anlattýlar..
seni nasýl boyadýklarýný…sana..
kendilerini senle nasýl bulduklarýný (ve aslýnda bunu tam tersine inandýlar hep)
hayatlarýný..yaþanmýþlýkla dolu anlamlarýný..
[hikayeler kurdular sana] : ki tek sakladýklarýn onlardý bitmez þeffaflýðýnda.
derin uçurumlarýnda sabahladýlar var-olduðuna inanmanýn sahte
huzuruyla.
…
ve iþte þimdi..
son.
kendiniz yarattýnýz ben sandýðýnýz gerçekliði
-ki gerçeklik gerçekdýþýlýðýn birincil iþareti-
…
ve þimdi iþte..
“merhaba” de ilk gördüðün ‘renk-siz-lik’e..
ki yokluðun bir iz býraksýn hikayede..
su gibi akýp git sonra gece(d)ye.
…
sen.
yok-sun.
kaçtýn ve saklandýn.”
…
sustu bir anda.
anlýk bir yanýlgýda..
anlattýklarýna iz-ler beðendi karanlýkta..
bir iki adým daha yaklaþtý geceye sonra – kayboldu bir iki adým daha fazla ya da-
“merhaba” diyeceði yaþanmýþlýðý aradý
tanýdýðý(!) hayatlarýn arasýnda..

ve baðýrdý yeniden ayný zamansýzlýkla..
…
“merhaba hayat..ben bulut..kuzey denizlerinden buharlaþýp geldim bu
kuraklýða..ve sonra kayýp-oldum yollar boyunca..gülümse hadi..
yalnýzca bir kere..
iz býrakýr gibi sonsuzluða..
küçük bir (.) nokta.”
…
…
ki yok olmak ..ki en anlamlý var-olma-nýn bile yaratýcýsý..
ve o ki sadece var-olamayanlar-a ait silik –renksiz(?)- bir entari..gizli..
-aynaya karþý giyindiði-
…
…
“yok-um ben.
hissedebiliyor musun..?!”
…