Ýnsansal kusurlarýmýz oluþturur yalnýzlýk nedenlerimizi.
Kimimiz huysuzluktan yalnýzdýr, kimimiz aþktan. En yalnýzlarýmýz inatçý olanlarýmýzdan çýkar herhalde.
Baþarý veya yenilgiler de, yani her hangi bir savaþ da yalnýzlaþtýrýr insanoðlunu. Hele kibirliler doðuþtan yalnýzdýrlar.
Ama asýl yalnýzlýk, çaresizlik ve ezilmiþliðin getirdiði yalnýzlýktýr. Dünyadaki bir çok ezilmiþ insan böyledir ve bunlar yalnýz olduklarýný zaten anlayamazlar. Yaþamaya çalýþmaktan zamanlarý ve güçleri kalmaz yalnýzlýðý anlama çalýþmalarýna. ‘Daha insanlar’ýn iþidir yalnýzlýðý sorgulamak.
Kendini dünyayý deðiþtirmeye adayanlar da yalnýzlýða mahkumdurlar. Çünkü insanoðlu doðasý gereði þartlara göre iyidir. Yani Spartakus köle olmasaydý ayaklanýr mýydý? Her ne kadar ayaklanmanýn lideri olduðu zamanlarda kendini çok iyi, maðrur ve kalabalýk hissettiðini zannetsek de eminim o da biliyordur yalnýzlýðýn kaçýnýlmaz olduðunu ve sanýrým bunu en çok kazýða asýldýðýnda anlamýþtýr.
Murtaza Efendi bekçilik yaparak evine ekmek götürmeye çalýþýrken, gece, soðukta, üç kuruþ maaþýný alýrken yalnýz olduðunu ne þiddette hisseder sizce? Ölümüne hissetmez mi? Ya da hissettiði yalnýzlýk deðil de çaresizlik mi? Yalnýzlýk çaresizliðin en kötüsü deðil midir?
Gece bir eðlence yerinden çýkan iþadamý Onur, arabasýna giderken yolunu kesen sokak çocuklarýna para vererek neyi doðrular? Kendisinin ne kadar iyi bir insan olduðunu ve çocuklar gibi yalnýz, çaresiz olmadýðý için de ne kadar þanslý olduðunu mu? Yoksa o para kendi yalnýzlýðýný yenme çabasý mýdýr? Yalnýzdýr çünkü o, her þeye raðmen. Bütün bu paraya, hayata ve baþarýya raðmen. Bunlarýn hiç biri ilaç olmamýþtýr yalnýzlýðýna.
Belki de yalnýzlýklarýn en doðrusuna, en acýsýna, en çaresizine, en bilinçlisine –tabi bunlarýn tam tersi de olabilir- Onur Beyin þirketinde çalýþan, ortalama bir maaþ ve hayat standardýna sahip Mehmet þahitlik eder. Mehmet ne yapsa yeri aynýdýr, çevresi prangalarla çevrilidir. Yalnýz savaþmak zorundadýr konumunu korumak için. Murtaza Efendi gibi olmamalýdýr. Bu yolda gerekirse bencil davranmalý ve Onur Beye yakýn gözükmelidir. Yani ne aþaðýda ne yukarýda. Bunu da ancak yalnýzlýkla yapar. Yalnýz birine kimse zarar vermez. Kötülükler bir arada olmaktan gelir ona göre zaten.
Aslýnda yalnýz olup olmadýðýný sorgulayacak kadar güçlü insan sayýsý ne kadar az deðil mi. Felluce’de, yan sokaktaki gecekonduda, Afganistan’da, Çeçenistan’da, Amerika’daki Kara Panter üyesi siyahlarda veya evsiz her hangi bir insanda var mýdýr yalnýzlýðýný sorgulayacak kadar güç. Yoksa eðer, ya gerçek yalnýzlýk onlarýnki ya da bunu okuyan herkes dahil ben de boþa kürek çekiyoruz. Galiba evet gerçek yalnýzlýk onlarýnki yani çaresizlik ve ezilmiþliðin getirdiði yalnýzlýk. Bu durumda ne mutlu yalnýzlýðýný sorgulayabilenlere. Peki, bize düþen görev ne derseniz, o baþka bir boyutu hayatýn. Belki mücadele, belki görmezlikten gelme, belki bizzat ezilme, belki de bizzat ezme.
Eðer yalnýzlýðýnýzý sorgulayabiliyorsanýz þanslý insanlar grubundansýnýz. Zaten eðer yaþama mücadelesi içinde eziliyorsanýz buna yalnýzlýk da dahil hiçbir þeyi sorgulayamazsýnýz. Belki de yalnýzlýk belli bir refah seviyesine eriþmiþ insanlarýn oyuncaðýdýr. Bilinmez. Umarým herkes bir gün ‘daha insan’ olur ve özgürce yalnýzlýðý sorgular. Ýmkansýz gibi görünse de, umarým.