Ýlk kar düþtü topraða…
Tabiat beyaz yorganýný örttü üstüne. Ne kadar çok zaman geçmiþ camda kar düþümünü izlemeyeli…
Nefesimin ýsýsý camý buðularken farkýnda olmadan bir çöpten çocuk çizmiþim parmaðýmla cama;
O çöpten çocuk tuttu kolumdan götürdü beni aydýnlýða…
‘Sen’ dedi ‘çocukluðunda da çizerdin beni cama gel gidelim çocukluðuna…’
Tuttum sýmsýký elinden. Biraz buruk biraz mutlu çýktýk hayal yoluna
Gördüðüm öðrendiðim tattýðým ilk kar ý anlattý bana…
Dünyayý yeni yeni tanýmaya baþladýðým yýllardý ilk kar ý tattýðýmda. Sýcacýk sobanýn baþýnda oturmuþ, annemin benim için patlattýðý mýsýrlarý yerken dalýp gitmiþtim bahçemize düþen beyaz pamuklara. Bembeyaz tertemiz pamuk þekeri gibi…
Annemin öðrenmem için önüme getirdiði bir tepsi kar la eriyip su haline gelene kadar avuç avuç oynadým, ürkek merak dolu ve hevesle yedim. Ýþte ilk tadýný alýþýmdý bu. O her kýþ yaðar ben (hala) her kýþ yerim ve hep hasta olurum…
Sonra beni okul çýkýþlarýma götürdü. Hatýrlamak mý hiç unutmadým ki çatýlardan sarkan buzlarý, tadý hala damaðýmda…
Ve mahallenin bütün çocuklarý toplanýp altýmýza Bir poþet alýp sýra sýra tepeden kaydýðýmýz o günlere… Ne kolaydý eðlenmemiz.
Kaymaktan sýkýldýðýmýzda yaptýðýmýz kardan adama ben hep beremi takar Aylin hep burnu için havuç getirirdi evden. Ne zordu Zeynep’lerin karanlýk bodrumundan göz ve düðmeler için kömür parçalarý toplamak. Sonra emeðimizi hiçe sayýp kardan adamýmýzý yýkýp yere yatýran mahallenin erkek çocuklarý. Ne acýmasýzdýlar…
Kartopu savaþlarýmýz, tek parmaklý eldivenlerimiz ne kadarda küçükmüþüz... Ve ellerimizin ayaklarýmýzýn sýzýsýndan aðlayarak evlerimize daðýlýþlarýmýz, baþýmýzý kaþýmamýzý önerirdi büyüklerimiz çabuk geçermiþ acýmýz.
Ve birden masal gibi Bir yere götürdü beni çöp adam. Artýk büyümüþüm
yanýmda Bir adam Karlý Bir günde beni öpüþünü kar a seni seviyorum yazýþýmý ilk aþký tadýþýmý. Karlý Bir günde öðrenmiþim sevmeyi…
Yýlýn ilk kar ý düþtü topraða çöpten adam götürdü beni aydýnlýða ‘sen’ dedi ‘hatýrlamadýn mý beni hala?’ hatýrladým çöpten adam seninle sökmüþtüm okumayý ilkokul yýllarýmda sen kitaplarda okuduðum Cin Ali den baþkasý deðildin…
Çocukluðumdakilere armaðan…
Gönül Sevinç


20.Kasým 2004