Son zamanlarda okumaya çalýþtýðým,belki de okumadan ziyade yaþamlarýný ve eserlerini araþtýrmak istediðim yazarlar var,mesaiden arta kalan,uykunun gözlerime mýzraðýný sapladýðý çöküþ/enkaz anýna kadar.Balzac,sylvia plath, stendhal, rimbaud, camus,bukowski,ali þeriati,Muhammed ikbal,gazali,cemil meriç ve diðerleri.Farklý fýtratlarýn yoldaþlarý.Kendimi onlara o kadar uzak görüyorum ve ayný zamanda o kadar yakýn hissediyorum ki.Neden böyle diye sorduðumda kendime,cevap rimbauddan geliyor.”Ben bir baþkasýdýr”. Yani ben bir ben olamýyorum.Bir ben ve bir baþka benle yaþýyorum.Belki benleri toplayýp “biz” demem lazým.Çoðul yaþayan benlik.Yaþa(ma)yan ben(lik)...
Yürüyorum,gece ve ben,
Yürüyorum ben ve ben..
Yürüyorum ben;
Kayboluyorum benden...

“Ormanda yol ikiye ayrýlýyordu,ben az kullanýlaný seçtim” diyor bir baþka düþünür.Ben de az kullanýlan yoldan gidenlerden olmak istiyorum belki de,önden giden atlýlardan.Nefes almakta zorlanýyorum yaþamda artýk.Bir düðüm,an geliyor boðazýma saplanýyor.Ýnzivaya çekilmek istiyorum zaman zaman,insanlardan uzak,benlerimi aramak ve yüzleþtirmek için,sorunlarýný kavgalarýný öðrenmek için,iç uçurumlardan düþüp kafamý gözümü yarmak için,yüreði kanatmak,çileye sarýlmak için,nefsin dizlerini kanatmak için,enkaz altýnda kalan “ben” lerimi kurtarmak için.”Orada bir ben var mý?” diye haykýrmak için.
Camusun "defterler" inde okuduðum o müthiþ cümlesi, “vicdan rahatsýzsa,itiraf kaçýnýlmazdýr.Kitap bir itiraftýr.” Düþünen insan kurabilir bu harikulade cümleyi.Ucu paslý,turunculaþmýþ demirin ,tahta üzerinde býraktýðý iz gibi iz býraktý yüreðimde.Yazmak itiraftýr dedim içimden..Yazmak gerçek ‘ben’ liðin satýrlara kelimelerle akmasý. Belki ‘öz aðzýmýzdan kusmak kafatasýmýzý’.Tolstoy 80 yaþýnda atýna atlayýp bilinmeze doðru 4 nala yol alýrken ölümün kýyýsýnda arýyordu ‘ben’i...


Devam edecek..(mi?)..