Bizi ilk unuttuðun,göz göze vedalaþamadýðýmýz son gece için aðlýyorum.
07 Ocak 2002 Pazartesi.

Hani yaz derdin ya,iþte yazýyorum dedem,bin bir acý içinde, bin bir zorluk peþinde,seni yazýyorum.
Okuyamayacaksýn ama en azýndan hisset.Seni çok özlüyorum.

Baþlangýcýn sonunu görmek gözlerinden.
Dur!!!
Ne olur ölme dede. Ne olur ölme.Mevsimin duygularýmý darmadaðýn ettiði bir zamaný yaþatýyorsun bana. Kaldý ki ben henüz hazýr deðilim senin çekip gitmene. Neden konuþmuyorsun,neden gözlerini açmýyorsun bana. Hiç böyle görmemiþtim seni. Hiç böyle tepkisiz yatacaðýný beklememiþtim. Nereye gidiyorsun dedem, hani senin anlatacaðýn öyküler bitmeyecekti,hani yaþadýklarýn tükenmeyecekti. Nereye gidiyorsun dedem,böyle izinsiz böyle konuþmadan,neden býrakýyorsun bizi.

Konuþmaya çalýþýyorsun,mýrýldanýyorsun gözlerin kapalý olarak.Ýçim parçalanýyor,gözlerine bakýyorum, gözlerin açýlmýyor,dudaklarýn birleþmiyor,nefes alýp verdikçe sen, ben nefessiz kalýyorum.Yaþadýklarýmýz geliyor aklýma, eski bir filmin yýpranmýþ görüntüsünde boðuþur gibi. Odada herkes suskun,herkes birbirinin yüzüne bakýyor anlamsýzlýk kovalarcasýna,herkes birbirinden kaçýrýyor gözyaþlarýný. Ki sen dedem, bunlarý asla görmüyorsun, hissetmiyorsun bile. Öylece yatýyorsun karþýmda.

Biliyor musun,ben ellerinde büyürken sana çok yalan söyledim. Bahçeye býraktýðýn zemzem suyunu ben döktüm çiçeklere. Çatýda kedi kovalarken ben kýrdým bütün kiremitleri. Bacanýn içini ben doldurdum taþlarla.Ben yaktým bütün kibritleri yataðýn altýnda.Ben sakladým bütün kapýlarýn anahtarlarýný.Bunlarý sana itiraf edemedim dedem, Sana söyleyemedim bütün bunlarý,çocukluðuma ver sen yine de.Kulaklarýmý çektiðin zamanlara say dede.
Biliyorum yetmeyecek ama,elimden bir þey gelmiyor.Seni çok sevdim,her zamanda çok seveceðim.Bütün bunlar için beni affedecek misin ki dedem.

Sen yatýyorsun ya karþýmda þimdi.Ben hatýrlýyorum, kas gerilmesi yaþadýðým ve bacak sinirlerimin çalýþmadýðý zamanlarda beni sýrtýnda taþýyýp ta, doktorlara götürdüðün günler geliyor aklýma. Hani öðretmenlerim bana inanmamýþlardý da,sende onlara kýzmýþtýn. Sýrtlanýp beni eve getirmiþtin. Çok iyi hatýrlýyorum bu olay evin bacasýna taþlarý doldurduðum günün ertesi olmuþtu. Sende hatýrlýyor musun þimdi dedem. Hadi gözlerini aç, bir þeyler söyle bize. Bak herkese nasýlda ölümü hatýrlattýn bir anda. Bir anda atýlan kahkahalarý,sohbetleri,nasýlda kestin keskin bir býçak gibi. Meðerse seni seven ne çokmuþ dedem. Bak herkes yaný baþýnda seni seyrediyor.
Uyan be dedem,uyanda bir bak gözlerimize.Bak nasýlda kýzýla çalan gökyüzü gibi yüreðimiz kar topluyor.

Hem daha bana verdiðin üç aylýk vergi iade zarfýný teslim etmedin bankaya.Hani sen okuyamýyorum derdin de, baþýmda beklerdin doldururken. Bazý yýllanmýþ fiþler karýþýrdý da içine,güldürürdün beni. Hani bir baston almýþtýk sana,bu çok cafcaflý bunu kullanmam ben deyip,köþe bucak saklardýn evin içinde.Anneannem çýkarýrdý onu sakladýðýn yerden, sen yine saklardýn. Baston mu kullanacaðýz bu yaþta derdin.Kullanmadýn da gerçekten dedem. Þimdi sakýn gitme ne olur. Gel beraber saklayalým bastonu, kimseler bulamasýn.

Doktorunla konuþtuk.Senin ve anneannemin haberi yok.Beyninin üçte biri ölmüþ.Sinir sistemin tamamen çalýþamaz durumdaymýþ.Göz kapaklarýný bu yüzden açamayacakmýþsýn artýk.Dilini kullanamayacakmýþsýn. Dedem ne oldu sana böyle. En son konuþtuðumuzda çerez istemiþti canýn. Bir koþu alýp gelmiþtim.

Ne oldu da böyle sana tenimizi yakan bir ocak ortasý,apar topar hastaneye kaldýrdýk yorgun bedenini. Haberin yok senin ama,ambulansýn sirenlerini açtýðý ilk anda içim parçalandý.Önümüzde üçer beþer saða kaçýþan araçlarý,yol kenarýnda þaþkýn ifadeleriyle bakan insanlarý ve arkada senin hareketsiz yatýþýný aklýma getirdikçe yaþamýn sýnýrýný ve her þeyin boþ olduðunu anlayabiliyorum.

Ayný damardan iki serumla hastanenin acil kapýsýna demirlediðimizde sedye ile yatacaðýn nöroloji bölümüne kadar baþýndaydým.Sen göremiyordun dedem.Görseydin de zaten pek bir þey deðiþmeyecekti. Hayata dair hiçbir þey yenilenmeyecekti. Gözlerin kapanmadan önce gördüðün her þey yine ayný olacaktý dedem.Ýnsanlar,itiþ kakýþlar,baðrýþmalar,her þey,ama her þey ayný kalacaktý. Nerede olduðunu bilmemek,ve sana acý ile bakan insanlarý görememek önemli deðil artýk dedem. Onlar senin için önemsizler artýk.

Þimdi yaný baþýnda herkes umutsuzca bekliyoruz. Umudu yitirmenin,her yeni gelen güne umutsuzlukla merhaba demenin acýsýný çekiyoruz içimize.Gözlerim kaçýrýyor beni senden uzaklara.Çevreme baktýðýmda tebessümü unutan yürekler sarýyor dört bir yanýmý. Yaþamanýn ucuzluðu,nefes alýp vermenin zorluðu týkanýyor boðazýma. Ben hayatý böyle bilmezdim dedem.Ben hayatý böyle tanýmazdým. Belki gözlerini açar da,bize yine avcý arkadaþlarýnla yaþadýðýn maceralarý anlatýrsýn,belki anneanneme yemeðin tuzu hakkýnda birkaç yorum getirirsin yine dedem.Ve belki de bayramlarda gözlerinin içi yine güler.Kim bilir.

Ýlgisiz þeylerden acý çekiyorum artýk.Baktýðým her yerde yataðýnda hýçkýrýklara tutulmuþ yorgun bedenin geziniyor.Hareketsiz ellerin,tepkisiz parmak uçlarýn. Sýkýyorum soðuyan ellerini.Gözlerimi hiç böyle yormamýþtým aðlarken. Böyle hiç yutkunmamýþtým sessizliði.Suskunluðu böylesine telaffuz etmemiþtim dedem.Senden tebessüm etmeni bekliyorum.Son kez gülümsemeni istiyorum bana.Beni unutmamaný istiyorum dedem.Beni unutma,týpký benim seni unutmayacaðým gibi ,bizim seni asla unutamayacaðýmýz gibi.

Biliyorum vedalarýn dönüþü vardýr,ama senin bana býrakacaðýn,o dað gibi yüreðinden küçücük kelimelerle bir elveda.Þimdi izin verirsen,son kez öpüyorum dedem seni.Bayramlarda ve kandil gecelerinde görüþemeyeceðiz artýk,hafta sonlarý daðlara çýkamayacaðýz seninle.Ama eninde sonunda buluþacaðýz.Biliyorum.
Bu yüzden,þimdilik elveda dedem,elveda...

Bir gün gelirde unuturmuþ insan,
En sevdiði hatýralarý bile,
Bari sen her gece yorgun sesiyle,
Saat on ikiyi vurduðu zaman,
Beni unutma,
Çünkü ben her gece o saatlerde,
Seni yaþar ve seni düþünürüm,
Hayal içinde periþan yürürüm,
Sen de karanlýðýn sustuðu yerde,
Beni unutma..
(Ü.Yaþar)