Gecenin orta bir yerinde, alelade bir tavandý bütünleþtiði.. Yer yer kireci dökülmüþ.. Yer yer kabarmýþ ve kopmaya hazýr, sanki pamuk ipliði ile binaya baðlý bir beyaz tavan.. Kirece zeytinyaðý damlatmayý unutmuþ olmalýlar diye düþündü.. Solundan saðýna döndüðünde, yanýnda uyuyana þöyle bir baktý... Ardýndan yerde uyuyanlara.. Tekrar döndü ve baþýný, yastýktaki oluþan küçük çukurluða yerleþtirdi.. Gözü yine tavana takýldý.. Kopmak, özgürlüðe kavuþmak isteyen bir kireç plakasý öyle bakýyordu kendine.. Daldý.. Kendi hayatý, bu kez bir bahçe sinemasýnda, cam göbeði mavi sandalyelerde çitlenen bir torba ayçekirdeðine oynuyordu perdede….. Homurdanarak uyuyan dedesini anýmsadý.. Þu saatte herseyden bir haber uyuyor olmalýydý yine..

Niye buradaydi? Nereye gidiyordu? Tekrar bir gecirdi beyninden.. Kendi isteðiyle bile olsa, kuþ gibi çýrpýnan zavallý yürek, nereye kadar yoldaþlýk edecekti ona? Öksürdü birden! Bogazinda anlamsýz bir gýcýk yumaðý takýlýydý. Bir öksürük sesi daha yankýlandý odada.. Duvarlarý yaladý ve yere düþtü.. Ne zamandýr pazarlýk ediyordu kendiyle sigarayý býrakmak için.. Oysa en sýký dostlardan biriydi iþte... Sýkýldý ansýzýn... Ýþine gelmemiþti yine sigarasýzlýk! Tavandaki beyaz plakaya bakmaktan da sýkýldý.. Baktýkça o bir okyanustu kendiyse karaya vurmuþ bir balýk.. Ya da bir yazlýk sinemada yere atýlmýþ çekirdek kabuðuydu.. Seyircilerin filme fazla sardýrýp, farketmeden basýp çiðnedikleri… Bir an doðruldu usulca.. Dizlerini kýrýp karnýna çekti.. Ýki gündür at sýrtýnda düþmemek için, bacaklarýný sýka sýka yorulmuþ ve kasýlmýþtý.. Tekrar yanýnda uyuyana baktý.. Ne cok seviyordu bu yüzü!.. Saçlarý birbirine karýþmýþtý.. Bir eli sevgili beli kavrar gibi kavramýþtý yastýðý.. Alnýna düþen bir parça perçem gölgeliyordu yüzünü.. Alýp geriye attý.. Ne çok güvenmiþti þu karþýsýnda duran ifadeye! Bu derin çizgiler nasýl güçlü kýlýyordu onu... Güçlü, maðrur, gizemli.. Nasýl her düþtüðünde çekip çýkarmýþtý bu parmaklar.. Sevgi bunlara sýðabiliyordu demek!!!!!.. dýþardaki koy uyuyordu.. Dedesi de uyuyor olmalýydý aðzý açýk..

Uzakta bir Akdeniz kentinde.. Portakallarý caddelere sarkan…. Tek devinim yoktu gecede.. Yine elle tutulur kadar somuttu tüm ihtiþamýyla iþte... Dokunabilecek kadar... Aslýnda yüreginde kanat çýrpan bu kuþ izin verseydi uyuyacaktý ama durmuyordu bi türlü... Ama dursa da heyhat! Yine uyuyamazdý.. Bu heyecen uykuda ölüm olur gelir boðazýna yapýþýrdý. Gülerek pencereye döndü. Saçaklarýnýn hemen üstünde kafa kafaya vermiþ, iki kuðunun gezindiði patiska perdede, kimbilir hangi kýzýn elleri vardý.. Saçaklarýn bir ucu eski ocaðýn yanýnda dizili duran odunlarýn köþesine sýkýþtýrýlmýþtý. Böylece esneyen taraftaký kuðunun kuyruðu daha uzun görünüyordu.. Odunlar þehirdeki odunluk kokusundan çok uzakmýþ gibi cam kokuyorlardý. Akþam çýtýr çýtýr yanan kütükler þimdi köze durmuþlardý. Köz.. Ateþ demi! Yakici ve bir o kadar muhtesem... Anneannesi cok ateþlendiðinde ‘Ciðerim yanýyor' derdi.. ’Ciðerim yanýyor seni böyle erirken görünce’ Biran özledi anneannesini.. Ýçi yandý.. Ocaktaki köz yandý içinde.. Burnu sýzladý gözleri nemlenecek kadar.. Yataðýn yanýna eðilip sýrt çantasýnýn gözüne koyduðu sigara paketinden, bir sigara çekti çýkardý.. Önce biraz ezdi parmaklarýnýn arasýnda.. Sonra diliyle yaladý.. Gocuðunun cebine koyduðu, bir lokantaya ait promasyon ürünüyle yaktý sigarasýný... Þehirde son bir kez alýnazýk yemek istemiþti.. Belki geri dönemez diye.. Aný olsun diye bu çakmaðý almýþtý.. Bir çakmak, bir kürdan.. Ne hoþtu! Yýldýzlarýn en güzel göründüðü ve en güzel kaydýðý bu dað köyünde, bir çakmak ve bir kürdaný ziyarete gidiyordu.. Bir sigara içimine! Gizli bir mutluluk geçti gözlerinden... Aslýnda biraz da korkuyordu galiba.. Korktukça nesneleri canlý hale getirmeye çalýþýyordu gözünde.. Gecede ilk nefes küçük aðzýndan dýþarý süzülürken. O minicik beyaz halkacýklar havada daðlar, okyanuslar, insane yüzlerine dönüþüp halka olmaktan çýkýyordu.. Kendi kendine havaya güldüðünü ayýrdedince, saatine baktý. Sabaha doðru koþuyordu gece.. Bacaklarýný uzattý yeniden, dizleri aðrýmýþtý.. Loþ ýþýkta yanýndakine döndü yine.. Baktý uzunca. Ona öyle inanmýþtý ki hayatýn her devresinde, öyle tanýmýþtý ki çok zaman gözleriyle konuþurlardý. Tam kafasýný pencereye doðru çevirecekken, yanýndakinin uyumadýðýný farketti. Yüreði hop etti birden.. Gülümsedi. Hic konuþmadýlar. Sadece yanýndaki adamýn elini tuttu. Sýktý. Çok þey anlatmaya yetiyordu bazen hareketler.. Yine yüreði doluverdi ansýzýn.. Hep böyle oluyordu. O hep konuþur, adam büyük bir dikkatle dinlerdi. Çok yerde þaþkýnlýðýný bile yüz ifadesiyle anlatýrdý. Ama hiç çekmezdi gözlerini gözlerinden.. O anlatmaya devam ederken, aniden çekip kafasýný sarýlýrdý adam! Susardý.. O an yüzünü göremediði adamýn, ifadelerini tahmin ederdi. Çelik gibi iradesini kýrýveren bu kýza yenilgi vardý gözlerinde.. Bunu hep gizlerdi adam.. Niye yaptýðýný bile bilmeden…Ayrýlýp boþluða baktýlar bu kez.. Yerde uyuyanlara.. Ocagin kirlenmis beyaz duvarina.. Akide sekeri gibi erimeye devam eden koz’e, ocaga vuran kýzilliga. Adam dogrulup sirtiniduvara dayadi. Basi los isik golgesinde duvarda uzadi.. Ýnatla alnýna düþen perçem, dik bir acý oluþturuyordu yüzünde.. Burnu yandondugunde kucuk bir ucurumu andýrýyordu. Bir an kýzin hoþuna gitti bu görüntü.. Uzanýp baþ ve iþaret parmaðýný birleþtirip adamýn burnunua ucuna vurdu.. Birbirlerine bakip gulduler. Adam hummali bir opucuk kondurdu kýzinalnina.. kýz ender yasardi bu anlari... Oysa cok sevmisti onu! Ilk tanidigi erkekti.. Ilk bakislarinda kayboldugu…Ona asik oldugundan beri, hep alnýný ve inatla alnýna düþürmeye çalýþtýðý perçemi ona sakladý.. Alnýna her baktýðýnda ona olan ozlemini tasidi icinde.. Adama hic hissettir -meden, dillerdirmeden! Tam bu sirada ocakta kalin bir koz sac ayagindan kurtulup buyuk bir gurultuyle du- sup parca parca oldu. kýz ani bir hareketle basini ce -virip baktý. Adam kýzin tepkisine anlam veremedi. Koz’e bakan gozlerinde kýzil hareler geziyordu. Kirk yil once asik oldugu kadinin gozleriydi bunlar sanki! Isikli, derin, huzun perdesinin ardinda, bazen golgeli... Asik oldugu kadinda boyle yuregi elinde dolasirdi orta larda.. Bu yuzden asik olmamismiydi zaten! kýzin goz- lerinde hakikaten hareler vardi. Kutugun devrilirken cikardigi ses, cocuklugunda alinan oyuncak piya- nonun kirilirken cikardigi sesle ayniydi. Sert bir el -mayi avuc icinde, ellerle catlatip ayirirken cikan ses…Ve ardindan tinisi.. Koze dalan gozlerinden yaslar fis - kirdi kýzin! Daha da parliyordu gozleri bu kez.. Ýçi acýmýþtý... Adam seyrediyordu.. Aþýk olduðu kadýna veda ederken de böyle aðlamýþtý kadýn…Böyle yakýþmýþtý aðlamak ona da.. Böyle hep yenilmeyi sevmiþti o kadýna da.. Tipki su anda karþýsýnda oturan gözleri hüzün yumaðý kýza olduðu gibi... Böyle hýçkýrýrdý o da! Konuþamaz týkanýr.. Yalnýzca hýçkýrýr.. Ayný bu kýzýn yaptýðý gibi..

Adam omuzlarýný sýkýnca, kendine döndü kýz.. Adamým gözleri yaþarmaya durmustu.. Anlam veremedi.. Hic anlam verememisti zaten! Yalnizca ona aitti bu tepkiler.. Anlami, yorumu yoktu. Bu yüzden ilk aþýk olduðu adam deðil miydi.. ?Bu yorumsuzlugundan deðil miydi, hicbir dem aþkýný söyleyememesi ona... ? Bu duru, bir o kadarda dolu bakýþlarý deðil miydi, ömrü boyunca ardýnda özlemle koþturup duran ama yakaladýðýnda mesafe koyan! Bu baþ deðil miydi, bu yüz degil miydi öpücüklere, boðmak istediði lakin öpücüklerinin sýðmadýðý.. Hic bir dem öpemediði. Þöyle istediði gibi.. Hep uzaklaþtýkça devleþen.. Kimselere benzetemediði..

Bu adamdý iþte! Ama adam gibi adamdý! Aðlarken bile adamdý sýktýðý avurtlarý.. Alnýndaki iki derin çizgisiyle adamdý! Biri yardan alýnma derin, biri benden alýnma yardan daha derin.. Adam gibi adamdý vesselam! Hayatta aslýnda en cok sevdiðim... Yorumsuz! Sevdalý...

BABAM’DI!


Deniz Güney,
Ýstanbul