kaz rengi gökten çalýnmýþ
esmer esmer bir mavi
gözlerinin en içinde hýnzýrca yatan
ve o gözlerinde kayboldu bu masum
bu alacalý vatan...

sen ki hiçbirþeyin farkýnda deðildin
ne oldu, kaktüs sindi mi kana
mermiden gece muhabbet yapýldý mý
ocaktan þubata tel örgü çekildi mi
sen yalnýz ve yalnýz ýlýk bir minderde
ýlýk yüreðini dindirdin

beton gibi esen saydam rüzgarda
hayduttuk, haydutlardý biraz
ama en çok silah doðrulduðunda o kin
gözlerindi biraz
yere serpiþtirildiðinde tohum misali
ölücanlar
bir sýnýr biterken kayýp gitti
aðlamaktan dem tutmuþ yýldýzlar

sen uyurdun gözlerindeki mavilere can baðlayýp
kitaplarda hece hece kurtluk baþlamýþtý
hani kitap kurtluðuyla baðlantýlý
sokaklarda tüberküloz aðrýsý
sabaha doðru martý kaygýsý
azýcýk daha uyusan, sussan
yediverenden kopan ölüm narasý

ýssýzdý anahtarlar, anahtarlýktaki sahipsiz
bencil ve ama yitik uzak mahzenlerde
kobalttý burunlarýmýzdan akciðerlerimize dolan
bir sur vardý adýnda gariplik sonra
baþladý yýkýlmaya bir bir apartmanlar yerebatanlar
bir umut deðildi ya
umutulmuþtu iþte saðýr insanlarca bu yangýn:

elbet bir gün bizi mavi gözlerle alýp düþlerden
sahici ülkelerde saklardýn...