Hüzün boyalý duvarlar..
"ak saçlý bebeðime.."
Ellerin avucumun içinde,o avuçtan ki akýyor sevgin yüreðime.29 yýldýr eskimeyen,yitmeyen..

”Kemik erimen” vardý,üstüne “bel fýtýðýndan ameliyat olmasý gerekiyor” dedi halam.Evlatlarýndan onay alýndý,risk için.Yaþam aðýrlýðýný hissettirmeye baþlamýþtý iyiden iyiye,senin ak saçlarýnda benimse ak mý kara mý belli olmayan yüreðimde.1 gün dahi olsa gelmeliydim yanýna;okþamalýydýn saçlarýmý, öpmeliydin gözlerimden.Ýlk torunundum ,bir baþkaydým hem sen için hem rahmetli dedem için.Babamlar Ankara’da çalýþacaðý zaman,”yavrumu bakýcýlara vermem,bakamazlar periþan ederler” diye vermemiþsin beni.Doðru muydu, yanlýþ mýydý bu isteðin bilemiyorum ama,yüreðin “ana” yüreðiydi. Ýlkokula kadar býrakmadýnýz beni.Sana “anne”,dedeme “baba” dememin sebebiydi bu.Ýki anam,iki de babam vardý benim.

Toroslarýn tepesindeki yayla evimizde,bahçede çalýþýrken sýrtýna baðlardýn beni;akþam serinlik çöktüðünde avlumuzdaki incir aðacýna salýncak kurardýn.Geceleri tuvalete gideceðim zaten uyandýrýrdým seni,”çiþ mi? kaka mý?” diye sorduðunda “kaka” cevabýný alýnca o eski ahþap dolabýmýzdan feneri alýr,elimden tutup evden 25 metre uzaktaki tuvalete götürürdün.”bitti” dedikten sonra gerekli “temizliði” yapar,tekrar odaya getirip döþeðime yatýrýrdýn.Bir oda bir mutfaktý zaten evimiz.

Serinlikte, avluda “bilyalýya” binmek en büyük keyifti benim için.Bir kýsmý beton olan geniþ avlumuzda,”asfalttan” giden kamyonlara baka baka sürerdim.Onlar gibi motor sesi çýkarýr,kornaya basardým.Köþeye serdiðin yazgýnýn üzerine kurardýn sofrayý,bu bizim yazgýmýzdý belki.”Patlýcan dolmasýný” çok sevdiðimi bilirdin,birde “sarý”sý daðýlmamýþ yumurtayý.-Bilir misin ki anam,þimdi o yediðim dolmalarýn içindeki pirinçte arar oldum hayatýn manasýný,yoksa sarýlarý mý daðýtmam gerekiyordu-..Dedem “hadi oðlum kamyonun mazotu bitmiþ gir mazotçuya” dediðinde sofranýn yanýna gelir,el frenini çekiyor þekilde ses çýkararak “kamyonumu” park ederdim.Oturur,sofrayý dizlerimin üzerine çeker,annemin yanýma iliþtirdiði yufka ekmekten lokma yapar,dolmayla birlikte aðzýma atardým.”Çok sýcak” diye aðzýmý açýp ellerimi iki yana sallamaya baþladýðýmda ,aðzýmdaki dolmaya üfleyip soðutmaya çalýþýrken,dedem de ayran doldururdu biricik oðluna.Sonra tekrar “kamyona” atlayýp sefere çýkardým,dedemin “mazot bitti yavrum” diye sesleniþine kadar.Bir gün makarna diye tutturduðumda 3 km ötedeki büyük halamýza gitmiþtin yarým paket makarna için.

Ekmekliðimizdeki yufka ekmekler azalmaya baþladýðýnda 3-4 ay yetecek kadar yenileri yapmak için hazýrlýk yapardýn.Durdane halamýza söylerdin,gelini Nurten ablaya ve yakýn komþumuz Naciye teyzeye.”Olur” aldýktan sonra hazýrlýk yapmaya baþlardýn,saçlarý,oklavayý,yufkanýn açýldýðý oklavalarýn dizildiði tahtayý,ateþ için odunlarý,ekmek için hamurlarý açmaya baþlardýn,patates kaynatýrdýn,yumurta haþlardýn,çökelekten iç hazýrlardýn bazlamalar için.Gece gelirdi ellerinde fenerleriyle “imece ekmek ekibi”.Ocaðý yakardýn,odunlarý yakýnýna istiflerdin,çay suyunu da koyduktan sonra muhabbet eþliðinde baþlardýnýz.Üçünüz açar biriniz piþirirdiniz.Þehirde birbirine 1 bardak su vermekten kaçýnan,düþeni görmemezlikten gelen insanlara inat dayanýþmayý, paylaþmayý öðretiyordunuz bilmeden bana.Gecenin bir yarýsý uyanýp gözlerimi ovuþturarak mutfaða girdiðimde halam kucaklardý hemen “kara cülüðüm” uyanmýþ mý diyerekten.Yanaklarýmdan,kollarýmdan ýsýrýrdý.Koþarak yanýna gelir boynuna atlar,þalvarýna kývrýlýverirdim.Bir elin sacda yufkayý piþirirken diðer elin saçlarýmýn arasýnda dolaþýrdý. Nurten ablam hemen ufak hamurdan bazlama yapar,çökelekleyip elime sýkýþtýrýverirdi. Gözlerimi açtýðýmda çoktan döþeðime yatýrýlmýþ olurdum.Çayý demler dedemle bana bazlamadan mükellef bir kahvaltý(sofra) hazýrlardýn.

Cuma günleri ocaðý yakar,suyu ýsýtýr leðende güzelce yýkardýn beni.”anne ýlýþtýr,anne ýlýþtýr” dediðimde bir tas soðuk su daha ilave edersin kovaya.Ak pak tertemiz ederdin yüreðin gibi,dedemle cumaya gönderirdin.Namazdan sonra cami avlusunda çocuklarla koþtururken,tertemiz elbiselerim toz toprak içinde kalýrdý.Mesut amcanýn kahvesine giderdik. Dedem,eþrafla sohbet ederken bana da “elvan” gazozu söylerdi.Hiçbir gazoz onunda kadar tatlý gelmemiþtir hala.Çünkü o dedemin gazozuydu.Yaþlý amcalar sorardý dedeme hep:”salihin oðlan mý alinin kimi”diye.Çay parasýný verip ayrýlýrken, Mesut amca þalvarýmýn cebine bir avuç leblebi koyardý hemen.

Ah anam ah.daha neler var anlatýlacak neler..dedem hakkýn rahmetine yürüdü 19 yýl önce.Sende SSK’nýn üç yataklý bir odasýnda ameliyattan çýkmýþ yatýyorsun.15 saat yolculuktan sonra,odaya girdiðimde o güzel gözlerine yoldaþ yaþlarý görmedim mi sanýrsýn?sarýldýn sarýldýn sarýldýn..aðladýn(m),aðladýn(m),aðladýn(m).Ellerini avucumun içine aldýðýmda sýký sýký tutuyordun;sevdan avuçlarýmdaydý.

Hüznün boyasý olur muydu?ama odanýn duvarlarýndan hüzün akýyordu.Hüzünlü gözler boyamýþtý,vefasýz sineleri anarak.Duvarýn her hücresine saplanmýþ gözler gördüm,bazýlarýysa öyle tanýdýk ki.Mahpusta ziyaretçi bekleyen gözler vardý sanki.Gözler sadece duvarda deðildi,yataklarda,çarþaflarda,tabanda,tavanda,serum þiþelerinde.Kasvetle örülü gözlerde,þifa bekleyen canlar.Ahde vefanýn hakkýný veremeyen yürekler geçip gidiyordu hastanenin yanýndan.Pencereden dýþarý her baktýðýmda gözlerime saplanýyordu,bu kifayetsiz bedenler.Ayný kaný taþýdýklarýmda vardý.Odanýn duvarlarýnda kendi gözlerimi arýyordum,var mýydým anam ben de o duvarda.Ne olur “EVET” deme caným anam. Evet deme....

Ayrýlýk vakti geldiðinde baðrýna bastýrdýn,týpký ekmek yapýlýrken þalvarýna kývrýlan küçük çocuktum o an.Nasýr baðlayan ellerini kokladým,”vatanýmýn coðrafyasý” olmuþ alnýný öptüm,baþörtünü “ýslattým” ...”Dua” dedim; “dua et bana”,”hakkýný helal et ,ak saçlý bebeðim”.Sineme sardým seni ve çýktým..

Ne olur anam,gözlerim olmasýn o duvarda...Ne olur..