1. Aþk Ebediyen...     

‘‘Yüzük parmaktan çýktýðý zaman geri dönüþ yoktur kraliçem’’
Çok aþýk bir o kadar da gururlu prens böyle diyordu niþanlýsýna.
‘‘Emin olmalýyým prens, aþkýmdan, sizi sevdiðimden... Doðru kiþi olduðunuzdan emin olmalýyým...’’
‘‘Sizin emin olmadýðýnýz ben ve aþkýnýz deðil kraliçem, emin olmadýðýnýz ne kadar ileri gidebileceðiniz!’’
‘‘Sizi mutlu edecek þekilde düþünmekte elbette ki serbestsiniz,’’ dedi kraliçe,
‘‘Ama emin olmadýðým size sevgim benim.’’
Genç prens çok aþýktý ve acý çekiyordu. Ama kraliçe fazla uzatmadý. Parmaðýndaki yüzüðü çýkarýp, kurnasý dolu çeþmeye attý.
Yüzük battý. Prens elinde aþkýnýn ifadesi kýrmýzý bir gül tutuyordu.
O da gülü suya attý. Gül batmadý, yüzdü. Prens çaresizce içinden geçirdi: ‘‘Aþk Ebediyen...’’

2. Nazar

“Bu yüzüðü tak,
Sana nazar deðiyor’’
diyerek
bana çevresi mavi taþlý, ortasý gümüþten bir yüzük verdi.”

O akþam altý mavi taþýn bir taþý –nerede bilinmez- düþtü.
Eve gelince yüzüðü dýþarý çýkarken tekrar takmak üzere parmaðýndan çýkardý.
[Yüzüðü Veren] bu konuda bir þey söylememiþti ama sabah yüzüðü bulamadý.
Ýki gün sonra yüzük ilgisiz bir yerden ortaya çýktý. Bir hataya uðradýðýný ve affedildiðini düþündü. Yüzüðü taktý. O gün yüzüðün ikinci taþý düþtü.
Üçüncü taþýn düþmesini beklerken, kendine bütün taþlarý düþene dek yüzük parmaðýmdan çýkmayacak diye söz verdi.