Bir insan düþünün ,büyük bir þatoda doðuyor ama þatonun pencereleri,kapýlarý,saati ve aynalarý yok.Bu insana tek bir insan bakýyor ve onu 7 yaþýna kadar besliyor ve eðitiyor daha sonra çýkýyor o þatodan,çocuk yanlýz kalýyor,dýþarý çýkamýyor tüm dünyayý þatonun sýnýrsýz bilgiyi mevcudiyetinde bulunduran kütüphanesinde öðreniyor.Ýþte herþey burada baþlýyor;bilinmeyen bir güç tarafýndan yemek ihtiyacý karþýlanýyor,ama þatoda kendisinden baþka hiç bir canlý yok,bu durumda duygularý sunulacak bir yer arýyor ama sevecek canlý bir þey yok .Oda kitap karakterlerini seviyor hatta bir kaçýnada aþýk oluyor.Yýllar geçiyor 13-14 yaþlarýndayken dünyayý yani ona göre þatoyu yargýlama zamaný baþlýyor ,sonsuzluk kavramý çýkýyor önüne ve kitaplarda anlatýlan bir dünya var ,acaba bu dünya gerçekten varmý diye düþünüyor .Yoksa basit bir fantazimi bu ,ama kendi kendine: "kim yazdý bu kitaplarý" diyor ,"yoksa hep varlarmýydý",bunu kafasý almýyor ,"nasýl bir þey hep var olabilirki" diyor kendi kendine.Bir karar alýyor ve þatonun dýþýndaki hayatý öðrenmek için bu duvarýn arkasýný görmeyi kafasýna koyuyor.Elindeki malzeme ile bunu deniyor fakat þatoyu yapanlar bunu hesaba katmýþlar ve denemesi baþarýsýz oluyor.O da bu baþarýsýz denemesinden sonra þatoyu sonsuzluk içindeki sýnýrý olarak kabul ediyor.Yýllar yine geçip gidiyor ama o zamandan habersiz çünkü ne bir saati var ne de bir güneþ ,zaman bile onun için kitaplardaki bir fantazi,21 yaþýndayken bir kitapta her zaman gördüðü tasvirlerden birine rastlýyor tasvirde bir adamýn 40 yaþlarýnda olduðu söyleniyor ,birden acaba benimde bir yaþým var mý diye soruyor kendi kendine ama nasýl olabilirki bir yaþ! kafasý almýyor ,zamaný bilmeyen biri yaþýný nasýl düþünsün,ama o þöyle düþünüyor "aklýmda pek fazla aný yok o yüzden genç biriyimdir heralde" diyor kendi kendine ,þatoda aynada olmadýðýndan kitaplarda okuduðu yaþlý insanlarýn buruþuk ciltlerini kendinde göremiyor,ama zaten bunlar birer fantazi diyor kendi kendine ,insan kendi yüzünü nasýl görsün ki,gerçekte bir güneþ yokken yýllar nasýl olabilir ki benim bir yaþým olsun ,kitaba bakýp "ne kadar saçma" diyor ilk kez.


Yýllar ilerledikçe bizim þaþýracaðýmýz daha doðrusu kavrayamayacaðýmýz birçok þey oluyor,yeni bilinmeyen duygular yeþeriyor o insanda .Bunlarý burada yada baþka bir yerde anlatamam çünkü o; zamana ,bizim dünyamýza ve bizim duygularýmýza ne kadar yabancýysa bizde onun dünyasýna ve duygularýna yabancý kalýyoruz.Yaptýklarýna anlam vermeye çalýþmak boþuna,çünkü oda bizi okurken anlam veremiyor.