Ümitleri tükettik. Umutlar çoktan uçtular. Son mektubumuz da ona idi zaten. Çok yalnýz deðiliz bir bakýma. Hani Allah’a mahsus ya. Her içkili durumda dil ucundan eksilmez. Göz bebeklerinin büyümesi gibi büyür, sende solan son akþamdýr ve geri gelmez bir sabaha yakýlan en kýsa aðýttýr ahlarým. Caným yanmýþsa günlerden bir gün, bu kesin sendedir sebebim. Kül tablasýnda kendi kendine bitmiþ bir izmarittir belki hayat. Belki de en zor anýnda sana uzanmýþ bir el kadar kýsadýr. Bir sarhoþun seni sevmesi, sarýlmasý kadar can sýkýcý. Bir güzelin uzaklarýndan geçmesi ve onu tanýyamama ihtimalin kadar da basit. Her gün gibi baþlayýp biten. Daðlarý evi bilen çobanýn sövmesi gibi sevdim seni. Sense daðlara sövdün.

Birbirimizi kaybettik, olan baþka bir þey yok. Kaderi hayatla özdeþleþtirdik. Aslýnda birçok beyaz sayfa vardý da biz hepsini karaladýk. Sen ellerinle benim gözlerimi kapýyordun ve ben mutluydum. Sonra birden çekip ellerini gösterdin gerçekleri. Kokunla sarhoþ oldum. Kördüðüm oldum çözemedim çözülemedim. En kolay bulmacaydým belki. Sen aldýrýþ etmedin. Çok kolay geldim sana belki de. Parmaðýný burnuna sokmuþ bir çocuk gibi sevdalýydým ya hani. Ara da bul bakalým. Yerinde duran bir þey var mý?

Senin sözlerindi aþk. Bir tercüman bulamadým. Hýzlý hýzlý çevirdim sayfalarýný. Hiç resim bulamadým bakacak. Þimdi ise bir o son bakýþýn., benim için son kare. O gün yumdum gözlerimi. Buðularýmda senin adýný yazdým. Yeryüzüne kattým yüzünü. Gökte senden eser yok. Uykum gibi aðýr, aðýr sözler kadar hafif dokundum tenine. Ten sürdüm eline. Rengim de sen oldun renksizliðim de. Uzun kara bir çocuðum aþka düþmüþ. Uyandým ve kendime bir baktým ki bu bir düþmüþ. Son yudumu aðýzda çalkalanmýþ þarap gibi içtim seni. Kokun gitmiyor burnumdan. Þimdi acýyor aðzýmýn içi.

Yanýyorum. Yanmam bir þey deðil seni de yakacaðým. Omzumda yatan sendin. Bir yanýmýn yarýsý. Sana diye gece nöbetlerine durdum. Her söz edene seni sordum. Her vazgeçiþimde geri dönüþüm oldun. Bir cesaretim, sen cesaretsiz, ben hükümlü, sen saç akým. Dað beyazým, kor sýcaðým. Her yudumun bir kýþ günü. Senle mi aradým? Sende mi? Bulamadým. Bir tilkinin kuyruðunu sevdim, sense avcýya kaçtýn. Döndün dolaþtýn.

Dar aðacý uzak deðil. Kefenler dar geldi. Ben gittim. Nefeslerim uzun aralýklý. Göðsüm balon. Halen aradýðým belki çok uzak deðil. Belki yanlýþ yerlerdeyim. Belki de yerlerdeyim. Apaçýk gülümsüyorsun. Bana koyan sensizlik deðil, insansýzlýk. Sen de gittin. Uðurlar olsun. Ben seni damlayamayan gözyaþýmýn renginde sevdim. Onun kadar þeffaf olamadým. Ama kabul et sen de onun kadar renkli deðildin. Sen çizmeye çalýþtýn gökkuþaðýný bense renklendirmeye çalýþtým inan. Ama rengini bilemedim.

Sahte sonlarýn baþlangýcýnda doðdu güneþ. Acýlar içinden geçtik, içimizde idi acý. Resmettik içimizdekileri, adýný da hayat koyduk. Kaderdi ilham kaynaðýmýz. Birbirimizin gözlerine baktýk. En derine yola çýktýk. Küçük öpücükleri sevdik, en masumunu. Sözlerimiz üzerine inþa ettik aþkýmýzý, en saðlam temel gördük dürüstlüðü. Güzellik umrumuzdaydý, ayrýlýk ufkumuzda. Hayatý doldurmaya çalýþtýk, hayat boþaldý. Her figüre zamansýz yorumlarda bulunduk. Fincaný kýrdýk. Birbirimizi kýrdýk, sonsuz sevdik, sonunu düþünmeden, gururu elimizden düþürmeden… Ayrýldýk…