Gün olur babandan iþitmediðin azar, ailenden görmediðin ceza bir kýþ günü suratýna ince ince vuran kar taneleri tarafýndan yerine getirilir, üstelik tanýmadýðýnýz, daha önce hiçbir yerde karsýlaþmadýðýnýz, birbirine hiç benzemeyen milyonlarca kar tanesi size adýný koyamadýðýnýz bir hýrs ile ceza verirler. “Sebepsiz hiçbir þey yoktur” beylik sözü ilahi bir çok anlam yükler yaþadýklarýnýza. Biz aradýðýmýz aþklarý bulamamaktan dem vururken, birilerinin hayatlarýný alt üst etmelerimiz keser yollarýmýzý....

Ýlahi adalet anlamlanýr ve sorgulama baþlar. Aslýnda batýl inançlarýnýz yoktur. Kim bilir tanrý ile aranýzda farklý diyaloglar yaþamaktasýnýzdýr. Dünyaya kendi gözlerimiz ve irademizle bakýp bizim gördüklerimizle ilgilenmekteyizdir. Baþkalarýnýn bizlere duyduðu ilgi nedense hep göz ardý edilir. Ve geride bizim görmediðimiz bahar bakýþlýlar, gülüþünden bihaber olduklarýmýz, sýcaðý hiç tatmamýþ sevgililer býrakýrýz.

Ve kendimizi hiç keþfedilmemiþ, kimsesiz kýyýlarda sürtmüþ kelimelerin ifade edemediði aþklarýn kahramaný olarak görürüz. Söylemlerimizi hep üçüncü þahýslara ithaf ederiz..
Baþladýðýmýz her konuþmanýn baþýndaki “ben” sen olur. Ve var gücümüz ile aþký tarife baþlarýz; hep yarým kalmýþ aþk hikayelerimize inat…

Her yenilgide susma hakkýný kullanýr aþýklar....

Yoksa susmalý mý...

Yavuz Ýgret

(05-03-2004)