Beþ kere öleceðiz


   Bir : (Özgürlüðe veda)

   Üniversite yýllarýnýn bitmesiyle iþ hayatý baþladý . Ýlk olarak “Bu sabah erken kalkmasam da olur” seçeneðimi topraða verdim . Zorunda olmamaklarýmý törenle uðurladým son yolculuklarýna . Plansýz ve sevmekten baþka bir þey istemeyen aþklarýmý gömdüm . “Sevgilim olur musun ?” sözünü korkusuzca söylemelerim de ayný kabirde uzanmýþ yatýyor . Ne kýyameti var artýk ne de mahþeri onlarýn . Bir daha dirilmeksizin kayboldular zamanýn içinde ama sorgu sual her gün baþtan yapýlýyor . Günahlarý sevaplarýndan fazla gençliðimin . Onun için piþmanlýklar cehenneminde yanýyor aklýma geldikçe . Aþkýmý hiç duymamýþ sevgililerin hayali baþýnda birer zebani .

   Ýki : (Aþka veda)

   Evlendim . Her gördüðüm çehreye aþýk olmalarým tabutunun içinde kefensiz , yalýn . “Tanýþabilir miyiz ?” demelerimin mezar taþýnda “Kayýtsýz þartsýz sadakat” yazýyor ; bir de “Ruhuna Fatiha” . Bu kadýn da kim ? Cenaze levazýmatçýsý mý , mezarlýk bekçisi mi ? “Eþin o senin” dedi ukalanýn biri . Uyandýrdý beni tatlý rüyalarýmdan . Biliyorum sersem . Sevdim de evlendim ama cicili bicili aþk paketinin içinden ne de tuhaf bir hediye çýktý . Tekrar paketlemeye çalýþtýðýmda pul kadar ambalajýn içine sýðmýyor koskoca kadýn . Oysa o paketten çýkmamýþ mýydý ?

   Üç : (Benliðe veda)

   Çocuðum oldu . Yetiþkin insan olmaktan kaçýþýmdý arada bir esen deliliklerim ; þimdi biraz daha akýllýca oldular . Sinemalar , barlar , konser salonlarý , üçüncü sýnýf moteller virane artýk . Kaçamak tatiller , salaþ kýyý lokantalarýndaki raký balýk muhabbetleri , kahvaltý zamanýný sabah seviþmeleri ile deðerlendirmeler , bu akþam iþ çýkýþý eve gitmeyelimler toplu mezarlarýnda balýk istifi yatan katliam kurbanlarý . O aðladýðý için gün doðumuna karþý ayaktayýz . Sarhoþ deðil , uykusuz . Görmek ne mümkün ? Günün doðduðunu kuþlardan duyuyoruz . Bir de Tanrý’nýn nimeti o büyük sevgisi olmasa yavrumun ; katlanýlýr mýydý üçüncü ölümün acýsýna ?

   Dört : (Bedene ilk veda)

   Yaþlandým . 50 yaþ bir zindan karanlýðýyla çöktü üzerime . Eðer bu olmasaydý ilk iki ölümü geri döndürebilirdim . “Yürünür mü o kadar yol ? Bir otobüse falan binelim” . “Çilekler de bozuldu . Hiçbirinin eski tadý yok artýk” . “Aðaçlar neden eskisi kadar yeþil deðil ?” . “Bana amca demesinler diye herkese adýmý mý öðretsem acaba ?” . “Sabah öðle akþam , aç karýna . Pembe olanlardan . Hayat yine de güzel . Yoksa hala bu balkon demirini aþabilecek kadar mecalim var” .

   Beþ : (Bedene son veda)

   Ýþte bu kadar . Dört ölümü bir paketin içine , paketi de musalla taþýna koydum . Nasýl da kabulleniliyor ölüm . Belki kaçýnýlmaz olduðu için ama bence ilk dördü yüzünden . Dört ölüm olmasa bu kadar kolay vazgeçilir miydi hayattan ? Yavaþ yavaþ , alýþtýra alýþtýra ölüyoruz . Ýlk dördünde nasýl aðlamadýysanýz þimdi de aðlamayýn . Hele þimdi hiç aðlamayýn . Çünkü en güzelini yaþýyor bünye . Çünkü beden yok artýk . Sýcaktan bunalmak , soðukta üþümek , bel aðrýsý , sýrt kaþýnmasý , gürültü , pis koku , susuzluk , açlýk , bitkinlik , mide bulantýsý , nefes darlýðý , kulak çýnlamasý , kötü söz , týraþ olmak , diþçiye gitmek , aðýr yük taþýmak , beslenmek , yemek yapmak , çamaþýr yýkamak , para kazanmak zorunda olmak ve yaþamak zorunda olmak . Hepsi gereksiz birer ayrýntý olarak bedenle birlikte býrakýlýyor ýslak ve küf kokulu topraðýn altýnda . En önemlisi beyinle birlikte hafýzanýn da fosfora ve azota dönüþüyor olmasý . Ölmekle elde edilen en büyük kâr budur herhalde . Anne , baba , eþ , kardeþ , evlat , nefret , sevgi , gurur , öfke , aþklar ve hatýralar . Ýnsana zoraki mutluluklar ve kaçýnýlmaz acýlar veren tüm anýlar .
   Unut gitsin …

   Herkes anlamalý ki hayat , aile fertlerimizle ayný sofrada dibi çatlak kaselerden çorba içmek gibi bir þey . Sofra kalabalýk ama kaþýk bir tane . Kaþýðý ele geçirebildik mi ne ala … Sýcak ve leziz çorbayý indiriyoruz midemize . Ya kaþýðý kaptýrýnca ? Kasenin dibindeki çatlaktan hayatýmýzýn akýp gittiðini seyrediyoruz ve ölüme yaklaþýyoruz hayata aç bir þekilde . Ölüme yaklaþmak bir kenarda dursun . Ölüm çok kesin bir son . Ya hayatýn çok kýymetli dilimlerinin kaybedilmesine ne demeli ? 35 Yaþýna geldiðinde ölmemiþ bile olsan öncesini doyasýya yaþamadýktan sonra kaþýðý eline alýp çorbanýn kalan kýsmýný içmen neye yarar ? Soðumuþ , kaymaklanmýþ , tadý tuzu kalmamýþ bir 35 yaþ sonrasý karýn doyurmaktan çok mide bulandýrýyor ne yazýk ki .

   Bilinçli bir esarete giriyoruz kiþisel inisiyatifimizin kaþýðýný anne , baba , eþ ve en çok da çocuðumuza teslim ederek . Hayat çorbasý çatlaktan sýzýyor ; soðuyor . Üzerinde baðlayan kaymak gibi kýrýþýyor tenimiz ve titriyor ellerimiz . Sonra biz dört ölümü fark etmeden ve hatta bazýsýný çoðu zaman isteyerek yaþarken birileri beþinciye aðlýyor bizim yerimize . Söylesenize neden aðlamadýnýz ilk dördüne .