ADAM ,KADIN ve sýkýlmýþ bir soru iþareti


adam
ellerine baktý
serçe parmaðýndan bir kadýn kustu
kadýn
içtiði þarabý yaðmur belleyip
bulutlara küfretti
kullandýðý dil bilinmiyor..
adam
adamlýðýný uyuz bir kedi mýrýltýsý sandý
kadýn
öküz görmüþ kanguruyu aþk sandý
çeyiz sandýðýný yele verdi
tufan eþliðinde
adam
hadým bir oðlana su döktü
siyah balgam tükürdü
adýna aþk dedi
kadýn
kalemi kovdu ülkesinden
d-ar-aðacýna kar yaðdý
Adam
ses(n)sizlik topladý d-ar-aðacýndan
koyacak yer bulamadý
yar yanaðýndan gayrý...
Kadýn
sanki en son günüymüþ gibi
sarýldý sevdiðine
sakýndý onu
kendi yüzünden bile...
Adam
sanki hiç gitmeyecekmiþ gibi
geliyordu...
Kadýn
sanki hiç bitmeyecekmiþ gibi
dinliyordu...


Adam
sokak lambasýnýn ýþýltýsýnda
arýyordu sevdiðini..

Kadýn
sevdiðinin ýþýltýsýyla
arýyordu kendini...

Adam
sustukça neyin içine
sýðmýyordu,
konuþtukça neyin dýþýnda
kalýyordu?

Kadýn
harflerin, ruhuna sinmiþ
kokusu yüzünden,
susuyordu...

Adam
bu þehrin nesi oluyordu?
ve bu þehir neden
kuþ kokuyordu?!

Kadýn
o! þehrin parmak izimiydi?
bu yüzden mi yakalanýyordu yoksa
her iþlenen suçta!!!

Adam
nedeni bilinmeyen bir gün ortasýnda
o ilk "merhaba"daki çocukluðuna sýðýnýp
saklambaçta sakladýðý çocuklarýný
saatlerce bulamadý....

Kadýn
özrü bilinmeyen bir gün ortasýnda
o ilk "seviyorum"daki heyecanla
saklambaçta sakladýðý çocukluðunu
saatlerce bulamadý...



zamansýzlýk içinde sýkýþmýþ ve içine sýkýntý basmýþ bir soru iþareti
-"adam"ýn yada "kadýn"nýn neresinde kendine bir yer bulabilir?bilinmiyor..
mevsim "adam"ý, "kadýn"a gitmeye çaðýrýyor.
"kadýn", "adam"ý mevsimine çaðýrýyor.
"dýþ"ardaki insanlar düþündürüyor onlarý...
-insaný "dýþ"laþtýran ne?biliniyor...
sahte suretlerin yoðun olduðu bu yýllarýn cilvesi mi onlarý yoruyor,yorulmak mý yoðunlaþtýrýyor yoksa onlarý
sürüklendikleri bir hayat deðil istedikleri
sürünmek istedikleri, baharýn kokusu sadece
birde yar yaralarý
söz bittiðinde baþlýyor o derin bilmece
sýcaktan titremek gibi yaz ortasýnda
tam ortasýndan denize dokunmak gibi
su suskunluðunu yaþamak gibi
"kullandýklarý";þimdiye kadar yazýlmamýþ,bilinmeyen bir alfabe
bilinmeyenden korkulduðu gibi,bilinmeyeni yaþayandan da korkuluyor bu memlekette!!!!
gece sorulan sorularýn cevaplarý,bir diðer geceyi hazýrlýyor kendi içlerinde
sabah sadece güneþi sevindiriyor bu saatlerde
-sorular cevaplara acýkýyor,karýn aðrýsý açlýktan mý geliyor? bilinmiyor
þiir bir tebessüm edasýyla düþüyor yar-yüzüne
gökyüzünün kokusunu taþýyor harflerinde
þiir bir çýðlýk gibi duruyor gecede
yaralayýcý sessizliðe karþý alýnan bir siper misali
-þiir;ilk sözlerinden mi oluþuyor çocuklarýn?bilinmiyor...
yýldýzýný yadýrgayan gece gibi duruyorlar bu mevsimin içinde "adam" ve "kadýn"
çýkýlmamýþ yokuþlarýn eþiðinde yorgun atlar gibi soluyorlar
-yokuþlar yorulmaz mý ki çýkýla çýkýla?bilinmiyor...
bir çiçek soluklanamadan soluyor ya bahçenin birinde
iflah olmaz artýk hiçbir bahar bundan böyle!!!
gözlerini bir düþün eþiðinde düþürmüþ "adam"
Biliyor ki gözle görülmez hiç bir düþ ve düþ-meden görülmez hiçbir gerçek!
Düþ!
"gerçeðin" peþinden koþtuklarý için mi yakalayamýyorlar insanlar "gerçek" olaný?
þehir kokan adýmlarý mý ürkütüyor gerçeðin o ceylan edasýný?
için için yanan insanýn acele’si olur mu "gerçeðin" yolunda?!?
acýlarý dillerinden "aþaðý"ya inmeyen kiþiler var etrafýnda "adam" ile "kadýn"nýn
acýlarýn büyüklüðünden mi boðazlarýnda kalýyor geceler?
-Hecesiz aðrýlar nasýl solunur? bilinmiyor.
“dil çýplak kaldýðýnda yazý ýsýtýr bizi ,yazamadýðýmýzda içimiz neden üþür be adam" diyor "kadýn" bir suskunlýk sonrasý...
konuþmak yetmiyor felaketi anlamaya ve de anlatmaya
felaketinde bir özrü var aslýnda tüm yaþananlarýn ardýnda
susmak ne de uzak duruyor "dýþ"ardaki yaþamlara...
-"kendi"ne bakýþla hangi insan kör olabilir?bilinmiyor...
dillerde o hep bildik sözcükler
suskunluða iþlemiþ yaranýn,yankýsý baþka olur insanda
-aynaya çizilen suret ayna kýrýldýðýnda niye kaçar? bilinmiyor...
ölümlü konuþmak, ölümle konuþmak ve ölüme konuþmak
salt bedene ait olan þeylerin tükenmesi diye okunduðunda "ölüm"; birden anlaþýlýr oluyor "dýþ"ardakiler
aslýnda tükenecek olanla tüketiyorlar "kendi"lerini
saðdan sola,yukardan aþaðýya "batak" olan bu bilmece
“ben çözmek istemiyorum seni sen çözüldükçe bulaþansýn!!!!”
ölüm nedir?ölmeden kim, nasýl bilebilir?
bilinebilirse eðer o zaman yaþam; ölümün karþýtý deðildir!!!
-yaþamýn anlamý asýl "ölüm" yaþandýðýnda mý bulunabilir? Biliniyor mu?