Neydin sen...
Bir yaðmur tanesi mi?
Nereye düþmek istediðini bilmeyen
Yoksa sonbaharda dökülen bir yaprak mý?
Defterler arasýnda AÞK’ý bekleyen

Nasýlda sevdirdin kendini öyle...
Sanki bir orman dolusu aðaç yaktýn
Kül býraktýn yüreðimde
Birde gözlerimde yaþ
Yeni bir orman besleyecek kadar

Evet, evet neydin sen Söyle
Özgürlüðüne kavuþmak isteyen kafesteki bir kuþ mu?
Yoksa solacaðýný bile-bile koparýlan bir gül mü?
Atlý karýncaya binen bir çocuk muydu duygularýn
Yoksa çocukluðuna kelepçemi vurmuþlardý þerefsizce...

Ýntikam için mi geldin dünyaya, söyle
Þimdi baþýný kaldýr ve evet de
Seninle yaþadýðým üç günde
Üç sene sürecek anýlar
Ve anýlarla yalnýz yýllar býraktýn sadece
Birde küçük bir kaðýt
Ýçinde üç kelime

SANA... OYUN... OYNADIM...