yýldýzlar vardý geceleri benimle paylaþan
bulutlar vardý yýldýzlarla aramdaki o büyülü
baðý kýskanýp aramýza perde gibi giren
yine de sevdim bulutlarý da
çünkü onlar yaþam verirdi yaðdýrdýklarý yaðmurlarla
ormandaki aðaçlara
kumlar vardý...
sahilde kalaler yapardýk o kumlarla
dalgalar yýkardý daha sonra
ama ben dalgalarý da sevdim
geceleri yýldýzlarý seyrederken
eþlik ederlerdi senfonileriyle bana
aðaçlar vardý penceremden baktýðýmda konuþurdum onlarla
odama hiç güneþ girmezdi o aðaçlar yüzünden
ben yine de sevdim aðaçlarý
çünkü küçük dostlarým kuþlara
sýðýnmalarý için olurlardý bir yuva
daðlarým vardý...
uzaklardaki dostlarýmla aramýza
bir sýnýr gibi girerlerdi
ama ben daðlarý da severdim
aðaçlarýn yuvasý da daðlardý çünkü
þimdi...
þimdi hepsinden uzakta
büyük bir boþluðun ortasýndayým
ne yýldýzlar, kumlar, ne aðaçlar...
ne güneþ, ne kuþlar ne daðlar ne de gökyüzü
hepsini aldýlar elimden teker teker
bana mutsuzluðu, umutsuzluðu
ve çaresizliði býraktýlar