sarý hayat

I

Sarý taksi idi,
Gelin arabasý,
Oturdu arkaya,
Yanýna da kocasý.

Gözyaþlarý sessizce akýyordu,
Yüzünü örten duvaðý ýslatýyordu...

Korkuyordu...
Üç ay önce babasýnýn verdiði karar,
Yazgýsý oluyordu...

Vermiþlerdi;
On bilezik,
Bir kordon zincire,
Gerdanlýk istemiþlerdi,
Söz kesimine.
Kaynanasý kem küm etmiþti,
Bu kadar taký çok demiþti,
Ýçten içe de beðenmemiþti,
Zaten babalar karar vermiþti,
Kim? Ne diyebilirdi?..



II

Sarý taksiler dizildi ardarda,
Baba evi kaldý arkada,
Uzadý yollar gözünde,
Gözü arkada kaldý,
Kelimeler dilinde...

Kesildi sesi soluðu uzunca bir süre,
Etmedi tek kelime...
Ne söylense he dedi sadece...

Koþturdu iþe, aþa, telaþa,
Çekilirdi ne gelirse baþa..

Aylar geçti içinde hareketler baþladý,
Bir beþik,
Birkaç giysi hazýrladý.
Bir öðlen vakti oðlu artýk dünyadaydý.

Onun sesi þarkýsý,
Hareketleri oldu tek yürek kýpýrtýsý ..

Sarý taksi ile baþlayan hayatý,
Sapsarýydý...