eylüle aðýt

Her eylül boþ bir bakýþýn gölgesi düþer sýcaklýðýma
varlýðýný karanlýk gecelerde büyüten bir uzantý gibi
sanki eylül deðil karanlýk bir giz karþýmdaki
bakýþlarýn da üþüten sorunlu bir bilinmezlik
korkak bakýþlar de gizlenen silik bir yalnýzlýk
avuçlarýmda sakladýðým derinliði boðacak cellat misali
korkuyor muyum ne korkularým korkusuzdu oysa

eylül hüznüne benzer bir deðiþim aný ben de ki
kederine kapýldýðým eylül döksene yorgunluðumu
gölgesinden korktuðum bu sonbahar ne zaman sararacak
severdim eylül sabahlarýný ki o sabahlar gülerdi benimle
bir uzantý arardým güneþin hayran bakýþlarýnda
beni saran bir güzellik vardý deðiþen renklerde
ne kadar da çok özlediðim bir renkti kirlenen sarý

hapsedilen özlemlerim hangi eylül sabahýnda kaldý
güneþ eskisi gibi doðmuyor yoksa bana mý öyle geliyor
aðaçlar ormanlar da tuaf ve tuaf olmayan ne kaldý ki
bir eylül sabahý aðaç altýnda kurþunlanan gençliðim
unutulmayan ölümlerin yasýna bürünmüþ benliðim
deðiþen mevsim deðil ardýsýra koþtuðum gölgemdir
her eylül korkularýma korkular katarým korkularýmý yenmek için

ve þimdi seyrenmiþ korkularýmla yürüyorum eylül sabahlarýnda
yokuþunu indiðim-çýktýðým o kýsa yol dað gibi geliyor bana
koþardým koþardým avuçlarýmda sakladýðým rüzgârla
boðulan renkler derinliðini arar saklanan duygularda
artýk eylüller o eski eylüler deðil seçemiyorum þiirsel hüznü
eylül kuþatmasý takip eder ve ani bir hastalýk gibi korkutur hâlâ
yozlaþan tarihsel bir çað nerede o sevdiðimiz kýzýl sabahlar?

Yusuf Deðirmenci
Lozan, 19 09 2004