Aþkýn bedeli

Odadan içeriye girdi, giriþ kapýsýna göre sol taraftaki somyanýn üzerine oturup, odanýn tam ortasýnda bulunan teneke sobaya baktý, sonra yerinden doðrulup, kapaðýný açýp içerisini kontrol etti. Kendi kendine ‘’Ýyi’’ dedi, ‘’Ýçerisinde odun var.’’
Sonra odadan çýkýp, yan taraftaki mutfaktan kibriti getirdi, sobayý uzun bir uðraþ sonrasýnda yaktý. Oda hafif ýsýnmaya baþladýðýnda önce üzerindeki paltosunu çýkartýp, somyanýn üzerine býraktý. ‘’Karnýmda grul gurul ötüyor’’ deyip, tekrar mutfaða yöneldi. Küçük tüpü, bir kazanla birlikte getirdi, kazanýn kapaðýna açtý, içerisine koyduðu makarnayý çýkartýp, sobanýn yanýnda bulunan su bakracýndan kazana suyu doldurup, tüpün üzerine koydu. Su ýsýnýrken, somyanýn yanýndaki masanýn üzerine bir gazete kaðýdý serip, ekmeði poþetin içerisinden çýkartýp, ‘’Uff, çok da bayat. Þimdi bu soðukta dýþarýya da çýkýlmaz. Neyse bununla yetineceðiz’’ diye hayýflana hayýflana bir taraftan masayý hazýrladý, diðer taraftan makarnayý kazanýn içerisine atýp, piþmesini bekledi. Biraz sonra makarnanýn suyunu süzüp, yaðýný da tamamladý.
‘’Yemek hazýr’’ deyip, tüpün altýný kapattý, kazanla makarnayý masanýn üzerine koydu. Somyanýn üzerine oturup, biraz durdu, sonra yataðýna uzanýp, çantasýný aldý, içerisinden mum çýkartýp yaktý, masanýn üzerine özenle yerleþtirdi. Vazo içerisinde duran yapma gülleri düzeltti. Bir parça ekmeði bölüp, karþý tarafýna koydu. Gözlerini karþýya dikip, sanki karþýsýnda birisi oturuyormuþ gibi, ‘’Buyur sevgilim, bugün ki aþýmýzda hazýr’’ diyerek, çatalý eline alýp, makarnadan alýp, aðzýna götürürken, birden gözleri doldu.
‘’Ne yapýyorum ben’’ diyerek yerinden fýrladý. Durdu, aðzýndaki lokma büyüdü, boðazýndan geçmez oldu.
....
Hülya, þimdi üniversite son sýnýf öðrencisi. Mimarlýk fakültesinde okuyor. Okula geldiði ilk yýllarda tanýþtýðý bir üst sýnýf öðrencisi olan Ahmet ile uzun süren bir arkadaþlýk dönemi, onlarý, birbirlerine olan ilgisini farklý boyutlara yönlendirmiþti. Hülya okuldan çýkýp eve geldiðinde, yedek anahtarý verdiði Ahmet’i evde buldu.
-Merhaba
-Merhaba
-Ne zaman geldin?
-Biraz önce geldim
-Dersin yok muydu?
-Yoktu, caným sýkýldý, ilk kez anahtarý kullanma ihtiyacý duydum, sevinmedin mi yoksa?
-Sevinmez olur muyum, elbette sevindim, üstelik þaþýrdým
-Karnýn aç mý?
-Hem de canavar gibi
-O halde biraz ýsýn, sofra hazýr
-Ne yaptýn?
-Makarna
-Çok severim
-Biliyorum, o yüzden erken çýkýp makarna yaptým, sobayý yakýp seni bekledim
-Buna sevindim
Birlikte oturup karýnlarýný doyurdular, masada, her ikisi de o anýn gizeminden kurtulmak istemiyordu. O yüzden de mümkün olduðunca aðýrdan alýyorlar, hiç konuþmadan birbirlerinin gözlerine bakýyorlardý. Ahmet birden durdu, ayaða kalktý, kapýya doðru yöneldiði sýrada Hülya ‘’Ne oldu?’’ diye sordu. Ahmet tek kelime ile yanýtladý, ‘’Bir saniye’’. Kapýnýn yanýndaki ýþýðý söndürdü, ‘’Sana bir sürprizim var’’ deyip odadan çýktýktan kýsa bir süre sonra elinde yanmýþ mum ile odaya döndü. Hülya söze baþladý:
-Hayrola doðum günü partisi mi var?
-Hayýr içimden geldi
Mumu masaya yerleþtirip, birbirlerinin gözlerinin içerisine bakarak, yemeklerine devam ettiler. Bu kez ayaða kalkan Hülya oldu, ‘’Soba sönüyor sanýyorum’’ dedi ve teneke sobanýn kapaðýný açýp baktý, içerisinde henüz yanmamýþ odunlarýn var olduðunu gördü, ‘Soba da iyi yanýyor ama’’ dedi. Ahmet, hemen devreye girdi
-Üþüdün mü yoksa?
-Hayýr üþümedim, ama soðuk gibi geldi bana
Sonra masaya tekrar oturmak için yöneldi, sonra vazgeçti, ani bir dönüþ yaptýðýn da, ceketini çýkartýp, omuzuna koymaya çalýþan Ahmet’le yüz yüze geldi, nefesini hissetmeye çalýþtý, vücudunun ateþler içerisinde yanmaya baþladýðýný, teninin her bölgesinde bir titremenin oluþtuðunu fark etti. Her ikisi de bir þey konuþmadan, birbirlerine bakarken, birbirlerinin sýcaklýðýný, temaslarýný hissetmeye baþladýlar.
Böyle baþlayan bu iliþki, zaman içerisinde devam etti. Fakat, bir türlü adlandýramadýklarý bu iliþkinin nereye varacaðý konusunda bir þey düþünmeyen Hülya, sürekli evlenmekten söz eden Ahmet’in amacýný anlamaya çalýþýyor, kendi kendine yönelttiði sorularý ise bir türlü Ahmet’e yöneltemiyordu. Hülya kendinden emindi, duygularýnda emindi, Ahmet’i seviyordu, ona aþýktý. Onunla birlikte olmaktan, sohbet etmekten haz alýyordu. Sürekli düþünüyor, soðuk kýþ günlerinde üþüdüðü zaman Ahmet’i aklýna getirip, ýsýnýyordu. Ama Ahmet’te bir tuhaflýk vardý. Hülya ihtiyaç duyduðu zaman deðil, Ahmet istediði zaman Hülya ile görüþüyor, ayný okulda olmalarýna raðmen, Ahmet Hülya’dan sürekli kaçýyordu.
Hülya, artýk bu gidiþata bir nokta koymak istedi ve en yakýn arkadaþý Fulya’ya durumu açtý:
-Ahmet’i çok seviyorum
-Biliyorum
-Ancak þüphelerim var
-Ne gibi
-Ahmet’in beni sevdiðinden emin deðilim
-Neden?
-Onunla kendi isteðimle birlikte oldum, daha sonralarý sadece beni, benimle birlikte olmak için gelip, görüyor, bu da benim canýmý sýkýyor
-Ne düþünüyorsun?
-Bir þey düþünemiyorum, kendimi çok kötü hissediyorum. Ben onu seviyorum, sevdiðim içinde birlikteyim. Ama o beni farklý görüyor, sadece cinsel istek ve arzularýný tatmin etmek için benimle birlikte oluyor ve gidiyor. Ben neyim, ben bunu hak ediyor muyum?
Gözünden yaþlar akmaya baþladý, Fulya teselli etmeye çalýþýrken
-Üzülme be arkadaþým. Sen seviyorsun, sevdiðin için gereðini yapýyorsun. Onunla birlikte olduðun için piþman mýsýn?
-Hayýr deðilim, ben onu seviyorum, sevdiðim için de birlikte oldum
-O halde doðru olaný yapmýþsýn, anladýðým kadarý ile o seni sevmiyor
-Sevmesin, benim ondan bir beklentim yok ki, bana sürekli seninle evleneceðim diyor, olmaz, erken diyordum. Geçenler de yine evlilikten söz etti, peki dedim, hafta sonunda sizinkilerle tanýþtýr beni dediðimde, tepki gösterdi, ‘’Olmaz öyle þey’’ direk, gözlerinin dýþarýya fýrladýðýný gördüm, böyle hiç görmemiþtim onu
-Sonra?
-Sonra, çekip gitti
-O halde artýk birlikte olma, görüþme
-Zaten görüþmek istemiyorum
-O halde sorun yok?
-Var
-Nedir?
-Bu tartýþmamýzdan sonra okul kantininde köþeye çekildim oturuyordum, bir arkadaþýyla geldi yanýma, beni tanýþtýrdý. Sonra arkadaþý yanýmýzdan ayrýldýktan sonra, bana ‘’akþam sana geleceðiz alem yapalým’’ dedi. Bende ne alemi diye sorduðum da, ‘’Anla iþte’’ dedi, ‘’Ýki erkek, bir bayan, kurarýz bir içki sofrasý, kendimizden geçeriz’’ gibi laflar etti. Önce olmaz demek geldi içimden ama sonunu öðrenmek istedim, ‘’kendimizden geçtik, ondan sonra ne olacak?’’ diye sorduðum zaman, bana ‘’Ammada anlayýþsýz kadýnsýn, bu çocuk senden hoþlanýyor, senden bahsettim, o da tanýþmak istedi, seninle ilgili çok güzel düþünceleri var. Biliyorsun, ben bu yýl okulu bitiriyorum, daha senin bir yýlýn var. Ben gittikten sonra seninle o ilgilenir, ihtiyaçlarýný karþýlar’’ dedi ahlaksýz.
-Peki sen ne yaptýn?
-Ne yapmamý bekliyordun, masaya vurup, kalktým, beni orospu mu sandým deyip, yanýndan ayrýldým
-Çok iyi yapmýþsýn
-Evet iyi yaptým ama kötü olan bir þey var
-Nedir, hamile misin yoksa?
-Hayýr öyle deðil. Ben onu halen seviyorum, içimden bir türlü atamýyorum. Onu görmezsem, sesini duymazsam yaþayamam.
-Boþversene, olur böyle þeyler. Belirli süre acý çekersin ama sonra istersen unutursun. Benden sana tavsiye, unutmak için uðraþ verme, sadce içine göm ve bir daha görüþme
....
Hülya, arkadaþýnýn sözünü tuttu. Bir daha Ahmet ile görüþmedi ama, onu her zaman ilk gün ki gibi sevdi. Ýstem dýþý oluþturduðu ortam, onu sevdiði, unutamadýðý ama kendisinden sadece yararlanmak için yaklaþan Ahmet’i aklýna getirdi.

25.10.2004 – yozgat