O geldi…

Ansýzýn geldi. Uzundu boyu ve teni beyaz. Gözlerinde bal damlalarýyla çýkageldi. Kumdan bir kale sandýðý, emeðimle kurduðum, gözyaþlarýmla suladýðým yepyeni ve paylaþýlmaz dünyamý alt üst etmek için geldi. Ýstemediðim halde, gelmesin diye dualar ettiðim halde o geldi.

O geldi…

Güneþin bulutlara sarýndýðý bir akþamüzeri çýkageldi. Beni çepeçevre sardý o doyumsuz ruh çekimi. Ve anlayamadým hangi girdabýn içine çekildiðimi. Karman çormanlýklarýmý daðýttým dört bir yere. O geldi gömdüðüm anýlarýmý bir bir çýkarmak için topraðýn derinliklerinden. Geldi ve daðladý hayatýmý. Geldi ve akýttý bir süredir buzuldamýþ göz yaþlarýmý.

O geldi…

O kadar karþý konulmazdý ki geliþi. Hamurunu bir zamanlar ellerimle yoðurduðum sevgimizin katili o deðilmiþ gibi fütursuz, onursuz çýkageldi. Bal damlasýydý gözleri. Ve ellerinde papatyalarýn kokusu. Gülüþlerinde alaycý bir mertlik. Ve o geldi. Þerefsiz bir namludan çýkacak son kurþunu sýkmak için kalbimin orta yerine. Geldi ve gökten bir bir inmeye baþladý yaðmur damlalarý…

O geldi…

Ben ne kadar istemiyorsam o kadar çok geldi. Pencerelerimi açtý, perdelerimi araladý. Kilitlediðim kapýlarýmý açtý elinde tuttuðu paslanmaz bir tükenmez kalemle. Ve sancýttý içimde çoktandýr küllenmiþ bir yanardað aðzýný. Bir anlýk sarmaþýk çiçeði olmaya özendim. Sarýlmak istedim sýmsýký, sarýlmak istedim ne kadar üzdüyse beni. Sarýlmak istedim bu geliþinden ne kadar mut(lu)suz olduðumu bilsin diye, anlasýn diye…

O geldi…

Ve bir anda soldurdu bütün renklerimi. Tepe taklak etti yine düþlerimi, gülüþlerimi. Gelmesini istemediðimi söylediðimde yüzünde solmuþ bir gül goncasý takýlý kaldý. Kýyamadým. Gözlerimi kapadým, bal damlasý gözlere bakamadým. Bir zamanlar o gözlere ne þiirler yazardým. Ben ve geçmiþim, ben ve kapalý kapýlar ardý, ben ve oynadýðýmýz saklambaç. Ah güneþ yüzlü adam, ben sobelendim sense hep saklandýn oynadýðýmýz sevgi kýlýðýna girmiþ bu saklambaç oyunu boyunca.

O geldi…

Gitsin diye gözlerimi kapatýp dualar ettim, sadece bir rüya olsun diye adaklar adadým ama o bütün somutluðuyla çýkageldi. Gözlerinde bal damlalarý, elinde papatyalarýn kokusu, karþýmda duruverdi. Yýkmak için yepyeni, emeðimle kurduðum , gözyaþlarýmla suladýðým hayatýmý. Geldi… Bir kez daha sobelendim o yaðmurlu akþamüzeri. Yosun kokusuydu kýrgýn bakýþlarý, ve ben çaresizliðin o an en anlamlý tanýmýydým. Bir þeyler kaçtý, bir þeyler kovaladý. Tarifsiz bir sokaðýn 8283 numaralý binasýnda kalakaldým. Þifrelerim bana saklandý, ben þifrelerimi sakladým. Bir tane sekiz bir tane iki bir tane daha sekiz ve bir tane üç… Asýlý kaldým rakamlar arasýnda. O geldi… Yýkýverdi onsuz geçirdiðim dört koca yýlý… Gitsin diye dilekler diledim, gitmedi… O geldi. Yapýlacak bir þey yoktu, çaresizliðimi alýp ben düþtüm bu kez yollara. O ne kadar geldiyse, ben o kadar gittim ondan… O geldikçe ben uzaklaþtým korkularýmla… O geldi, ama artýk ben yoktum!...