durdu önce.     
oturmasý daha sonraya denk düþüyor olmalý..
…
çantasýnýn aðýrlýðýný ilk dinlediði masalýn iki buçukuncu kez anlatýlmasý kadar
geçen süre boyunca topraða ve aslýnda ordan geçmekte olan
iki siyah karýncaya býrakýyor olmasý tamamen bir rastlantý..
sayýlmaz aslýnda.
olsa olsa…bir “rastlantý yalaný” hepsi.
…
sessizlik var þimdi gecede..
ve küçük kýzýn en derininde
kaçýsýný –yol-culuklarýnýn zamanýný-
kutsayan bir gülümseme..
…
ellerini cebine soktuðunda amacý soðuktan –ve belki gecenin kuzey nefesinden-
korunmak mýydý bilinmez ama
elleri –“ki hayatlarýmýza dair ilk izler saklýdýr kuytularýnda”.. morun kýrmýzýya çalan bir gizidir renkleri- tekrar soðukla ve karanlýðýn aitliðiyle buluþtuðunda
bir kaç kelime saçýldý sarý topraðýn çamur kokan uçsuzluðuna..
kelimelerin sýralarý ve anlamlarý daðýlmýþ bir tür hikaye hepsi sanki.
…
okudu..
daktilo harflerinin saman kaðýtta býraktýðý kalýcý lekeler..
ani bir buruþturulma sonrasýnda kaðýdý yaran labirentler..
bir varlýða yazýlmýþ gibi ama
varolmanýn amlamsýzlýðýna bulaþmýþ –bulaþtýrýlmýþ-
…
gecenini bitmesine iliþtirilmiþ bir korku..
kelimelere ait kaybolmuþ yokluk duygusu..
…
gece sessizliði duydu..
sessizlik usulca yürüdü.
ve küçük kýz
bulabildiði –birleþtirip anlamlar yüklediði-
kelimeleri düþündü.
-bir dostun yazdýklarý anlamlara dair eski bir kaðýda iliþtirilen anlam karmaþasý hepsi..-
…
“okudum.oku up an dým. Anlamanýn anlam lýðý vard sanki
ellerimde..
otur p baþýn kendimi aradým çýkan sonsu seste buldu larýma
gülümsedim. yazdý larýný düþünüy rum imdi..
---
kelimel rin ardý a s kladýkla ýný a adým.
nerde ne yapm kta oldugun ..
hangi adýný bi medið m hikaye e uyuduðunu
hayal ettim..
kimi ellerinde yüzün??
han i giz saklý ba týðýn aynada?
hayatýnýn neresinde in..
ha atýmýn nere deyim..
---
okumayý býrakmalý..!
yavaþ yavaþ hatýrlýyor sanki o geceyi..
ama þimdi onun kilometrelerce uzaklarýna çýkýlan bir yol-culukta..
her geceye ait farklý bir yaþamýn olmasý..
her gecenin bir gece öncesinden farklý hikayelere konu olmasý..
geceye sakladýðý sýrlarýný yol-a çýkmadan önce atmýþtý oysa çöpe.
---
gez nip taný dýðým bu þe hirde..
endime bakýndým.
deðiþi boy larda aynalar gördüm..
kendimin izli kori larýnda dola dým.
bulduklarý ýn arasýnda n.
gö dükle imin en derini de..
kaybettið m anlamlarda bulu mak gibi..
bil diðim bir den zin
n derin yer nd bir ara deniz
kabuðu bulmak..
kahra nýmýzýn avucu a
býrak ana benzemeyen ama..
ustu yine im..
hiç kims nin oyuncaðý olmamalý be m
sahipliklerim..
bu yüzde kaçmalýyým.
kaçýp saklanma ýyým.
sakla dýðým yerde kend mi büyü meli,
oyun rýmla uyum lýyým.
unu malý dünyayý ve kendi varlýð mý..
son a bir uçurumda býra malýy m kendi i..
içim e yalnýzlýk ezgileri
kendimd n vazgeçmeliy m.
ama sadece kendimden.
o zam n bi bulut olmayý baþarabi irim belki..”
…
…
kelimelerin hepsini orada býraktý.
çamurlara bulaþmýþ çimen yeþili karanlýkta..
ve ordan almasý gerekeni cebinin en ayna kokan
derinliðinde uyuttu..
ellerinin gölgesi dolaþýrken içinde
hayatýnýn deðiþen –ve aslýnda çoktan deðiþmiþ olan, hatta bu gecenin öncesinde yolculuklarda kaybolan – anlamýyla baþbaþa rüyalar kurdu kendine..
gözleri ancak öldüklerinde açýlan
ve uzun yollarda sýký sýkýya kapalý kalan
otobüslerin kayýp yolcularýný düþündü bir ara..
okuduðu bir kitabýn en beklenmedik kelimelerle karþýsýna çýkardýðý
lacivertimsi hikayeyi hatýrladý..
altý çizilmiþ kelimelerin kitaba mý yoksa kendi sanrýlarýna mý ait
olduðuna dair sorulan milyonlarca sorunun sonunda –ki eðer bir son varsa-
uykuya daldýðýnda kendisi ve kitap ayný hayatý yaþamaya baþlamýþken ve
hikayeler sýký sýkýya birbirinden anlamlar çalmýþken
nasýl da büyük bir telaþla uyandýðýný anýmsadý..
her defasýnda yaklaþan sonun getirdiði tedirginlikle uyuþmuþ göz kapaklarýnýn gündüze hayretle bakmasýnýn geride býraktýðý karanlýk gece..