Biraz daha kalmanýz için bütün ýsrarýmýn o duyguya doymamýþlýðýmdan sebep olduðunu bilir misiniz? O gün, ilk kez o gün siz gittiniz ve ben ölmedim! Sadece ardýnýzdan bakýp kalbimi yerinde tutmaya çalýþtým. Sadece gözlerinizin gezdiði yerlerde gezdirdim gözlerimi ve sesinizin aksini duymaya çalýþtým duvarlardan. Sadece daha çok sevdim sizi.
Ve hala bakamýyorum yüzünüze...
Buna inanabilir misiniz?

Sevdalar baharý beklermiþ, ayrýlýklar en umulmaz aný...

Hüzün bende hiç olmadýk yerde sessizliðe gülmektir.
Hayallerime, rüyalarýmda yer bulmak gibi saplantýlarým ise hep oldu sanýrým.

Yine o eski mahalledeyim, zaman zaman bir daha görmek istemediðimi düþünsemde yine bilemediðim bana tanýdýk gelen yaban-cý, yalan-cý sokaklardayým. Ayrýlýk mevsiminden sonra, tozunu düþürmüþ bir kelebek gibi, bende yüreðini kaybetmiþ milyonlarca kiþiden biriydim…

Aðlamayý öyle kuru kuruya beceremedim hiç bir zaman. Ne hatýralardan koptum geldim. Yaþadým kendimi, kendimi senin bildiðin kadar anlamadým. Tekbaþýma kurduðum hayallerden yana öksüz kalýrken, geçmiþ günlerden; onca þeye raðmen, bir ümit bekleyen gözlerim bir organ olmaktan baþka hiçbirþeydi artýk. Hiçbirþeylik kavramý hayatýmýn baþ köþesine gelip oturmuþtu.
- Ne oldu neyin var senin? diye sorsalar…
- “Hiçbirþey” olurdu tek cevabým.

Oysa, “Hiçbirþey” ne çok þey çaðrýþtýrýr insana, herþey kendi anlamýna göre bir yer bulup dikiliverir çoðumuzun baþýna. Yüzleþirsin. Yenilip yenilmemek kendi avuçlarýnýn içindedir.
Sen ayrý bir dünyasýn. Kaç dünyan var senin sahi.

Peki ya benim düþlerim ne oldu, diye sorduðumda da;

-“Rüyalar kýsa sürer” diyen birine rastlamýþýmdýr mutlaka. Yüreðimin derdini anlatacak bir dost ararken konuþma yeteneðini kaybettiðiminde farkýnda deðildim hala.

Dünden kalan ne varsa aklýmda bir yaðmur gibi düþüyordu gözlerime. Bir de üstüne üstlük mevsim sonbaharýn sonu olmuþtu. Aylardan Kasým. Eylül yaðmurlarýyla, göz yaþlarýný vefasýz sevgiliye gönderme zamaný ise, çoktan geçmiþti. Arabesk þarkýlarla sitem gönderirken kadere, milyonlarca insandan sadece biri olduðum ise o an hiç aklýma gelmemiþti.

Belki de sana de öyle olmuþtur diye düþündüm, düþümde…

Aylar önce yazdýðýn aþk þiirleri yerini isyan þiirlerine çoktan býrakmýþtýr. Her kafiyede sitem gönderirken sevgiliye ellerin titrer yüreðinle birlikte ve artýk boþunadýr aðlamak.
Her gördüðün çiçeði ona benzetirken altýndaki dikenleri görememenin piþmanlýðýný yaþarsýn, sigaraný çektiðin her nefeste.Gözlerinde bir garip yangýn ve onurlu yüreðinde bir sessizlik mi var? Bir zamanlar yerlere serdiðin gururun, hesap sormaya hazýr mý yoksa sana?

Baþladý ve bitti senin sevdan da herkesin ki gibi. Yýllardýr yaþýyorum dediðin dünya; seni daha yeni kucaklamýþtýr ve acýlarla yoðrulmayan hayat daha yeni baþlamýþ, sonu bir türlü gelmeyen bir rüyadýr.


Ömür Ýsfendiyaroðlu
14 Kasým Çarþamba