sen yokken
harman oldu düþevurum arsýz yüreðimin koynunda
alýna al moruna mor sabahlara selam ettim yýllarca
hedef oldu yürek tüm oklara niþan tahtasýnda
her zehir dolu kadeh bana sunuldu…içtim
uçurtmalarýmýn kopan kuyruðunda savruldu yaþam
zalim ellerinde oyuncak aramadý zaman/ben vardým
azgýn nehirlerin arsýz akýntýsýnda yitiyordu düþ(ünce)ler
noktalara varýlýyordu virgülleri koymadan
imgesiz…sayýklamalarýmýn ötesinden kopup gelen bir melodiye düþtü þiir
annemin sesinde yankýlandý ninniler
mesafelerde kaybolan bir sis çaresizliðin sessizliði
þehvetimin her rengini çaldý benden geceler
…renksiz saatlerde bir baþýma
özlem har vurduðunda yüreði harman savrulmadý
…savrulan sevdamýn çiçekleri
yapýþýp kaldý…hiç çýkmadý yanýk kokusu üzerimden

lakin anlayan bilir…bozuldu akrostiþler…bilemedin

epopelerde gerçekleþen mucizelere kaldý umudun sapkýn tutkusu
çürümüþ kokusu bedenin yayýldýkça kaçtým…kaçamadým
izlerinde büyüdü gözlerinin büyüsü…her þey sen gibi…su gibi
mýh gibi çakýldýn alnýma
…silemedi seni süzülen kanlar…her þey kýzýla büründü
ellerine verdiðim her günümü götürdüðünde hiç olmadý itirazým
nefes nefes çektiðim dumanlarýn ötesinde seyre daldým ufku
lacivert gökyüzünün kara bulutlarýndan düþen yaðmur damlalarý doldu göz pýnarlarýma

er yada geç güldüðünde þans yüzüme çok geç olacak biliyorum
ruhun tazeliði ne kadar yansýr bedeninde
enini düþünüp sonuna varamadýðým bir düþ bu

süslü laflar öyle çok edildi ki senin için
eskimeyen öyle çok öyküde okudum ki ayrýlýðýn sonunda mutluluk olduðunu
inanç yitti öykülere de
yitirilen her sevinç kanadý içimde…ondan kýrmýzý güllerin rengindeki sýcaklýk
rastladýðým her yüzde senin gözlerini aradým…her sözde senin sesin
ezip geçen anlarda patladý kurþun…son bakýþýna yazdým aþk þarkýsýný
duydun mu

delip geçen bir ýþýðýn gölgelerine yansýdý yalnýzlýðýn karasý
akþam saatlerine tutsak oldum
…yarasa misali gecelerde bir seyyah artýk mecnun
lime lime olmuþ bir ruh karþýnda þimdi…sev sevebildiðince
…sev
silik sokaklarýn dili yok ki anlatsýn ýslaklýðýmý sensiz yaðmurlarda
aykýrý gülüþlerin yankýsý kulaklarýmda…silemedim
minik bir serçenin cýlýz ötüþüne saklanmýþtý bahar…duyamadým

girdaplarda boðuldu sana sakladýðým sevinçler
yandýðýmca uçamadým göklere kýrýk kanatlarla
özgür býraktýðým her düþ düþtü peþime
kim tutar ellerimi soðuk kýþ günlerinde
yeni yýldýzlarýn pýrýltýsý gökyüzünde…senden bihaber
üstelik dünlerde unutulan ateþ sönmüþ artýk
zor…yalnýzlýðýn kýskacýnda soluk almaya çalýþýrken sana tutunmak

üzerime çöken laneti silsem artýk þöyle bir
nar çiçeklerinin kýzýlýna söylesem türkümü
üzüm gözlerine uzansam þöyle bir/seyre dalsam gökleri
seni ne çok özlemiþim…öyle özlemiþim