Bir yaz yaðmuruydun sen.
Yaðdýkça ruhuma tatlý esintiler getiren.
Ama bir o kadar da yokoluþlar,acýlar veren.
Sana ulaþmak imkansýz,
Çünkü imkansýz bir aþksýn sen.
Sana ulaþmak,ah sana ulaþmak...
Nasýl söylesem ki sevdiðimi.
Söylersem kaybederim seni,
Bilirim.
Kimbilir susmak çözümdür belki.
Susup uzaklara bakmak,
Uzaklar olmak.
Belki bir gün bir yerde...
Oysa hayali bile güzel senin olmanýn,
Sana ölesiye dokunmanýn,
Ve korkusuzca seni sevmenin.
Ýmkansýzlýk mýsýn sen,
Yoksa sen mi imkansýzsýn?
Sen imkansýz bir aþksýn.
Derin uçurumlarda,
Kaybolup giden zamanda,
Yorulmaksýzýn büyüyen bir aþk.
Her seferinde bunu düþünmek,
Azgýn dalgalarla boðuþmak gibi,
Acý çekerek ölmek gibi bir þey.
Seni sevmekten korkuyorum,
Sana kendimi anlatmaktan.
Biliyorum sen de çekip gidersin,
Beni yapayanlýz býrakarak,
Hem de hiç acýmaksýzýn.
Sen ulaþýlmasý imkansýz bir aþksýn,
Bu yüzden seviyorum ya seni.
Sen bunu bilmeyip, hissetmesende...