Nedime

Nedime elindeki küçük çantayý geniþ salonda sýrýtarak duran küçücük sehpanýn üzerine býraktý.Aðustos sýcaðý epey yormuþtu kendisini.Öyle ki bitkin bir halde soyunmaya bile gerek duymadan divanýn üzerine uzandý.
Saat 6.30 olmuþtu.Evin penceresini açýp yatmadýðý için epey bir terlemiþe benziyordu.Ancak yatarak geçirdiði iki saati, gün içinde gelen yorgunluðunun büyük bir kýsmýný almýþtý.Þimdi ise üzerinde baþka bir aðýrlýk var gibiydi.Uyku mahmurluðu.
Evde yemeye dair pek bir þey olmadýðýný biliyordu.Bu saatten sonra yapýlabilecekler listesi öylesine dardý ki,Ercan eve gelinceye kadar makarnanýn haþlanmasý bile bitmezdi.Böyle bir ruh hali onu epey bir üzmüþe benziyordu.6 senelik evliliðinde ilk kez kocasýnýn gelmesine 10 dakika kala yemek derdine düþmüþtü.Oysa her gün ritüel haline getirdiði ‘mükemmel sofra’ hazýrlama alýþkanlýðý, onu, eþine karþý daha bir sorumlu yapmýþtý.Özellikle sorumluluk duyduðu en ciddi konu buydu.
Kapýdan hafif bir anahtar týkýrtýsý duydu.Elinde,geçen sene Ýstanbul’daki onkoloji toplantýsýnda kendisine armaðan olarak verilen çantasýyla Ercan girdi.Yorgunluðu halinden belliydi.Hastanenin kokusu üzerine sinmiþ,sabahtan girmiþ olduðu ameliyatlarda kirlettiði yeþil önlüðüyle karýsýna gülümseyerek baktý.
“-Merhaba hayatým.”
“-Hoþ geldin Ercan.Nasýlsýn caným?”
Ercan gelen soruya karþýlýk nasýl cevap vermesi gerektiðini bilemiyordu.Girmiþ olduðu ilk ameliyatta hastasýný kaybetmiþti.Ölen adamýn çocuklarý mesai saatine kadar hastane koridorlarýnda sessiz sessiz aðlamýþlar ve belki de tesadüf,Ercan her defasýnda bu gözyaþlarýna þahit olmuþtu.Oysa adamýn rahatsýzlýðý çok ciddi bir müdahale gerektirmiyordu.Fakat vücuttan aldýðý parça derin bir kanamaya neden olmuþ,bundan dolayý oluþan tansiyon düþmesini bir türlü önleyememiþlerdi.Belki sabah iþe baþladýðýndan beri yaþamýþ olduðu ilk vukuat bu olsa idi yaþam adýna elinde yeteri kadar mutluluðu kalýrdý.Oysa öðle arasýnda, hastane yemekhanesinde atýþtýrýrken gelen telefon,bütün düþünce sistemini çökertmiþti.Eski karýsý onu arýyordu.
Nedime yemek hazýrlayamayýþýnýn nedenlerini uygun bir dille anlatmaya çalýþýyordu.Oysa Ercan yemeði düþünecek kadar günlük olaylar peþinde deðil gibiydi.
“-Hayatým ,evin iþlerini halletmek için çarþýya çýktým.Hem Aysun’a uðrayýp iki çift laf ederiz diye düþünmüþtüm.Fakat bankada iþlerim uzun sürünce ancak alýþveriþi yapabildim.Eve geç geldim.Bugün için yemeði hazýrlayamadým.Sen istersen biraz uzan,dinlen.Bende yarým saate kadar sofrayý hazýr ederim.”
“-Önemli deðil Nedime.Zaten hiç iþtahým yok.Sen bir çay koy,hafif bir þeyler atýþtýralým yeter.”
Nedime,eþinin kurduðu cümleden iþtahsýzlýk harici bir þeylerin olduðunu hissediyordu.Evliliðin anlamý da buydu zaten.Her gece uykularda nefesini ensende hissettiðin insanýn düþüncelerini sesinden anlayabiliyorsun.
Mutfaða kafasýnda eþine dair soru iþaretleri ile giren genç kadýn,bankonun üzerinde duran çaydanlýðýn altýný yarýsýna kadar suyla doldurdu.Fýrýnýn sað köþesindeki orta boy ateþi açarak çaydanlýðý üzerine yerleþtirdi.Yavaþça, bankonun iyi granitten yapýlmýþ zeminine dayanarak hazýrlayabileceði hafif yemekleri düþündü.Belki de en iyisi kaþarlý tost yapmaktý.Hem Ercan öðün aralarýnda bile iyice kýzarmýþ iki dilim ekmek arasýnda erimiþ kaþarýn lezzetine hiç hayýr demezdi.Özellikle hastanede yemek adýna yediði yegane gýda da buydu.Ercan kaþarlý tostu gerçekten seviyordu.
Yemekhanede, elinde taze sýkýlmýþ bir bardak portakal suyunu keyifsiz bir þekilde içmekle meþgulken,dahili hattan Ercan’ýn ismi duyuluyordu.
‘Sayýn Dr.Ercan Albayrak,kontel lütfen!’
Ercan haricinde içeride bulunan herkes duymaya alýþkýn olduklarý bu tip anonslara verilen alýþýldýk tepkiyi -duyumsamazlýðý- gösterdiler.Fakat gelen bu anonsta bir gariplik vardý.Ercan,bu hastanede çalýþmýþ olduðu iki yýldan beri ilk kez kendi adýnýn anons olarak geçtiðini fark ediyordu.Elinde ki bardaðý býrakarak,hýzlý adýmlarla çaðrý odasýna doðru yürümeye baþladý.

Buzdolabýnýn kapýsýný açtýðýnda,içeride bulunanlar genelde meyve sebzeden ibaret gibi duruyordu.Mevsimin getirdiði meyve bolluðu alttan birinci ve ikinci raflarý alabildiðince doldurmuþtu.Gözüne kestirdiði iki kocaman þeftaliyi,diðer meyvelerin istifini bozmadan çekip çýkardý.Üst gözdeki kaþarla,tereyaðýný da alarak elinde ki akþam yemeði malzemelerini bankonun üzerine býraktý. Çayý demlemek için cam kavanozdan iki tane demlik poþeti çýkardý.
Nedime’nin,Ercan ile olan evliliðinden öðrendiði ilk güzel þey beraber geçirdikleri zamanda yaþadýðý derin huzurdu.Belki bundan dolayý eþi veya ikisi için bir þey yaparken içinde tarifsiz bir mutluluk duyuyordu.Hiçbir iþi farazi olarak görmemiþti.Oysa genç kýzlýðýnda yapmayý aklýnýn ucundan bile geçirmediði basit ev iþlerini þimdi büyük bir keyifle gerçekleþtiriyordu.Üniversitenin en güzel kýzý, bir zamanlar boþ vakitlerini makyaj malzemesi aramak için geçirirken þimdilerde yeni yemekler öðrenmeye çalýþýyordu.
Ercan odadaki kumtel telefonu kaldýrdýðýnda duyduðu ses bir anda beyninde yankýlandý.Öylesine tesirli bir an yaþayacaðý belliydi ki,bir anda tüm kaslarýnýn gerildiðini hissediyordu.
“-Merhaba Ercan.Sesini duymak için bunca vakit telefonda bekletilmem mi gerekiyor?”
“-Selam Nuran.Kusura bakma,öðle tatili olduðu için yemeðe çýkmýþtým.Nasýlsýn görüþmeyeli?”
Ercan sesindeki telaþý ne kadar belli ettirmemeye çalýþsa da,karþýsýnda ki kadýn eski kocasýnýn kalbinin hýzla attýðýnýn farkýndaydý.
“-Ercan konuþmayý fazla uzatmayacaðým.Duyduðum kadarýyla bana verdiðin nafaka hakkýnda dýþarýda birkaç kiþiye bir þeyler söylemiþsin.Seni tanýdýðýmý zannediyorum.Þuan için tam olarak neler söylediðini bilemiyorum.Boþanmamýzý sen istedin.Bunun bedeli aylýk olarak ödenen saçma bir tutar para.Oysa ben her gün senin için dua etmeye devam ediyorum.Þimdi sana basit bir soru soracaðým:Benden nefret mi ediyorsun?”
Telefonda ki bu ince sitem,Ercan’ý sekiz sene önce yaþamýþ olduðu evliliðine götürdü.Fakülteden yeni mezun olmuþ pratisyen bir doktordu ve elinde,hayatýnda var olan tek unsur Nuran’dý.Ýþin doðrusu ayrýlmaya karar verdikleri güne kadar da tüm yüreðiyle sevmiþti bu kadýný.Ancak bir þeyler ters gitmiþ ve günün birinde aniden denilebilecek bir durumla ayrýlmaya karar vermiþti.Aslýnda Nuran’ýn böyle bir teklif karþýsýnda suskun kalýp,kabullenmiþ gibi görünmesi Ercan’ý epey bir kuþkulandýrmýþtý.Sonuçta insan belki de böyle bir durumda tepkinin þiddetini arttýrabilmeliydi.Yada onkoloji uzmaný Ercan böyle bir þeyler ummuþtu.
“-Bunu da nereden çýkarýyorsun?Sana ödediðim nafaka ile ilgili hiçbir þey konuþtuðum yok.Öyle ki Nedime bile böyle bir þeyin varlýðýndan habersiz.Sana bu parayý ödememin bir tek amacý var.O da belli bir süre hayatýna ayný sorunsuz þeklinde devam edebilmen.Böyle bir mevzuu hakkýnda bana bunlarý söyleyebilmen þaþýrttý beni.”
“-Aslýnda ben de ilk duyduðumda anlam veremedim.Geçen onca zamana raðmen aramýzda ki samimiyetin dostluk baðlamýnda azalmadýðýný düþünmek beni sevindiriyordu.Fakat birkaç yerde böyle bir þeyin konuþulduðunu duyunca doðru olup olmadýðýna karar veremedim.Belki de sen haklýsýn.Hepsi birer yanlýþ anlamadýr.Yada birileri halen seni veya beni çekemiyorlar.Rahatsýz ettiðim için üzgünüm.Nedime’ye selamlar.Hoþçakal.”
“-Beni anladýðýn için memnun oldum.Seni bu saatten sonra rahatsýz edebilecek herhangi bir hareketten her zaman uzak duracaðýmý biliyorsundur.Ben ile sen uzun zaman önce eþ olmaktan dost olmaya geçtik ve inan bana halen dostumsun.Hoþçakal.”
Ercan telefonu kapadýðýnda,gerçekte böyle bir þeyin konuþulup konuþulmadýðýný düþündü.Kendisi,Nuran’dan ayrýldýktan sonra hiçbir yerde,hiçbir þekilde eski eþinin adýný anmamýþtý.Bazý geceler yaþanan güzel anýlarý düþünüp iç çekmeleri hariç,hiçbir zaman da özlememiþti.Sadece onlar bir zamanlar evliydiler,o kadar.

Nedime,elinde iki tabakla salona girdi.Eþinin baygýn bir halde kanepede uzandýðýný gördüðünde,gün içinde yaþanan yorgunluðun insanlarý nasýl da kanepelere aþýk ettiðini daha iyi anlayabiliyordu.Ercan,þu anda uzanmýþ olduðu kanepeyi almak için uzun bir zaman beklemiþti.Doktor olmanýn,saðlýk açýsýndan ona kattýðý titizlik,böylesine ortopedik bir mobilyayý bunca zaman beklemesine yeter bir sebepti.
Genç kadýn çaylarý da getirdikten sonra eþinin baþýnda öylesine birkaç saniye dikildi.Adamýn alnýndaki uzun çizgiler,belki de doktorluðun bir yandan tedavi bir yandan yaþlýlýkla uðraþtýðýnýn kanýtýydý.Ona olan saygýsý böyle zamanlarda daha bir fazlaydý.Eþiyle gurur duyuyordu.Ercan’ýn yanýndayken kendisini olmadýðý kadar saygýya layýk ve bir o kadar da gururlu hissediyordu.
Çaylara birer tane kesme þeker atan Nedime,elinde ki bardaðý eþine uzattý.Bunu yaparken tarifsiz bir huzur dalgasý içinden akýp geçmiþ gibiydi.Hani Ercan’da ayný keyfi alýyor olsa,sebepsiz yere boynuna atlamak istiyordu.Ama nedendir bilinmez,genç kadýnýn hissiyatýna olabildiðince zýt bir hali var gibiydi doktorun.Belki de gerçekten çok yorulmuþtu.
“-Günün nasýl geçti bir tanem?”
“-Çok yoruldum Nedime.Hastane de ameliyatlar son zamanda epey bir arttý.Ve her nedendir bilinmez bir çok hastayý ameliyat masasýnda kaybediyoruz.Sanki bir þeyler ters gidiyor gibi.”
Bir þeyler ters gidiyor gibi.Belki de Nedime’nin de hissettikleri bununla ilgiliydi.Bu gece Ercan’da olan þey buydu.
“-Galiba anlattýðýn gibi bir þey bugün senin baþýna geldi?”
Ercan bakýþlarýný Nedime’ye çevirmeden konuþmaya devam etmek istedi.Ancak genç kadýnýn soruþ þeklinde bir tuhaflýk hissediyordu.
“-Ne gibi bir þey yani?Hastalarý kaybetmekten bahsediyorsan,evet.Ancak senin söyleyiþinde baþka þeyler varmýþ gibi geliyor!”
“-Yok,ben sadece hastalarýndan birini kaybettiðin için üzüldüm o kadar.Ercan bu iþi severek yaptýðýný biliyorum.Ve eminim bu dünyadaki en özen gerektiren meslek sizinkisi.Her gün yeni bir stres,yeni yorgunluklar.Ýnan bana senin için üzülüyorum.”
Ercan elinde ki boþ bardaðý Nedime’ye uzatýrken genç kadýný ne kadar sevdiðini düþündü.Evleneli onca zaman geçmiþti ve her ne sebep olursa olsun,onu hiçbir kadýnla kýyaslamamýþtý.Aslýnda kýyaslamasý içinde herhangi bir neden yoktu.Kendisi 35 yaþýndaydý ve evli olduðu kadýn kendisinden 8 yaþ küçüktü.Kendi saçlarý beyazlamaya baþlamasýna raðmen eþinin tüm vücudu yerli yerinde ve onu gördüðü ilk günkü gibi mükemmel bir þekilde karþýsýndaydý.Belki çocuk yapmamýþ olmalarý,genç kadýnýn vücudunun bozulmamasýný saðlamýþtý.Her ne olursa olsun Nedime çok güzel bir kadýndý.Ve her gün daha da güzelleþiyor gibiydi.
Nedime çayý doldurmak için mutfaða gittiðinde,Ercan koltuða tekrar uzanarak elini alnýna götürdü.’Nuran ve Nedime’ diye fýsýldadý içinden.Ýki güzel kadýn.Sanki ikisini birleþtiren ortak bir nokta var gibi geldi kendisine.Belki de böyle bir ortak nokta olmasýndan dolayý ikinci evliliði göze alabilmiþti.Nedir diye düþündü?Ne olabilir ki?
Nuran…
Aslýnda fiziksel görünüm olarak Nedime’den daha güzeldi.Ancak doðanýn ona vermiþ olduðu bu güzelliði fark ediyordu bu kadýn.Ve elinden geldiði kadar hemcinslerini ve karþý cinsi etkilemeyi çok iyi biliyordu.Bakýmlýydý.Asla dýþarýda yada ev içinde süklüm püklüm dolaþmýyordu.Daima iyi markalarý tercih ediyor,hayatý daha modern yaþamaya çalýþýyordu.Ancak sadece yaþamaya çalýþýyordu.Çünkü böyle davranmayý gerektiren bir yaþamýn içinden gelmemiþti.Daha sakin ve daha olaðan bir hayat tarzýnýn doðasýnda kendini tanýmýþtý.Emekçi bir ailenin kýzýydý ve bir þeyler alabilmek için daima biraz para biriktirmeye ihtiyacý olmuþtu.Genç kýzlýðýný diðer arkadaþlarýnýn kýyafetlerini ödünç alarak geçirmiþ olmakla birlikte nadiren alabildiði özel eþyalarýný kimselerle paylaþmamýþtý.Yani orta direk ile aþaðýlar arasýnda bir yerlerdeydi.Ancak gözü hep yukarýya bakýyordu.
Ve Nedime…
Güzeldi.Evet sadece bunu söylemek geliyordu Ercan’ýn içinden.Bu kelimeye üstünlük katacak daha fazla sýfat eklemek istemiyordu.Gayet sade vücut hatlarýna sahipti.Ancak bir farký vardý eþinin;o da yüzünde ki masuma gülümseyiþ.Öylesine duru bir bakýþý vardý ki, karþýsýnda onu izleyenler hiçbir zaman bacaklarýnýn yada göðüslerinin haliyle ilgilenmiyorlardý.Bir saniye olsun bu genç kadýnla göz göze gelmek,aþýk olmak demekti.Belki Eros, zamanýnýn tahtýný bu güzel kadýna býrakmýþtý.Nefesinde ki tazelik,gözlerinde ki canlýlýk her ne olursa insaný hayata baðlamaya yetiyordu.Ve bunca masumane hale raðmen geldiði çevre þýmarýklýðýn en üst seviyesi gibiydi.Gayet zengin bir ailenin kýzýydý.Hani aðabeyleri de olmasa, gerçekten beþ on sene sonra ömrü hayatý boyunca bitiremeyeceði bir mirasa sahip olacak kadar zengindi.Ve her ne hikmetse para adýna bir þeyler bilmiyordu.Tutumlu olmak yada oluruna yaþamak gibi bir doðasý vardý.Nedime gerçek bir hanýmefendiydi.Ve Ercan bu kadýný hak edecek ne yapmýþtý bilemiyordu!

Mutfaktan dönen genç kadýn elindeki bardaðý eþine uzattýktan sonra karþýsýna geçip yeþil koltuða oturdu.Ercan Albayrak,kendi soy adýný taþýyan bu kadýnýn gözlerinin içine doyasýya bakmak istiyordu.Ancak Nedime elini çenesine götürmüþ küçük kýz çocuklar gibi düþünceliydi.Birden yerinden kalkarak genç kadýnýn oturduðu yere doðru yürümek istedi ama etrafýn duygu akýþý buna fýrsat vermeyecekmiþ gibiydi.Nedime bir þeyler söylemek istermiþ gibi baþýný Ercan’a yönelttiðinde birden doktor söze girdi.
“-Seni seviyorum Nedime.Seni sevmem için bir neden bul desen inan bunu yapamam.Ancak yine de bunca koþuþturmanýn,hayat kavgasýnýn içinde her günümü seni sevmekle geçirdiðimi bil.Artýk bir çocuðumuz olmasýný istiyorum.”
Nedime birden gözlerini eþinin gözleriyle kilitledi.Sanki karþýsýnda ki kömür karasý gözlerden söylenenleri onaylamasýný istiyor gibiydi.Ancak aklýndan geçirdiði bu güzelliði eþinin aðzýndan duymak,ona büyük bir onur veriyordu.
“-Sen hem iyi bir doktorsun hem de iyi bir müneccim.Ercan,artýk ben de bir çocuðumuz olmasýný istiyorum.Seni seviþimde bulduðum huzuru doðacak çocuðumuza da aktarmak var içimde.Seni seviyorum.Hem de nedenini bilerek.Sensiz olamayacaðým için.”
Onkoloji doktoru karþýsýndaki insanýn bu olgun tavrýnda bir samimiyet olduðunun farkýndaydý.Ancak yine de isteðini bu þekilde söylemesi, aklýnda baþka bir hatýrayý canlandýrdý.Nuran ile hayatlarýnýn mutluðuna yaklaþýrken birden verilen ani kararý.
Ýlk evliðinin altýncý yada yedinci ayýydý.Mutluydular.Nuran her günkü hayat koþuþturmacasýnýn içinde iþten vakit bulabildikçe eþiyle zamanýný geçirmeye çalýþýyordu.Ancak yine de her ikisi bir þeyleri durmadan tamamlamaya çalýþýyorlar gibiydi.Ercan’ýn vermeye çalýþtýðý uzmanlýk sýnavlarý,Nuran’ýn bitmek tükenmek bilmeyen uzun mesaileri.Ve böyle bir ortamda Nuran hayatýnýn en özeliyle karþýlaþmýþtý.Karnýnda onunla birlikte canlanan bir bebekle.Nuran hamileydi.Düzensiz ve uzun süren adet gecikmesi Ercan’ýn dikkatini çekmese, her ikisi de bundan habersiz bir müddet daha yaþayacaklardý.Ancak Ercan bir doktordu ve ayrýntýlar onu ev içinde ki yaþantýsýnda da terk etmiyordu.
Böyle bir þeyi fark etmeleri ikisinde öyle farklý yüzler ortaya çýkardý ki,belki de o zamana kadar geçirdikleri günlerde birbirlerini hiç tanýmamýþlardý.Ercan, baba olacak olmanýn keyfini daha ilk dakikadan hissediyordu.Nuran ise elini çenesine götürmüþ uzaklara bakýyordu.Sanki hamile olmak,içinde bir cana can katmak, onu huzursuz etmiþti.Ercan,karýsýnýn bu haline bir anlam vermeye çalýþmýþ ancak herhangi bir olayýn Nuran’ý bu þekilde hüzünlendirdiði görmemiþti.Kadýn gerçekten böyle bir haberi almaktan dolayý üzülmüþe benziyordu.Ve en sonunda kocasýnýn gözlerinin içine bakarak bu bebeði istemediðini söyleyiverdi.Hem de göz bebeklerinde kendini görmek istermiþ gibi içten bakarak.’Ben anne olmak istemiyorum.’
Ercan þaþýrmýþtý.Ne söylemeydi,ne gibi bir hal içinde bunun sebebini sormalýydý bilemiyordu?Bir kadýn için bu dünyada ki en özel þey anne olabilmekti ve Ercan, Nuran’ý gerçekten sevdiðini biliyordu.Peki eþini böyle bir kararý vermeye iten sebep neydi?
“-Neden istemiyorsun bu çocuðu Nuran?”
“-Galiba henüz erken.Bir müddet daha sadece ikimiz olsak bence daha mantýklý.Hem ben bu yükü kaldýrabileceðimden emin deðilim!”
“-Ne demek emin deðilim?Nasýl yani,bir çocuðumuz olacak ve sen bunun mantýklý olup olmadýðýný mý düþünüyorsun?Biz evliyiz Nuran.Ve evli çiftler zamaný gelsin gelmesin,doða izin verdikçe,bir þekilde çocuk sahibi olurlar.Sen ne saçmaladýðýnýn farkýnda mýsýn?”
Ercan’ýn konuþtuklarý bir an için havada asýlý kaldý.Çünkü Nuran cevap vermeye bile gerek duymadan,çocuklarýnýn yapýlmasýna mekan teþkil eden, yatak odasýna doðru yürümeye baþladý.Ercan,kadýnýn arkasýnda seslenmesine raðmen aldýðý cevap sadece gözyaþlarýyla karýþýk hýçkýrýklardý.O gün, ikisinin arasýnda ki aþýlmaz daðlarýn kurulduðu gündü.Ve bir gün o daðlar öylesine büyümüþtü ki, Ercan hiç olmayacak bir zamanda ayrýlalým diyivermiþti.
Güzel baþlayan bir evlilik ve böylesine bir son.Ercan geçmiþi belki de bundan dolayý anýmsamak istemiyordu.Onu gerçekten yaralayan,üzen,kimi zaman keþke dedirten bir mazisi vardý.Ancak hayat,nefes aldýkça ayný devri daimine devam ediyordu.
Bakýþlarýný Nedime’ye doðru çevirirken,içinde ki anýlarýnýn geleceðini örselemesine izin vermeyecek gibi bir hali vardý.Konuþmasý gerektiðini biliyordu.Ancak hangi yönden söze gireceðini kestiremiyordu.Yanýnda ki güler yüzlü kadýn ellerinin arasýna doktorun sað elini alarak onun içinde ki üzüntülere ortak olmak istermiþ gibi baþýný omzuna dayadý.Sanki kamera karþýsýndaymýþlar gibi samimiyet içeren ancak bir nebze olsun rol yapýlan bir sahneyi çaðrýþtýran bir halleri vardý.Ýkisi de gelecek günlerin huzurunu bir çocukta bulmayý hayal ediyorlardý.Ve galiba en çok ihtiyaç duyduklarý þey bu idi.

Sýradan bir gün diye baþlanan zaman kayýplarý...Koþuþturmaca içinde sürüklenen hayatlar…Köþeye sýkýþýldýðýnda bahane olsun diye verilen onca karar ve iki kadýn…Ercan konuþulacak sözleri içinde hapsetmesi gerektiðine inanýyordu.Güzel bir evliliði vardý.Bunu belki de çok fazla çaba harcamadan yaþýyordu ancak yine de karþýsýnda ki insandan beklentileri çok fazlaydý.Ve bu beklentileri gerçekleþtirmek için bir desteðe ihtiyacý vardý.Ancak bu öylesine kuvvetli bir þey olmalýydý ki,kendi nefsini bile göz ardý edebilmeliydi.Baba olmalýydý.Eþinin koynunda uyuyacak bir masum beden,her ikisinin de hayata olan baðýný kuvvetlendirecekti.
Belki zamanýn bir yerinde,doðmasý muhtemel bu çocuk, babasýnýn yada doðmayan kardeþinin duygularýný bilemeyecek.Ancak bu dünyaya getireceði huzur ve sevinç onu büyütecek….
Baha Oktav