Gittin Ama...
     “Sabýr kalesine girsem,
     Yakub’un yanýna varsam,
     Yusuf’u karþýmda görsem,
     Yaralarým soður belki”
Bir gece vaktinde çýktýðýn yoldan
Bilirim gidenler gelmiyor oðul.
Kadere inandým, razýyým ama,
Bu gönül teselli bulmuyor oðul...

Uzayan gecede uykusuz gözler,
Yaralý yüreðim yanarak sýzlar,
Geçsede dünyada baharlar yazlar,
Sensiz hiçbir tadý olmuyor oðul.

Bir genç görsem hatýrýma gelirsin,
Her halinle onun halin alýrsýn,
Gönlümde yaþayan varlýk olursun
Gönül senden uzak kalmýyor oðul.

Bayramlarda bayram etmem zor olur.
Dünyanýn kederi gönlümü bulur,
Bilirim, her doðan mutlaka ölür,
Deli gönül bunu bilmiyor oðul,

Akþam olduðunda yollarda gözüm,
Gelmeyince eve kavrulur özüm,
Gittiðinden beri bir kere yüzüm,
Yüreðim yanarken gülmüyor oðul...

Ahhh, zor olan acý düþtü sineye,
Týrnaðýyla derdi deþti sineye,
Sabýr versin Mevla baba anaya,
Boþaldý da yerin dolmuyor oðul...