Bir kadýn içten ve bir o kadar yalnýz. Bir cenin kadar küçük, bir martý kadar özgür. Kýrmýzý gibi parlak, gri gibi donuk. Bir erkek yalýn ve bir o kadar uzak. Bir kaya kadar sert, bir hasta kadar tutsak. Hayat gibi dar, dünya gibi yuvarlak.
   Eller birleþti bir kuytuda. Kadýn özgürlüðünü verdi erkeðe. Erkek ise yalýnlýðýný... Tenler birleþti. Özgür ve yalýn bir martýya dönüþtü. Sperm, yumurtalýða sevdalandý. Sevdasýndan küçük martý doðdu. Martý göðe baðlandý. Ayrýlamadý. Uçtu ve öptü güneþin sýcak yanaklarýndan. Bu sýcaklýðý alýp götürdü aya. Ay sevdalandý güneþe. Tan yerinde buluþtular. Gizli gizli seviþtiler. Sabah oldu, ay koptu, güneþ doðdu. Tan yeri gizlediði aþký döktü ortaya. Ay ile güneþ biraraya geldiler. Gece, gündüz seviþtiler. Ve doðdu gün.