AÞK GÝTTÝ

Aþk gitti,
Bir yaban geyiði gibi.
Terk etti en sevdiklerini,
Küstü, bulutlar griye bezendikçe.
Esmer yüzü aþýndý,
Çocukça bir sevda masalý,
Halsiz birkaç damla yaðmur,
Kurudu yanaklarda,
Beklemeden rüzgarý.

Aþk gitti,
Gün kýzýla çalýp,
Çengiler raksa baþlayýnca,
Yakalarda karanfiller soldu.
Mevsimler unutkan,
Gemiler limanlardan demir aldýkça.
Ve her oynak musikide ;
Aþk mahkum,
Giderken,
Gönüllerden ýrak,
Parmaklýksýz hatta gýcýrtýsýz,
Gözlere yakýn...
Sevdaya yüz bulmak,
Yurtsuz kalmasýn diye yürekler.

Aþk gitti,
ki gitmek zorunda,
Mutluluk saklambacýnda,
Umutsuz kalmak yerine,
Gitmek...
Ardýna bakmadan
Hiç bilmediðin, tanýmadýðýn
Bir yüreðe, nergisler solarken.

Aþk gitti,
Reyhan kokulu bir gecede
Yurtsuz kalmasýn diye yürekler.


serhat akdaþ