bildik bir sahne miydi
elimle kaybettiðim oyunun
herþey kurgulananlar gibi
zaman dahil
yine yaþanan mý hissettiðim
hissettiðim mi yaþadýðým
nefesimi tutarak geldim
aþaðýya bakamayacaðým denizin kenarýna

baþým omzunda aðlýyorum
deniz durgun ve öylesine mutluyum ki...

ses soluk yok bu zamanlar
ve daha tahmin edemediðim zamanlarda
sesini duymamak ayrýcalýk aslýnda
sesini duymaktan yoksun kalmaktansa
yoksunum þimdi tüm yaþamdan
nefes alamýyorum
kalbim fýrladý fýrlayacak sanki boðazýmdan
düðümler çözülür belki nefesime dair
hava da güneþ mi var ne
gözlerim acýyor bakamýyorum ýþýða
yüreðimden hýçkýrýk sesleri geliyor
geceleri duramýyorum
ne gidecek gücüm var ne kalacak
öylece duruyorum býraktýðýn yerde
yanma hissi var bedenimin her yerinde
seni özlüyorum