeneklerimiz olamýyor .

   Hep düþünürdüm ; herkes mi böyle yoksa sadece ben mi ? Pazarlama biliminde “Popüler Optimist” denen insanlardan mýyým yoksa ? Yani düþüncesizce alýþveriþ yapýp sonra aldýklarýný bir daha dokunmaksýzýn bir köþeye atan tiplerden …

   Sonra anladým ki her kes böyle . Tek fark , ben sahip olduklarýmla kendimi avutmayý ve onlara bakýp “Hayýr ! Bu bir hata deðil . Bu benim seçimimdi ve o zaman için en iyisiydi” demeyi beceremiyorum galiba .

   Yaklaþýk onbeþ yýl sonra bir kýz arkadaþým o meþhur gül bahçesi örneðini verdi . Bir gül bahçesinin içindeki patikaya giriyorsun . Senden , bulabildiðin en güzel gülü getirmen istenmiþ ; ancak seçimini kesinlikle geri dönmeden yapacaksýn . Acaba patikanýn baþýndaki güller mi güzel , yoksa sonundaki mi ? Bir tane kopardýktan sonra daha güzelini görüp piþman olabileceðin düþüncesi seçim yapmaktan alýkoyuyor seni ; ama en güzel gülleri geride býrakýp sonra daha kötüleriyle yetinmek zorunda kalma gibi bir risk de var . Belli ki benden evlenme teklifi bekliyordu ve kararsýzlýðýmý yenmemi saðlamak için böyle bir örnek vermiþti . “Bak kaçýrma beni . Sonra piþman olursun . Ben o patikanýn baþýndaki veya ortalarýndaki en güzel gülüm” demenin baþka bir yolu .

   O zaman onu tercih etmemiþtim . Gördüm ki eðer edinilmiþ hiçbir þey yoksa sahip olamadýklarýmýzý çabuk unutuyoruz . Öðle kahredici bir piþmanlýk da yaþatmýyor o kaybetmeler . Esas büyük piþmanlýk aceleyle veya umarsýzca yapýlmýþ bir tercihin ardýndan o seçeneðin en iyisi olmadýðýný görmekten doðuyor . Çünkü sahip olduklarýmýza her baktýðýmýzda sonraki daha iyiler görülmese de hatýrlanýyor ve yaptýðýmýz aptallýk tokat gibi yüzümüze çarpýyor . O kazaðý sandýðýn daha derinlerine ve hiç çýkarýlmayan kýþlýklarýn arasýna saklamak geliyor içimizden .

   Yapamýyoruz , çünkü üþüyoruz …

Kötü Ýçerik Bildir
Gerekçe: Okumuþ olduðunuz metnin ÝzEdebiyat Yayýn Ýlkelerine aykýrý içerik barýndýrdýðýný ya da baþka bir sorun içerdiðini düþünüyorsanýz lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktýr ve en kýsa zamanda editörlerce incelenecektir.