Avluda kuyu,
Çekerdi suyu,
Temizlik huyu...

Sulardý;
Teneke saksýda yetiþen gülleri,
Yeni yeþeren naneleri...

Yýkardý;
Damý ,çardaðý, avluyu,
Uzun eteði belinde evin genç kýzý.

Kabda kara taþta et döverdi anasý,
Çiðköfte yapardý,
Eve gelince babasý.

Ninesi vardý ak elleri hamurlu,
Duasý dilinde , çehresi nurlu,
Evde en çok onda huzur bulurdu.

Serilirdi çardaða halýlar birer birer,
Üstlerine yumuþacýk minderler...

Yemek yendikten sonra çardakta,
Yapýlýrdý sýra sýra yataklar damda.
Geceleyin yataðýna uzanýnca,
Yýldýzlarý sayardý..

Sabahleyin;
Sýyrýlýp düþlerinden gecelerin,
Yýldýzýný beklerdi...
Hep O yýldýz olurdu aklýnda bir tek,
Aklý kalýrdý...

Her gün gelip giden komþularla,
Sohbetleri olurdu.
....

Akarken zamanýn kum saati,
Elinde kaldý bir tek genç kýzlýk resmi...

kab=mutfak