Kim mutludur, ne kadar sürer bu mutluluðu, nedir bunu saðlayan? Var mýdýr mutluluk? Yani öncelikle mutluluk kavramý ya da duygusunu incelemek lazým. Kavram ve duygu nasýl olur da birbirine dönüþür? Dönüþmez.
Mutluluk isteklerle ilgiliyse yalnýzca yalnýzlar mutludur. Çünkü bu hayatta sadece yalnýzlýðý ne zaman fark edeceðimizi seçebiliyoruz. Elbet bir gün yapacaðýmýzý biliyoruz. O aptal yýðýndan sýyrýlmayý gerçekleþtireceðimizi biliyoruz, apriori olarak tabi ki.
Mutluluk cahillere özgüyse kimse yalnýz deðil. Çünkü herkes aydýn, kiþiliðinin bir yerinden ve o yerden yakalayabilir ancak yalnýzlýðýný ve gerçek mutluluðu.
Mutluluk içselse. Yani mutluluk herkesin kendiyle ilgiliyse. Herkes kendince mutlu olmayý baþarabilirse, çevreden baðýmsýzsa mutluluk. Kim diyebilir ki yalnýzlar mutsuzdur.
Yalnýzlýk yenemeyeceðimiz kaderimiz. Mutluluk bu kadere boyun eðmekle baþlar ve geliþtirir kendini aþkla, dostlukla, parayla. Ama bunlarýn hepsi ancak yalnýzlarýn ulaþabileceði þeylerdir.
Kahramanlar mý mutsuz, biz mi kahramanýz. Herkes kahraman çünkü herkes yalnýz. Yani aslýnda herkes mutlu. Öyle ya kahramanlar mutsuz olsaydý niye yaratýrdý insanlýk onlarý.
Mutluluk yalnýzlýk farkýndalýðýdýr.
Yalnýzlýk gerçek mutluluktur. Var mýdýr insanýn kendine yetebilmesinden ve tek baþýna direnebilmesinden daha önemli bir mutluluk aracý. Tüm dünyaya hatta tanrýya karþý tek baþýna verilen bir savaþtan baþka ne saðlar ki mutluluðu. Yalnýzlýðýn karþýsýna hep paylaþmak diye bir kavram koyarlar. Paylaþmak bir duygu deðildir, yalnýzlýðýn tersine. Dolasýyla paylaþarak mutlu olamazsýnýz. Zaten paylaþmak doðrulanmayý saðlar bu da zayýf ve mutsuz insanlarýn baþvurduðu sen de mutsuzsun deðil mi den baþka bir þey deðildir.