Dünya oluþmuþ... Yaradanýn belirlediði süreçte kendini harap ettirtmek için iþlevine start verilmiþti. Bir sürü galaksilerden oluþan kainatýn bir bölümünde yer alan güneþ sisteminin bir parçasý olan dünyamýz. bizim için çok uzun buna karþýn kainat ölçülerine göre kýsacýk ömürlü bir maceraya baþlatýlmýþtý.

Adem ve Havva’nýn yartýlýþý ile birlikte dünyamýzýn yaþamý da içgüdüsellikten arýndýrýlarak kader rotasýna oturtulmuþ oluyordu; yani bir deðiþle akýl devreye giriyordu. Tanrýnýn lütfu olan bu ayrýcalýk zaman içinde acaba geri tepen bir silah mýydý? Her neyse, yaratýlan bu sýnav ortamýnda gözardý edilen müthiþ bir mücadele söz konusu olmaktaydý. Ýlginç olan þuydu. Ta tepeden yani çok yukarýlardan; kara deliklerin ötesindan baktýðýnýzda bu mücadelenin sonu bir hiç olmaktaydý. Zaman denilen ölçünün nasýl deðerlendirme yaptýðýný, her þeyi nasýl hallettiðini ibretle anlýyoruz ama yine de çabuk unutuyoruz. Nicelerimiz soy-sop takýntýsý içerisinde yoðunlaþýp buhar oluyor, moda diye sanal alemlerde telef oluyor, þatafat diye maneviyatý eriyor, hýrs ile kan döküyor; yok oluyor, aðaç kesip ekolojik erozyona uðruyor, teknoloji adý altýnda atmosferi yýrtýp sonunu hazýrlýyor, neticede büyük bir hiç elde ediyor. Nostalji diye avunuyor; zira gelen gideni hep aratýyor!

Hiçbir zaman eski tatlarý bulamayacaðýz. Hep birbirimize anýlarýmýzý aktarýp iç geçireceðiz. Çünkü sona hýzla yaklaþýyoruz. Kýyameti hazýrlayan bizleriz; bilerek ya da bilmeyerek bir *hiç’i kovalýyoruz. Yaþamak çok güzel çok zevkli ama kurallarý doðru uygularsak; bu büyük hiç’e ta yukarýlardan tanrý gözüyle bakabilirsek. Bizzat kendimizin rol aldýðý bu öyküde her þeyi keþfedip rahatladýðýmýzý sanýyoruz ama hiçbir þeyi de tam bilemediðimizi hep biliyoruz.

Ýþte büyük hiç’in traji-komik öyküsü...

Ýçgüdüselliðin bitimi ve akýlcýlýðýn baþlangýç çizgisi Adem ile baþlar.

“Allah Adem’i kumlu toprak ve pis kokan çamurdan yarattý ve meleklere Adam’in önünde secde etmelerini buyurdu; bütün melekler bu emri yerine getirirken Ýblis (yani þeytan) bu emre uymadý. Allah Adem’in eþi Havva’yý Adem’in sol kaburga kemiðinden yaratarak, onlara bir aðaç dýþýnda cennetteki bütün aðaçlarýn meyvelerini yiyebileceklerini söyledi. Fakat onler, þeytana aldanarak yasak meyveyi yediler ve þeytanla birlikte cennetten kovuldular.” (Bakara suresi.36)

Bu kovulmada aklýn payýný gözardý edemeyiz. O meyve Adem’in Allah’a imanýnýn bir sýnavý idi ve de þeytan’ýn aklýný yanlýþ yere yönlendirmesi ile ilk yanlýþýný yaptý. O bir uyarý idi. Allah’ýn insana ilk kudret gösterisiydi. Allah daha sonra bir çok kez peygamberler aracýlýðý ile uyarýlarýný sürdürdü; ve hiç’in varlýðýný hep sýcak tuttu.

Güneþ sisteminin dengesi inanýlmaz matematik ve fizik harikasýdýr. Ürküten bie dahilik ve bilinmeyenin dayanýlmaz ve korkutucu bir çekiciliði vardýr. Ýnanýlmaz buluþlar bizler için muhteþem, kainat için önemsizdir; aya gitmek insanlýðýn dönüm noktasýdýr ama ona ulaþabilmek asýrlar almýþtýr. Ulaþtýðýmýz yer ise kainata oranla fark edilemeyecek bir uzaklýktýr. Dünyamýz bir nokta bile deðildir. Bu kadar önemsiz bir alanda verilen mücadelenin biz ölümlüler için anlamý bir baþka olsa gerek.

Ölüden fayda ummak da iþin diðer trajedisi. Anmanýn amacýný aþýp tapýnma derecelerine gelmekle neye hizmet ediyoruz anlaþýlmaz. Fikri savunup ideal edinme baþka, kendisine bile, ölerek getiri saðlayamamýþ birinden yardým talep etmek baþkadýr. Korkunun ecele faydasý yok ama korkuyu pozitif enerjiye çevirmenin getirisi çok.

Varoluþ süreci içerisinde nice deðerli fani var, hepsi de belli bir amaca hizmet etmiþ ve bu sürecin devamý için yönlendirilmiþ. Bunlarýn hepsi de bir çeþit sýnav ve çýkýþ kapýsýnýn bulunmasý için gerekli hareketlerdir. Hiç’e ulaþmanýn mücadelesi biteviye sürmektedir ve de sürecektir.

Ýnsan vücudu bir çok özellikler taþýmaktadýr. Genetik bilimi bu mucizelerle uðraþmakta ve de her yeni buluþla daha inanýlmaza ulaþmaktadýr. Ýnanýlmaz bir tasarým, ruhun kontrolünde bir beyinle kendini araþtýrmaktadýr. Düþünün, Allah tarafýndan bahþedilen akýl kendini bulmak için daha doðrusu çözmek için çalýþýyor. Mükemmelcilik ötesi bir oluþum. Bu arada mevcut bedeni inanýlmaz derecede koruyup tedbirini alýyor. Bütün organlar en ufak hücre yapýsýna kadar kendi savunma mekanizmasýný geliþtirmiþtir. Büyük üzüntüleri unutma, sevinçlerdeki vücut salgýlarý, korku anlarýndaki koruyucu þok; olay anýný hatýrlayamama, yaralarýn kapanmasý, derinin inanýlmaz özellikleri, refleksler, kalp, beyin, kaslar vs., vs. bu mekanizma kusursuz bozulmadan çalýþýyor. Ama bir noktada tükenmek zorunda kalýyor çünkü ilahi emir öyle.

Öleceðimizi bilmemize karþýn ölmeyecekmiþiz gibi yaþýyoruz. Bir arzu bizi bunu düþünmekten alýkoyuyor. Peki bizi yaratan Allah niye bizi bir hiç uðruna ömür boyu uðraþtýrýyor? Meleklerine secde ettirecek kadar deðer verdiði biz kullarýný ne amaçla koþuþturuyor? Dünyanýn dengesini bozabileceðimizi, birbirimizi yiyip bitirebileceðimizi bilemiyor mu? Böyle bir mantýksýzlýk olamýyacaðýna, dünyanýn da kimseye kalmayacaðýna göre; gittiðimiz “hiç” hedefi bizi aþar! Belki bir ruh arýndýrma iþleminden geçiyoruz; bir kaç kere gelip giderek, belki de daha daðiþik enerji boyutlarýna; kimbilir.

Biz bilebildiðimiz, asýrlarca izlediðimiz boþ hayallerin kahramanlarýný inceleyelim; gerisi yorum, insaf, izan! Dünya sanal bir alem; ama çok gerçek...

_____________________________________________
* Adem, Aristoteleste’ki steresis (bulunmayýþ, yokluk) teriminin çevirisidir ve varlýðýn ya da varoluþun yokluðu anlamýna gelir. Ýslam düþünürleri var olmayaný ya da hiçliði, bu kavramýn çerçevesi içinde ele aldýlar. Özellikle de Stoa felsefesinin (kurucusu Kýbrýslý Zenon - Okulunu resimlerle süslü direkli bir galeride açtýðý için böyle anýlýr; stoa, direkli galeri demektir.) hiçliðin varlýðý konusundaki tartýþmalardan etkilendiler. Mütezile düþünürlerine (islam dünyasýnda kuramsal kelam biliminin ortaya çýkmasýna yol açan düþünce akýmý, mezhap) göre hiç’lik bir þey’dir; soyut bir gerçekliktir ve olumluluk taþýr. Dünyanýn yaratýlmasýndan önceTanrý; yaratacaðý soyut gerçeklikleri biliyordu ve bilmesinden ötürü de bunlarýn belli bir gerçekliði vardý. Ayrýca Tanrý dünyayý yaratarak bu soyut gerçekliklere varoluþ niteliði kazandýrdý.
Tasavvuf anlayýþýna göre Allah’ýn varlýðýnýn bir baþlangýcý yoktur. Onun dýþýndaki bütün varlýklar sonradan yaratýlmýþtýr. Bu varlýklarý yok edecek ve yaniden yaratacak olan da Allah’týr. Yokluk Allah için hiçbir zaman düþünülmez, fakat yaratýklar için daima düþünülebilir. Varlýklar, bir varoluþ ve yokoluþ ikilemi içindedir.